Peter Klashorst is een Nederlandse kunstenaar die zich zo tot andere culturen aangetrokken voelt, dat hij bijna altijd in het buitenland woont en werkt. Met name in Afrika en Azië. Ik ben in Cambodja ook gefascineerd ben door de hele politieke achtergrond van dit gedeelte van Azië. Dat hele gedoe met de Vietnam oorlog en bombardementen hier in Cambodja waardoor de Rode Kmer zijn kans heeft kunnen grijpen en hun terreur heeft kunnen uitoefenen op de bevolking hier. En het is eigenlijk fascinerend om daarover te lezen en er films over te zien. En nu ben ik echt in Cambodja en kan ik gewoon zien wat de gevolgen zijn van al die ellende en dat kan je zien in de gezichten van de mensen. En ik hoop, dat ik daar iets van kan vastleggen, kan weergeven in mijn portretten. En die mensen worden eigenlijk natuurlijk nooit geschilderd normaal gesproken. Dus één van de redenen waarom ik ook naar Afrika en Azië ben gegaan is om mensen te schilderen die nooit geschilderd worden. In onze kunsthistorie zie je ook heel weinig mensen van een ander ras dan het Europese, dus in dat opzicht ben ik ook een beetje op zoek naar het kosmopolitische. Ik wil wat anders. Heel veel van die meisjes werken hier in fabrieken voor 40 Dollar in de maand. Ja, dit is dan zo’n meisje. En die schilder ik dan en ik hoop dat dat verhaal ook een beetje overkomt. Dat verhaal van de armoede en ellende in dit soort Derdewereldlanden. Peter Klashorst werkt ook aan een serie schilderijen van slachtoffers van de Rode Kmer. Middenin in Plompen ligt een school die door de Rode Kmer was ingericht als doorgangskamp naar de 'killing fields'. De gevangenen werden bij aankomst gefotografeerd, daarna werden ze gemarteld en vervolgens afgevoerd om te worden gedood. Ja, het hele verhaal wat ik wil gaan vertellen...dat weet ik nog niet. Ik ben me eigenlijk op dit moment nog aan oriënteren en aan het verdiepen in het geheel, in deze historische ellende. Dus ik ben zoveel mogelijk boeken erover aan het lezen, met mensen praten en natuurlijk hier gewoon hier in Cambodja zijn. En deze schilderijen die hier liggen, die heb ik gemaakt naar aanleiding van een eerder bezoek wat ik aan het museum gebracht heb. Daar heb ik hetzelfde gedaan, dus ik heb foto’s gemaakt met mijn telefoon en dat nageschilderd. En dit zijn eigenlijk een soort voorstudies voor grotere schilderijen die ik wil gaan maken om in het museum te hangen. En ja, en wat het gaat worden weet ik eigenlijk nog niet. Ik weet van tevoren eigenlijk helemaal niet wat ik aan het doen ben. En elke dag brengt weer nieuwe verrassingen.
