Je verstoppen en jarenlang niet meer naar buiten kunnen. Dat deden veel Joden in de Tweede Wereldoorlog. Volgens schattingen lukte het ongeveer 28.000 Joden om tijdens de Tweede Wereldoorlog onder te duiken. De plaatsen waar ze konden onderduiken waren heel verschillend, van een boerderij tot een stadswoning, een verborgen ruimte in hun huis, een hut in het bos. Anders dan in het Achterhuis werden Joodse gezinnen vaak uit elkaar gerukt. Kinderen moesten dan gescheiden van hun ouders onderduiken bij andere gezinnen. Vaak kregen ze een nieuwe naam en soms gingen ze door voor een neefje of nichtje van het gezin. Onderduiken was heel gevaarlijk, want je kon worden verraden en worden opgepakt. Je werd dan met andere mensen die waren opgepakt op de trein gezet, opgepropt in een treinwagon naar een kamp, waarbij de kans groot was dat je niet meer levend terug zou komen.
