Tijd voor kraambezoek. Pasgeboren: een zebra. Aw...Ja, ik ging daarnaartoe met natuurlijk een kraamcadeau. Dus ik zei: We moeten een hele bos bloeiend koolzaad meenemen. Gezond, lekker groen. Ja, ja, ja. Dat is een goeie, maar ik denk: Fluitenkruid is echt lekker voor een zebra. We gaan het zien. Oke, het moment van de waarheid. Wordt 't het witte fluitenkruid van Rachel of het gele koolzaadbloemetje van mij? Ik denk dat die zebra's met hun zwart-witte wereld weleens wat kleur kunnen gebruiken. Mooi kraamcadeautje, toch? Aw... een kleintje. Een jonge zebra. Hij gaat nu proberen te drinken. Net geboren. Hee, Job. Hoi. Mooi, hee. Mooi, he? Nog maar net geboren dus. Ja, hij is nu vijf dagen. Hij is bruiner dan z'n moeder, he? Ja, zebra's worden altijd een beetje bruin met wit geboren. Dan vallen de haren eraf en worden ze zwart met wit. Heb je sappige verhalen over de bevalling? Teleurstellend, helemaal niet. Zebra's wachten tot iedereen weg is. Tot het rustig is en dan bevallen ze. Dus als je erbij gaat zitten wachten? Doen ze niet. Kun je dat verklaren vanuit een natuurlijke leefomgeving? Ja, ze willen dat er geen roofdieren of bedreigingen bij zijn. Dus ze wachten tot het helemaal rustig is. En dan gaat het heel snel. Ja? Ja. Zodat ze ook weer kunnen vluchten als er gevaar is. Precies, en in een half uur zeker, maar vaak sneller. Dan kan het jong staan en lopen en met z'n moeder mee. Die moeder is erg op haar hoede. Ja, die beschermt dat jong. We laten de moeder en 't jong altijd eerst een paar dagen met rust... totdat ze een goeie moeder-kindband hebben en dan controleren we ze. Krijgt hij een chipje en kijken we of het een jongentje of meisje is. Dat gaan we dus nu uitvinden. En we gaan kijken wat ze liever heeft: het koolzaadbloemetje of het fluitenkruid van Rachel. Ik doe er geen uitspraak over. Nee? Nee. Oke, spannend. We gaan moeder en jong scheiden, anders is het veel te gevaarlijk. Dan zou ze gaan trappen. Jazeker, bijten. Dan krijgt het jong de chip, leg ik de bloemen neer en mogen ze weer bij elkaar. Kijk, nu zit het jong apart en Vincent gaat hem vangen. Om de jonge zebra niet te veel stress te geven moet het chippen snel gebeuren. De piepkleine chip wordt via een injectienaald net onder de huid geplaatst. Zo kunnen de dierverzorgers met een apparaat de code aflezen en weten ze altijd met welk dier ze te maken hebben. Even kijken of het een jongetje of een meisje is. Het is een meisje. We hebben een meisje. Een meisje is het. Ik leg snel de bloemen neer. Ja. Bos één...En bos twee. En bos twee. En dan laten we mama erbij en de rest van de groep. Ze hebben nog niet echt zin in het cadeautje. Ze zijn een beetje van slag, dus daar gaan ze straks van smikkelen. En dan horen wij het van jou. Tuurlijk. Want wij willen weten wie gewonnen heeft. En een naam voor 't baby'tje? Die kunnen we nu gaan verzinnen. Het is een meisje. Ik weet nog wel een leuke naam. Wat dan? Eh... Rachel? Nee. Moet Afrikaanser klinken zeker? Ja, dat moet wel. Moet een beetje Afrikaanser klinken. En de naam van het jonge zebraatje is geworden: Ifama. Dat betekent zoiets als: Allen zijn goed. Ifama. Ifama, pfff. Is toch ook een mooie naam? Nou, hij keek heel vies bij Rachel. Maakt niet uit, het gaat om 't eten. Wie heeft gewonnen? O, alsjeblieft een beetje goed nieuws. Ik? Beide! Want die nacht zijn beide bossen verdwenen.
