Het is toch zo bizar. Dan zoek je op een nieuwe rugzak. Ik wil een nieuwe rugzak hebben. Dan kom je op een andere website, iets totaal nieuws, kom je een advertentie voor die rugzak tegen waar je naar zocht. Dat is toch weird? Dat de computer en het internet weten wat ik zoek. Het is geen toeval. Dit is het verhaal van de cookie. Niet zo'n cookie maar een internetcookie. Daardoor weten bedrijven precies wie jij bent. Cookies zijn heel handig. Ze zorgen dat je op een website niet steeds hetzelfde hoeft in te vullen. Het werkt als volgt. Een cookie is een heel klein tekstbestandje dat op jouw computer wordt gezet door bijvoorbeeld een webwinkel. Die webwinkel geeft je dan een bijnaampje, net zoals bij gamen. Hij noemt je bijvoorbeeld Willie Wortel. In dat cookie staat nu Willie Wortel. En je vult in op die website je adres wat in je winkelwagentje zit, welke taalvoorkeur. Als je later nog een keer terugkomt op die website dan gaat die website op je computer zoeken of er een cookie van hem is. En die staat er nu. Er staat Willie Wortel in. Dan kijkt hij in zijn eigen files en ziet: Willie Wortel is weer terug. Willie Wortel wil de site in het Nederlands kijken heeft dit in zijn winkelwagen zitten en dat is zijn adres. Zo hoef je niet elke keer dingen opnieuw in te vullen op een website. Maar wat is dan het probleem met die cookies? Waarom doen mensen daar af en toe moeilijk over? Als een webshop een cookie geplaatst heeft met Willie Wortel erin, als je naar een andere website gaat, dan zegt dat de andere website niks. Ja, maar er zijn bedrijven, adverteerders die meeliften op een hele hoop websites. Die gaan bijvoorbeeld op de kranten zitten of wanneer je wat opzoekt of een forum dat over rugzakken, voetbal of paarden gaat. Die kunnen op allerlei websites komen en als je op zo'n website komt waar zo'n adverteerder ook op zit dan plaatst die een cookie die zich aan jou kan koppelen. Dus als je van die webshop naar een forum over voetbal gaat, dan zegt dat bedrijf: Hee, deze persoon zoekt ook naar voetbal. Als je dan naar een krant gaat, zegt hij: Hee, deze leest deze krant. Als je dan vervolgens naar een weerbericht gaat: Hee, hij is geïnteresseerd in een weerbericht. Zo weet dat bedrijf meer en meer en meer en meer over jou. Het verzamelt allemaal informatie. Dit is dus hoe het kan dat ik op een totaal andere website een advertentie zag voor de rugzak die ik een dag geleden opgezocht heb. Die adverteerders blijven maar rugzak, rugzak, rugzak roepen op elke website waar ik ook kom. Op een gegeven moment, ook al heb ik geen rugzak nodig, ga ik denken: misschien moet ik die rugzak toch kopen. Want ik blijf hem de hele tijd maar zien. Dan ga ik dus dingen doen die ik helemaal niet wil. Sterker nog, misschien wil ik wel een koffer hebben. Misschien heb ik daar veel meer aan. Maar koffers zie ik online nauwelijks meer omdat ik de hele tijd die rugzak voor mijn ogen krijg. Het zorgt ervoor dat je bevestigd wordt in wat de adverteerders denken wat jij wilt. Dat jouw mening versterkt wordt. Dat kan ook met wat anders gebeuren dan met rugzakken. Bijvoorbeeld politieke partijen of voetbalclubs. Alles wat jij doet en optikt en opzoekt op het internet daar kijken mensen bij mee en proberen jouw mening te vormen. Hou daar rekening mee. En als je al een hele vette Star Warsrugzak hebt misschien moet je het daar gewoon lekker bij laten. Ik ga nooit een nieuwe kopen. Tuurlijk niet. Star Wars!
