Het is rustig in dit oer-Hollandse slootje ergens in de polder. De natuur in de sloot is namelijk in perfecte balans. Dat betekent dat er genoeg voedsel en ruimte is voor iedereen die er leeft en zwemt. Zo eten de planten daar van de stoffen in de bodem. Die planten worden weer opgegeten door kleine waterbeestjes, zoals vlooien. En die vlooien zijn weer een lekker hapje voor schelpdieren of kleine visjes. Die kleine visjes worden gegeten door grote vissen zoals snoeken of karpers. Zo is er dus genoeg eten en leven alle planten en dieren in perfecte harmonie met elkaar. Howdy, howdy, visjes! Valt er hier nog wat lekkers te eten? Totdat een indringer de boel komt verstoren. Wie ben jij? Ik ben de Amerikaanse rode rivierkreeft. Ik zie inderdaad dat je verkleed bent als een rode kreeft, maar wie ben jij? Wie is die gozer? Ik ken hem ook niet. Jongen, kennen jullie hem? Nee. Nee. Ik ben Luc, ik zou jullie vandaag konden helpen. Is dat niet doorgekomen? He? Waar heb je het over? Ja, waar heb je het over? Rustig. Nee, helemaal niet rustig! Wij zitten niet te wachten op indringers! We hebben geen zin in buitenstaanders! Daar is de deur! Ja, doei! De Amerikaanse rode rivierkreeft verstoort de balans. De kreeft eet alle planten en vissen op...en laat zo dus niets anders over voor de andere slootbewoners. Ook plant de kreeft zich mega-snel voort.
Voor je het weet heb je dus alleen een kale sloot met heel veel kreeft.
