De vader van Barr heeft een baan gekregen in een andere stad en volgende week moet ze met het hele gezin naar een nieuw huis verhuizen. Barr is verdrietig, want eigenlijk wil ze liever niet verhuizen.
Barr, kijk eens wat ik kan. Orr, de broer van Barr, is blij dat ze gaan verhuizen. In de plaats waar ze heen gaan is een hele goede basketbalploeg, en Orr is daar al toegelaten als lid. Dat kan me niet schelen. Lieverd, wil je deze oude schildpad even helpen en me mijn vitamines brengen? Vitamines? Daar, helemaal daarginds. Die krop groene sla. Op mijn leeftijd doe ik er twee à drie uur over om daar te komen. Dat is lief van je, schat. Twee à drie uur, zei je toch? Ja, soms doe ik er nog wel langer over. Weet je, het valt niet mee om de hele dag mijn huis op mijn rug mee te sjouwen.
Barr dacht bij zichzelf: die schildpadden boffen toch maar. Ze mogen in hun eigen huis blijven en niemand dwingt ze om te verhuizen. Barr, moet je deze truc eens zien. Ik wou dat ik een huis had waar ik nooit weg hoefde. Ach en ik wou dat ik een nieuw huis had. Toen ik jong was, droomde ik van een huis met een bovenverdieping dat een beetje minder zwaar was dan dit. Maar dit is mijn huis en dat kan ik niet veranderen, ook al zou ik het willen.
Niet bang zijn, het is de bal van Orr maar. Ik moest toch naar binnen, lieverd. Op TV is net dat programma begonnen over huizen opknappen, en ik dacht erover om een balkon te maken. In het nieuwe huis hebben we een kamer met een groot balkon. Ga nou maar, schat, anders loop je het nog mis. Kom nog maar eens langs, maar eerst bellen, dan weet je zeker dat ik thuis ben. Dat is een schildpaddengrap. Snap je hem?