We wonen hier met z'n vieren, allemaal studerend in Amsterdam. Ik betaal 394 euro per maand inclusief gas, water en licht. Het is ongeveer 19 vierkante meter. Rens van Wijk studeert sociale geografie. Hij woont in de Amsterdamse Bijlmer. Als ik naar het centrum moet, dan is dat 30 minuten fietsen. Een kamer dichter bij het centrum lukte de student uit Harmelen niet.
Jacob Vossestein studeerde ook sociale geografie in Amsterdam. Maar dan 50 jaar geleden. Dit was uw eerste studentenkamer? Daarboven, dat rechtse raampje. Wat betaalde u daarvoor? 50 gulden in de maand, inclusief elektra. Wat had u voor die omgerekend 23 euro? Ik had koud water. Geen verwarming, dus dat moest ik zelf doen met een butaangaskachel. En zeven vierkante meter. En een opklapbed.
Vossestein was na zijn studie jaren in vaste dienst bij het Tropeninstituut. Hij woont in het centrum van Amsterdam. Rens, ik heb je nog wat oude foto's. Uit mijn studententijd.
Op verzoek van Nieuwsuur ontmoeten de babyboomer en de millennial elkaar. Dit is die kachel. Dat was met een gasfles. Er was geen centrale verwarming? Nee, nee, nee. Volgens de SER pakt veel beleid dus negatief uit voor jongeren. Tot welke zorgen leidt dat bij millenials? En hoe zijn die zorgen anders dan een paar generaties terug?
De derde wereld, armoe. De atoombom, niet te vergeten. Dat waren de zorgen. En ik rookte in die tijd wel eens een stickie, daar werd ik een beetje paranoïde van. Ik kan me herinneren dat ik wel eens heel erg panisch ben geweest over het idee van atoombommen, met mijn stonede hoofd daaraan denkend. Dus dat waren de grote zorgen. Herkenbaar? Nee. Ik denk dat onze zorgen momenteel niets meer oorlogen zijn. Mijn zorgen gaan vooral over het vinden van een huis na mijn studie. Ook eigenlijk van het vinden van een goed huis tijdens mijn studie. Dat is lastig, omdat het niet betaalbaar is. En er zijn weinig woningen beschikbaar. Maar ook: ga ik een goeie baan krijgen? Met een vast contract. Of duurt dat nog een paar jaar, wat ik zelf wel vermoed. Momenteel krijgt niemand die ik ken vast contract.
Millennial Irene Wondergem vond na haar studie fiscaal recht wel een vaste baan, in de financiële sector. Op een gegeven moment zat ik grotendeels achter de computer. Ik dacht: is dit echt wat ik wil? Kan ik hier mijn energie in kwijt? Ze kreeg een burnout. Het was zeker heftig op bepaalde momenten. Ik denk ook altijd dat je vastloopt... jij loopt vast, dus het ligt aan jezelf. Ik ben op reis geweest. Om echt even weg te zijn uit de hectiek van Amsterdam. En ook om weer terug te gaan naar de natuur. En nu steeds meer aan het zoeken waar wel mijn hart ligt. Je hoort het steeds meer: Mensen die in hun studietijd steeds meer burn-out raken of overbelast. Irene's vader, een babyboomer die zijn studie rechten niet afmaakte maar toch makkelijk werk vond, ziet dat de tijden zijn veranderd.
Ik denk ook wel dat het allemaal, toen wij 30 waren, het wat relaxter ging. Er was ook tijd om elkaar te ontmoeten. Ook zakelijk. De zakenlunch was toch een fenomeen waar heel veel mensen veel plezier aan beleefden. Ik denk dat jullie generatie veel bezig was met opbouwen en zorgen dat alles er is. Wij werden geboren in een tijd dat er alles is, wat het lastig maakt, want wat moeten we dan nog doen? Dan komt er veel meer ruimte en reflectie om naar jezelf te kijken.
Protesteren doet deze generatie minder dan de babyboomers, de protestgeneratie. POLYGOON: De ontruiming van het Maagdenhuis ging niet zonder verzet.
Bottom line zijn we in dit land met z'n allen behoorlijk verwend. We denken: het zal wel goed zijn. Die actiebereidheid is denk ik wel veel minder geworden. Waarom zouden we? Geen ambitie om met de politiek of met het hele systeem te sparren. Dat is denk ik wat mijn generatie typeert. We besteden liever tijd aan oplossingen en onze eigen weg vinden dan dat we praten met mensen die heel anders denken. En weinig ambitie hebben om zo snel te veranderen als wij dat willen.
Studenten moeten nu meer lenen voor hun studie en hebben een kleinere kans op een vaste baan, schrijft de SER. Aan woonlasten zijn jongeren nu meer kwijt. ALS ze al een huis kunnen vinden.
Ik neem het uw generatie niet kwalijk, maar het wordt voor ons wel steeds lastiger omdat die huizen in bezit zijn en vaak zijn mensen meerdere huizen in bezit om te investeren in vastgoed. Daardoor is het voor ons onmogelijk om goede huisvesting krijgen. Denkt u dat hij het beter gaat krijgen, dan u het heeft gehad? Nee, dat niet. Maar dat hoeft ook niet. Sowieso is de vraag wat is beter. Maar dat wordt meestal in geld of spullen uitgedrukt. Jeetje mina, hoeveel comfortabeler kan het leven worden, dan het al is? Wij hebben heel veel dingen die Jacobs generatie niet had. Internet, we kunnen veel reizen. Maar dat lost het probleem voor onze generatie niet op.
