Name: Mejuffrouw Muis aan de Costa del Sol
Uploaded: 2009-09-13T22:00:00+02:00
Duration: 1 min
Description: In dit filmpje is de geanimeerde versie te zien van het prentenboek 'Mejuffrouw Muis aan de Costa del Sol'.

Groep 1/2

Mejuffrouw Muis was moe. 
Ze was hard aan vakantie toe.
Ze wilde zon, ze wilde zee. 
En Lucaber? Die ging natuurlijk mee. 
Een hemd, 2 zomerrokken, 3 kilo hondenbrokken.
Bikini, zonnebrand, voor in de bus wat krentenbollen, de leesmap en de krant.
Een pen, een puzzelboekje en voor Lucaber een hondenkoekje.
De koffer zat vol. 
Daar gingen ze dan, naar de Costa del Sol.
Daar waren ze dan. 
Het regende, regende, regende. Het regende dat het goot.
Daar zaten ze dan, ze verveelde zich dood.
"Laten we onze buren een kaartje sturen"
Regen, regen, regen, en nog eens regen. 
Dat valt een beetje tegen.
Groetjes, Lucaber en mejuffrouw Muis. PS: ''We komen nog lang niet naar huis". 
Want, er was wel een zwemparadijs. 
En overvolle winkeltjes met mooie Spaanse spulletjes
En leuke Spaanse prulletjes.
De vakantie vloog voorbij.
Ze moesten weer naar huis, Lucaber en mejuffrouw Muis.
Weer die verre reis. 
Moe kwamen ze thuis. 
Dood op. Dood moe. 
Ze waren weer aan vakantie toe.

Groep 6/7/8

De zomer betekent voor veel kinderen vakantie, zwemmen en ijsjes eten. Maar hoeveel weet jij van de zomer? Test je kennis van de zomer en ontdek of jij er helemaal klaar voor bent!

Quiz over alles wat met zomer te maken heeft

Wat weet jij over de zomer?

Als je in dit klaslokaal zit en door de ramen naar buiten kijkt, zie je de vier seizoenen. Uit elk raam kijk je naar een ander seizoen. Klik op het raam van de lente, de zomer, de herfst of de winter en ontdek wat je in dit  jaargetijde allemaal kunt zien. Laat de kinderen scrollen door de plaat, inzoomen en ontdekken, zoals bijvoorbeeld kikkers, bloemen, egels en schaatsende kinderen. 

Interactieve schoolplaat over de seizoenen

De vier seizoenen

De zomer is komkommertijd! Maar wat weet jij eigenlijk van komkommers? Test je kennis in de quiz. 

Quiz over komkommertijd

Wat is Komkommertijd?

Mejuffrouw Muis aan de Costa del Sol

Moffel en Piertje gaan de wijde wereld in om antwoord te vinden op hun vragen. Elke aflevering beleven ze nieuwe avonturen rondom een bepaald thema.

Koekeloere

In dit filmpje is de geanimeerde versie te zien van het prentenboek 'Mejuffrouw Muis aan de Costa del Sol'. 


Natuurlijke omgeving

Leesvaardigheid

Prentenboek uit Koekeloere

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Bekijk deze leuke en korte video's gebaseerd op prachtige prentenboeken! 

Groep 3/4/5

De Kinderboekenweek komt eraan! Wat weet jij van lezen en boeken? Start de quiz en beantwoord de vragen!

Quiz over boeken lezen

Wat weet jij over lezen?

Hoe schrijf je een verhaal? Daar weet de schrijver van het kinderboekenweekgeschenk Jozua Douglas alles van. In deze schoolplaat kun je rondkijken in zijn schrijfkamer. Bekijk de video's over inspiratie, ontdek de handige schrijftips en ga zelf aan de slag met het schrijfkistje en de hoge hoed van Jozua Douglas. Misschien schuilt er wel een schrijver in jou!

Interactieve schoolplaat bij de Kinderboekenweek 2018

De schrijfkamer van Jozua Douglas

Letterjungle afbeelding

De kleine apen Jip, Flip en Pip plakken letters aan elkaar en maken woorden. Waar zie jij letters om je heen en wat betekenen ze? Je ontdekt het in de Letterjungle.

