Gelukkig is de oorlog bij ons voorbij en hebben wij nu vrede en vrijheid van meningsuiting, maar helaas is dat in heel veel landen in de wereld niet zo. Bijvoorbeeld in landen waar dictators de baas zijn, zoals Noord-Korea, maar ook Eritrea. En daar kan je al de doodstraf krijgen als je alleen al kritiek hebt op de regering. Daarnaast zijn er ook nog landen die midden in een oorlog zitten of andere conflicten hebben. Mali, Syrië, maar ook bijvoorbeeld Afghanistan. En ook daar hebben de mensen dus vaak geen vrijheid.
Verschillende landen, waaronder Nederland, werken samen en proberen zo om die conflicten op te lossen of om terreurgroepen uit een land te verdrijven, bijvoorbeeld IS. Daarvoor neemt Nederland deel aan internationale militaire operaties en vredesmissies. Nederlandse militairen vechten dus mee voor vrede en vrijheid in de wereld en vaak met gevaar voor eigen leven. Eén van die militairen is majoor Dennis Schotmeijer. Hij is in totaal vier keer op uitzending geweest naar Afghanistan en dat is een land in Azië waar de Taliban, een strenggelovige moslims, jarenlang de macht heeft gehad en de bevolking terroriseerde. Na 2001 verloren ze een groot gedeelte van de macht en kwam er een burgerregering. Maar de Taliban waren niet overal verslagen. Ze bleven aanslagen plegen.
Dennis. Hallo. Ja, jij was daar in de periode van 2007 tot 2014. Wat was jullie doel? Ons doel was om in Afghanistan de Taliban in zijn geheel te verdrijven. Waarom? Omdat de Taliban de bevolking onderdrukte. Ze moest zich houden aan enorm streng geloofregels en daarnaast was er geen vrijheid van meningsuiting. Wat mocht je dan allemaal niet meer? Nou, mensen mochten bijvoorbeeld geen muziek meer luisteren. Ze mochten geen films meer kijken. Je mocht niet schrijven of zeggen wat je zelf dacht. Als jij bijvoorbeeld opschreef 'weg met de Taliban', dan kon je daar gewoon de doodstraf voor krijgen. Daarnaast konden bijvoorbeeld meisjes helemaal niet naar school. Die mochten niet leren lezen of schrijven. Dat is ook wel heel erg. En mensen waren dus ook heel angstig. Ze waren verschrikkelijk bang. Ja, ze werden echt onderdrukt.
Nederlandse militairen als Dennis Schotmeijer vechten mee voor de vrijheid van meningsuiting van andere mensen in de wereld, bijvoorbeeld in Afghanistan. Dit is Afghanistan. Hier heb je Uruzgan, hier zaten wij. Wat we daar deden was met tweeduizend Nederlandse militairen samen met het Afghaanse leger vechten tegen de Taliban om Afghanistan veiliger te maken. En jij was dan eigenlijk een soort coach? Ik was een coach, mentor, van het Afghaanse leger, van ongeveer 60 Afghaanse militairen. En wat deden jullie daar dan? Nou, wij probeerden contact te maken met de bevolking door de dorpen in te gaan en de steden. En daar gingen we praten met die mensen om ook onze boodschap eigenlijk te vertellen en de invloed van de Taliban nog kleiner te maken dan dat die al was. Lijkt me wel een moeilijke klus. Ja, dat is het ook, want er zitten onder die bevolking nog heel veel mensen die ons eigenlijk kwaad willen doen. Dus mensen die van de Taliban zijn. En dat zie je niet van de buitenkant, dus je weet eigenlijk niet wie je kan vertrouwen.
Het was dus levensgevaarlijk buiten het kamp, want je hebt dan geen flauw idee wie je vriend is, of je vijand. De Taliban pleegde ook veel aanslagen hè. Ja, dat klopt. De Taliban waren constant met ons in gevecht. En je weet nooit wanneer het komt. En dat is best wel eng. Ja, het was echt oorlog daar op sommige momenten. Dus kogels die om je oren vliegen, van links en rechts beschoten worden. Dus ja, dat was best wel heftig, wat je daar meemaakt. Tijdens die eerste missie zijn er ook een aantal Nederlandse militairen gesneuveld, dus doodgegaan, en dat waren echt hele jonge mensen. En dan moet je denken aan 18, 19 jaar oud, dus dat is best heftig. Afschuwelijk. Ja. Maar waarom doe je het dan toch? Euh, ja, dat is een soort roeping eigenlijk. Je doet het voor de vrijheid van meningsuiting daar. Je wil dat iedereen bijvoorbeeld naar school kan. Dat kon daar niet. En dat kan nu wel. Dus je doet het echt omdat je het beter wil maken voor die mensen daar. Vrijheid van meningsuiting is dus ontzettend belangrijk, maar zeker niet vanzelfsprekend.
