Eeuwen geleden, toen de Portugezen rondliepen op de Afrikaanse westkust, kwamen ze daar allerlei lokale rituelen tegen. Zoals het gebruiken van voorwerpen voor toverij. De Portugezen noemden dit feitiço, oftewel toverij. Eind 19de eeuw schreef de Franse psycholoog Alfred Binet een artikel over het ‘fetisjisme in de liefde’, en toen was de beer echt los. Erg spannend allemaal, vooral voor mensen met een berenfetisj.
Een seksueel fetisjist raakt namelijk énorm opgewonden van bepaalde voorwerpen of rituelen. Een voetfetisjist bijvoorbeeld: die krijgt het erg warm van een gewone blote voet, of juist een voet met een nette netkous, of misschien wel een hele vieze stinkvoet. (snuf) Hè bah, lekker!
Natuurlijk lopen de Japanners weer voorop, met hun ‘omorashi’: opgewonden raken van een volle blaas. Vooral als die blaas op springen staat, en je de boel ‘lekker’ laat lopen. En zo’n natte broek, dat is dan weer een fetisj voor mensen die van ‘urolagnie’ houden. Hoog tijd voor het dienstmeisje om de boel op te komen dweilen. Al zijn er ook weer mensen die juist op stoom komen van zo’n kinky uniformpje. Uiteindelijk zijn er misschien wel net zo veel fetisjen als er mensen zijn. Op ieder potje... past een fetisje.
