Op Curaçao leven in de 17e en 18e eeuw heel wat mensen gedwongen in slavernij. Ze moeten op de plantages lange dagen werken in de brandende zon. Dat geldt ook voor de tot slaaf gemaakte Tula. Zijn onvrede groeit, zeker als hij de verhalen hoort over de succesvolle slavenopstand in Haïti. Tula is een intelligente leider en kan erg goed spreken in het openbaar. Samen met zo’n 50 medestanders leg hij op 17 augustus 1795 het werk neer. Da’s schrikken voor de plantagehouder. Die zegt: mij niet bellen, ga maar naar de gouverneur. Tula en zijn opstandelingen trekken naar Willemstad, van plantage naar plantage. Als argument tegen de slavernij verwijst Tula naar de christelijke leer en de idealen van de Franse Revolutie. Zo groeit zijn opstand tot wel 2000 mensen, totdat het leger wordt ingezet. Er vallen veel slachtoffers en Tula zelf moet vluchten. Hij wordt verraden en op gruwelijke wijze gemarteld en vermoord. Pas in 1863 komt er een einde aan de slavernij in de Nederlandse gebieden. Dat herdenken en vieren we op 1 juli, Keti Koti. Op Curaçao is 17 augustus de Dag van de Vrijheidsstrijd, als blijvend eerbetoon aan de nationale held Tula.