Letterjungle

In de Letterjungle zijn een heleboel letters en klanken verstopt. Kun jij ze allemaal vinden? Zoom in om ze te ontdekken en de bijbehorende video te kijken. Of doe je best in het zoekspel en het letterspel: als je alle letters en voorwerpen weet te vinden, win je een kleurplaat van de Letterjungle. Veel plezier met zoeken, kijken en lezen! 

Interactieve schoolplaat met letters en klanken

Nelly de koe had een dipje. “A, tok, tok, tok, tok, wat is er toch Nel?”, vroeg de kip. “Mm-mm, ik heb helemaal niets bijzonders, ik kan niet fietsen en op mijn handen lopen zoals de andere koeien, ik ben zó gewoon”.
Die nacht broedden de kippen een listig plannetje uit. “Tok, tok, tok, toktoktoktok”, fluisterden ze. De volgende morgen stond de hele boerderij op zijn kop. “Moeoeoeh, ik heb een ei gelegd!”. De andere koeien waren stomverbaasd. Niemand van hen had ooit een ei gelegd.
De boer kwam aan rennen. “Krijg nu wat!”. De boerin belde de krant. Overal kwamen er mensen kijken. “Nee, ja, wij zijn geweldig trots op onze Nelly!”. Nelly voelde zich heel bijzonder. En ook de kippen waren zo blij als een kind.
Maar de andere koeien waren stik jaloers. “Mmm, fietsen en op je handen lopen lijkt niks bijzonders meer”. “Boeoeoe, hier klopt iets niet”. “Koeien leggen geen eieren hè, kippen leggen eieren”. De koeien stapten op Nelly af. “Mmm, we geloven er niks van, dat jij een ei hebt gelegd, volgens ons hebben de kippen het gedaan!”. Nelly was helemaal van streek. “Neem mijn stok maar eens”, zeiden de kippen.
Iedereen wachtte vol spanning tot het ei was uitgebroed. Dag en nacht zat Nelly op het ei, maar er gebeurde niets.
Op een morgen hoorden ze plotseling een geluid. En toen Nelly opstond, kwam er een scheur in het ei. En daar was hop, een bruin hoopje veren. “Moeh, zie je wel, een kip!”. Het kleine hoopje veren keek naar Nelly. “Boeoeoehoeoeoe!”, riep het. Nelly nam haar baby in haar armen. “Moehoeh, zie je wel, een koe, boeoeoe”. En ze noemde haar Bertha.

De koe die een ei legde

In dit filmpje is de geanimeerde versie te zien van het prentenboek 'De koe die een ei legde'. 

Voor Marijke naar bed ging keek ze naar buiten naar de maan. Die leek heel dichtbij. Marijke strekte haar armen uit. “Ik wou dat ik met de maan kon spelen”, dacht ze. Maar kon er niet bij. Hoe ver ze haar arm ook uitstrekte, de maan aanraken lukte haar niet. “Papa”, zei Marijke toen tegen haar vader, “pak jij de maan voor mij?”.

Marijke’s vader haalde een heel lange ladder, hij droeg de heel lange ladder naar een heel hoge berg. Hij zette de heel lange ladder op de heel hoge berg en klom naar boven. Hoger en hoger. Eindelijk kwam hij bij de maan. “Mijn dochtertje Marijke zou graag met jou willen spelen, maar je bent veel te groot”. “Elke nacht word ik een stukje kleiner”, zei de maan, “en als ik klein genoeg ben, mag je me meenemen”.

Het klopte: de maan werd kleiner en kleiner. En… kleiner.

Toen de maan klein genoeg was nam Marijke’s vader hem mee.

“Alsjeblieft”, zei Marijke’s vader tegen zijn dochter, “hier heb ik de maan voor je”. Marijke maakte een dansje met de maan. Ze knuffelde de maan en gooide ‘m hoog in de lucht. Maar de maan bleef kleiner en kleiner worden. Tot er niets meer van over was.

Toen Marijke twee dagen later ’s avonds naar buiten keek, zag ze in de donkere lucht een klein sikkeltje van de maan. En dat werd groter en groter, en… groter.

Papa, pak jij de maan voor mij?

