Willemstad op Curaçao is in 1997 op de Lijst van Werelderfgoederen van UNESCO geplaatst. Het is een uniek voorbeeld van een Europese kolonie in het Caribisch gebied en is van groot belang voor de hele wereld. De gezaghebber van Willemstad, bij ons beter bekend als burgemeester, Lizanne Dindial, vertelt wat deze erkenning als Werelderfgoed inhoudt en voor de bewoners betekent. Dat Werelderfgoed Willemstad bestaat uit in eerste instantie vier wijken: Punda, en aan dezelfde kant heb je dan Scharloo en je hebt Pietermaai. Aan de andere kant van de brug heb je dan Otrabanda. En elke wijk heeft zijn eigen karakteristiek. Is het nog steeds Nederlands? Nee, het is eigen. Het is zo eigen geworden dat je er niet eens aan denkt dat het vroeger ooit een Nederlandse kolonie was. Door die benoeming op de Werelderfgoedlijst zijn wij heel erg bewust geworden van het belang van zo’n nominatie. En daarom ben ik ook zo blij dat wij dit kunnen hebben. Want wat is Curaçao nou op de hele wereld, een heel klein puntje, een speldenknop. Maar toch hebben wij iets wat belangrijk is voor de hele wereld. En daarom is het ook belangrijk dat wij dit aan onszelf vertellen, waardoor wij de verplichting voelen om het te behouden. En men gaat dat ondersteunen door wetgeving. Want om op die lijst te staan is natuurlijk prachtig, maar het is een kunst om je op die lijst te behouden. Want wat u ziet staan, dat is van ons. Het heeft natuurlijk een Nederlandse background, maar wat nu staat, dat is van ons. En zo ervaren we dat ook. Al die monumenten dat zijn zaken van Curaçao, dat is onze trots.
