We spreken van een massa-extinctie of uitstervingsgolf als binnen relatief korte tijd - op een geologische schaal van miljoenen jaren - zeker 75 procent van alle plant- en diersoorten verdwijnt. Deze ken je wellicht. Maar de afgelopen 500 miljoen jaar waren er dus al vijf van zulke golven. Weten we dankzij de paleontologie: de wetenschap van fossielen. Die de verhalen vertellen van een ver verleden. Elke laag in de bodem vertegenwoordigt een geologische periode van soms wel miljoenen jaren. Let op. Hier te zien op een tijdlijn. 444 miljoen jaar geleden zien paleontologen de eerste grote uitstervingsgolf. Een abrupte mega-ijstijd roeit een groot deel van het rijke zeeleven uit. Op het land leeft dan sowieso nog bijna niks. Maar het leven in zee herstelt zich. Vooral veel nieuwe vissoorten. Een tweede massa-uitstervingsgolf 80 miljoen jaar later deelt een nieuwe harde klap uit. Hoofdverdachte: fotosynthese. Als nieuwe planten en bossen op het land ineens massaal CO2 uit de atmosfeer halen en zo de aarde drastisch afkoelen. Dan The Great Dying. Die zijn bijnaam dankt aan het uitsterven van bijna al het leven op aarde 96 procent. Mogelijk door meteorietinslagen óf extreem vulkanisme. Het wordt in elk geval bloedheet op aarde. En in de vijf miljoen jaar daarna is het hier akelig stil. Maar Het leven vindt een weg. Met ook de eerste dino's. Die krijgen hun eerste grote klap 200 miljoen jaar geleden. Hoofdverdachte is hier extreme vulkanische activiteit als het supercontinent Pangaea openscheurt. Leidt wel een nieuw geologisch tijdperk in het Jura. De hoogtijdagen van de dinosauriërs. Maar dan. De laatste grote massa-extinctie, 65 miljoen jaar geleden. Driekwart van alle soorten uitgeroeid. Door een gigantische meteoriet. De begraven Chicxulub-krater in Mexico bewijst dat. Bijna álle dino's weggevaagd. Bijna We weten nu dat vogels de laatst overgebleven dinosauriërs zijn. Ook kleine zoogdieren overleven de inslag. Onze voorouders. En die van hem. Zeg eerst allemaal maar even allemaal: 'dankjewel Chicxulub-meteoriet'. Want de één z'n dood, is de ander z'n brood. Maar ik had het begin dit hoofdstuk over de zesde uitstervingsgolf. We zitten nog lang niet op die driekwart, maar wat wij nu al in een paar eeuwen klaarspelen, is ongekend. Veel van deze wondere wezens lijken voor eeuwig te verdwijnen. In andere woorden: wij zijn nu die 'meteoriet'.We spreken van een massa-extinctie of uitstervingsgolf als binnen relatief korte tijd - op een geologische schaal van miljoenen jaren - zeker 75 procent van alle plant- en diersoorten verdwijnt. Deze ken je wellicht. Maar de afgelopen 500 miljoen jaar waren er dus al vijf van zulke golven. Weten we dankzij de paleontologie: de wetenschap van fossielen. Die de verhalen vertellen van een ver verleden. Elke laag in de bodem vertegenwoordigt een geologische periode van soms wel miljoenen jaren. Let op. Hier te zien op een tijdlijn. 444 miljoen jaar geleden zien paleontologen de eerste grote uitstervingsgolf. Een abrupte mega-ijstijd roeit een groot deel van het rijke zeeleven uit. Op het land leeft dan sowieso nog bijna niks. Maar het leven in zee herstelt zich. Vooral veel nieuwe vissoorten. Een tweede massa-uitstervingsgolf 80 miljoen jaar later deelt een nieuwe harde klap uit. Hoofdverdachte: fotosynthese. Als nieuwe planten en bossen op het land ineens massaal CO2 uit de atmosfeer halen en zo de aarde drastisch afkoelen. Dan The Great Dying. Die zijn bijnaam dankt aan het uitsterven van bijna al het leven op aarde 96 procent. Mogelijk door meteorietinslagen óf extreem vulkanisme. Het wordt in elk geval bloedheet op aarde. En in de vijf miljoen jaar daarna is het hier akelig stil. Maar Het leven vindt een weg. Met ook de eerste dino's. Die krijgen hun eerste grote klap 200 miljoen jaar geleden. Hoofdverdachte is hier extreme vulkanische activiteit als het supercontinent Pangaea openscheurt. Leidt wel een nieuw geologisch tijdperk in het Jura. De hoogtijdagen van de dinosauriërs. Maar dan. De laatste grote massa-extinctie, 65 miljoen jaar geleden. Driekwart van alle soorten uitgeroeid. Door een gigantische meteoriet. De begraven Chicxulub-krater in Mexico bewijst dat. Bijna álle dino's weggevaagd. Bijna We weten nu dat vogels de laatst overgebleven dinosauriërs zijn. Ook kleine zoogdieren overleven de inslag. Onze voorouders. En die van hem. Zeg eerst allemaal maar even allemaal: 'dankjewel Chicxulub-meteoriet'. Want de één z'n dood, is de ander z'n brood. Maar ik had het begin dit hoofdstuk over de zesde uitstervingsgolf. We zitten nog lang niet op die driekwart, maar wat wij nu al in een paar eeuwen klaarspelen, is ongekend. Veel van deze wondere wezens lijken voor eeuwig te verdwijnen. In andere woorden: wij zijn nu die 'meteoriet'.