Prentenboek over de maan en de wens van een meisje. Marijke wil graag met de maan spelen. De maan is heel hoog en zelf is ze te klein om erbij te kunnen. Met een heel lange ladder lukt het papa. Maar dan blijkt de maan te groot. Gelukkig wordt de maan elke nacht kleiner.

Eens ging Fred Frot naar zee. 
Hij nam een kist met ijzer mee. 

Een pan, een sleutel en een tang.
Een ketting, schroeven, een oude stang.

Zijn moeder zei: Fredje Frot, wat doe je nou? Je sjouwt je rot!
Neem liever brood en drinken mee, daar heb je meer aan, daar bij zee.

Maar Fredje zei: maak je niet druk, een kist met ijzer brengt geluk.
Hij ging op pad, en na een uur, 
Kwam hij bij een hoge muur.
Daar was een deur, maar wel op slot.
"Dat dacht ik al" dacht Fredje Frot.
Hij bukte zich, omdat hij wist: er zit een sleutel in mijn kist. 
Hij kan er door! Maar nee hoor, pech. Een woeste wolf op de weg.
Fred was voor dat beest niet bang.
Hij gooide naar hem, met de stang.

De wolf schoot er snel van door.
En Fredje Frot? Die liep rustig door.

Na een tijd zag Fred een man.
Die soep wou koken, zonder pan.
Fred gaf de man een pan en zei:
Kook jij dan ook wat soep voor mij?
Ze aten soep en dronken thee. 
En daarna, liep Fred door naar zee. 

Schroeven, spijkers, ijzerdraad
De weg was lang maar vroeg of laat
Kwam al dat ijzer goed van pas
Hoe zwaar, hoe zwaar die kist ook was.

En vlak voor de zee zag Fred een vrouw
Met in haar hand een stukje touw.
Ze riep: ik ben m'n geit weer kwijt,
omdat ze steeds het touw doorbijt.

Fred nam de ketting uit zijn kist,
en ving de geit voor ze het wist. 

Fred kreeg van de vrouw wat drinken mee
En kwam tenslotte aan bij zee.

Fred maakte een vuurtje van zijn kist
En hij wist: ik heb me niet vergist. 
Zijn kist met ijzer brengt geluk.
Deze dag kan niet meer stuk.

Deze dag kan niet meer stuk

Op een dag begint Fredje Frot aan een lange reis naar zee, en alles wat hij meeneemt is zijn loodzware gereedschapskist. Zijn moeder snapt er niets van. Aan brood en drinken heb je toch veel meer onderweg? Maar Fredje zegt: maakt je niet druk. Een kist met ijzer brengt geluk... En hij krijgt gelijk.


“Opstaan meneer Po, het is tijd om uit bed te gaan.”

Meneer Po is een keurig konijn. Hij gaat op tijd naar bed en staat precies op tijd weer op. Maar die ochtend ging alles mis.

“Hé, ik ben mijn bril kwijt, en zonder bril zie ik haast niks.”

Doordat hij weinig zag, was het een hele klus voor meneer Po om zich aan te kleden. Zijn jas hangt altijd naast de deur, dus die kon meneer Po wel vinden. “Maar, waar is mijn hoed nou gebleven?” Zo gebeurde het dat meneer Po in plaats van zijn hoed de po van kleine Loet op zijn hoofd zette. En zo ging hij naar zijn werk!

Meneer Po nam de korte weg door het bos, want hij was al wat laat. En meneer Po kwam altijd keurig op tijd. Toen meneer Po het bos in liep werd het opeens doodstil. Zonder iets te zeggen vloog Uil naar meneer Po zijn hoed, deed een plasje en vloog weer weg.

“Nou ja zeg, wat een manieren!”

En daar liep die keurig nette meneer Po met een plas in zijn hoed! Alle dieren van het bos wilden wel eens op een potje plassen, dus daar diende de volgende zich aan. Mevrouw Eend nam een duikvlucht naar beneden en ging voorzichtig bovenop het potje zitten.

“Oh, een leuke plek voor een nest!”

Stel je je voor: meneer Po met een nest in zijn hoed! Ook schildpad wilde een poging wagen. Maar hij was te langzaam. Meneer Po, die altijd erg vriendelijk was, had er nu echt genoeg van. “Scheer je weg!” “Zo, en nu eerst thuis mijn bril halen.”

