Nu nagenoeg alles tot een vrije keuze is geworden – studie, hobby’s, woonplaats – word je steeds meer op jezelf teruggeworpen. Wie ben ik, waar sta ik voor, bij welke groep hoor ik en wat wil ik in mijn leven bereiken? Dat was vroeger wel anders. Studeren was maar voor een kleine groep weggelegd, en de zuil en met name ook je godsdienstige achtergrond bepaalde in hoge mate je vrienden, politieke voorkeur en je partnerkeuze.
Religie is ook een keuze; je kunt je geloof achter je laten of juist besluiten je aan te sluiten bij een geloof. Misschien verklaart die behoefte aan houvast in een onzekere wereld wel de groei van fenomenen als EO-jongerendag.
Secularisering, zo heet het proces waarbij religie steeds meer aan sociale betekenis verliest en steeds meer uit de samenleving verdwijnt. Je staat er als mens zelf voor, en kunt niet op Bijbelse teksten of God terugvallen als richtsnoer, menen ook de humanisten.
Maar hoe vrij we ook zijn, de pluriforme samenleving geeft nog altijd flinke botsingen, en leidt tot politieke spanningen in de samenleving. Hoe gaan we met verschil om? Zijn alle religies evenveel waard? Of is de onderwerping aan bepaalde radicale uitwassen van religie die er bijvoorbeeld bepaalde denkbeelden over ongelijkheid tussen mannen en vrouwen op nahoudt, wel zo wenselijk in de Nederlandse samenleving? Een multiculturele samenleving waarbij allerlei religies en culturen vredig naast elkaar bestaan, wordt tegenwoordig naïef bevonden, en als achterhaald beschouwd.
Maar hoe geseculariseerd we ook zijn als samenleving, ook veel niet-gelovigen zijn vaak op zoek naar zingeving; ze noemen zich ‘atheïst’ of wenden zich tot oosterse praktijken, zoals yoga en meditatie.
Zie jij dit als een vorm van religie? En hoe denk jij over het naast elkaar bestaan van verschillende religies in een samenleving?
