Rond 1715 werd Rembrandts Nachtwacht, het belangrijkste schilderij van Nederland, verplaatst van z'n oorspronkelijke positie naar het Paleis op de Dam. Er werd een prachtige plek gevonden waar het schilderij heel erg mooi zou passen. Alleen was die locatie net te smal. Daarom werd aan de linkerkant, aan de rechterkant, boven en beneden een strook doek afgesneden. Wat rest, en wat we vandaag de dag in het Rijksmuseum nog zien is eigenlijk een Nachtwacht die te krap in z'n jas zit. En nu, gebruikmakend van een kopie uit Rembrandts eigen tijd en door de toepassing van de modernste computertechnieken hebben we Rembrandts oorspronkelijke bedoeling hier kunnen reconstrueren. Met deze toevoegingen zien we wat de kunstenaar echt bedoelde. Aan de boven- en onderkant werd veel meer ruimte aan het schilderij gegeven. Als je hier beneden kijkt, naar de schoen van de kapitein, die normaal achter de lijst verdwijnt: die krijgt meer lucht, meer zuurstof en daardoor meer beweging. Hetzelfde geldt aan de rechterkant waar ook de drummer veel meer de compositie in buigt en dus daardoor ook veel meer levendigheid en beweging meegeeft. Maar het allergrootste deel zit aan de linkerkant waar op een brug nog twee schutters en een jongetje zijn toegevoegd. En al die onderdelen die Rembrandt oorspronkelijk heeft toegevoegd aan een schilderij dat bedoeld was als een portret van de schutters van Amsterdam hebben bijgedragen aan het beeldverhaal. Rembrandt maakt een historie van een portret. En daarmee doet hij iets dat niemand voor 'm op eenzelfde manier gedaan heeft.