Voor het huis stond mevrouw Po al op hem te wachten. In haar ene hand had ze zijn bril en in haar andere hand de echte hoed van meneer Po. Toen meneer Po zijn bril opzette, zag hij zijn hoed. “Maar wat heb ik in hemelsnaam dan op mijn hoofd?” “Een po, de po van kleine Loet!”

Meneer Po zette zijn echte hoed op en hij ging snel opnieuw op weg naar zijn werk. Met gebogen hoofd en rode wangen liep meneer Po het bos weer in. Een keurig nette meneer Po.

Meneer Po

Meneer Po is keurig netjes. Hij is altijd op tijd. En zijn kleren zijn elke dag piekfijn in orde. Nooit gaat er iets mis. Tot hij op een dag zijn bril vergeet. Hij krijgt zijn kleren niet aan. Zijn brood kan hij niet smeren. En als hij naar zijn werk gaat, kan hij zijn hoed niet vinden. 
Maar wat heeft Meneer Po dán op zijn hoofd gezet?

Wat een leuk kastje! Wat ga je erin zetten?
Oh, dat weet ik nog niet. Ik moet het eerst nog schilderen. Wil je soms helpen?
Ja, natuurlijk!
Als ik eerst de planken eruit haal en de deurtjes eraf schroef, is het makkelijker om te schilderen.
Welke kleur wordt het?
Oh, dat weet ik nog niet.
Ik heb een idee! We nemen gewoon allemaal verschillende kleuren!
Ja, dat is leuk. En dan hoeven we ook niet te kiezen.
Flip schildert de binnenkant met witte verf en Kasper schildert de buitenkant met blauwe verf. Flip schildert een deurtje geel en Kasper schildert het andere deurtje rood. Flip schildert de onderkant zwart en Kasper de bovenkant.
Oh, het is best moeilijk om goed te schilderen!
Ja, je moet heel voorzichtig met de kwast strijken. We hebben al geel, rood, wit, blauw en zwart gebruikt. Alleen de twee planken moeten we nog doen. Welke kleur zullen we nu nemen?
Groen!
Ik heb geen groene verf, dan moeten we verf mengen. Geel en blauw worden samen groen. Kijk: nu is het kastje helemaal geschilderd. Oh Flip, jij zit helemaal onder de verf! Niet alleen de kwasten moeten schoongemaakt worden.
Ik moet nu weg. Ik moet nog iets doen.
Okay, ik zie je morgen.
Dag.
Als de verf goed droog is, zet Kasper de deurtjes er weer aan en doet hij de planken erin. Het was een lange dag voor Kasper. De volgende morgen wacht Kasper tot Flip komt. “Waar blijft hij toch?”
Eh, het heeft wel even geduurd, maar nu ben ik klaar.
Wat heb je gedaan?
Een cadeautje. Ik heb een kistje voor je geschilderd.
Wat mooi! Daar kunnen we alle kwasten in doen en ik weet nu ook wat we in het kastje zetten.
Ohoh, ja, wat een goed idee! Het is mooi geworden hè?
Ja. Ik ben er ook wel trots op. Eh, een glaasje?
Lekker.

Kasper de schilder

In dit filmpje is de geanimeerde versie van het prentenboek 'Kasper de schilder' te zien.Kasper gaat een kastje schilderen en Flip helpt hem daarbij. Maar welke kleur wordt het kastje?

Superbeesje helpt alle dieren van de hele wereld die in nood zitten. Juist als hij wil gaan slapen, roept er weer een ander dier in nood. Geen paniek, Superbeesje is al onderweg.

Superbeesje

Ik ben Nina. Ik woon in twee huizen. In het ene huis woont papa. IN het andere woont mama. En ik woon in allebei. soms bij mama en soms bij papa. Vroeger niet. Toen had ik gewoon een huis. Met mama en papa er samen in. Poes had haar mandje onder de trap. Mama en papa waren blij met elkaar. Maar dat ging over. Papa deed dingen die mama niet fijn vond en mama riep woorden waar papa droevig van werd. Dan kwam er ruzie en gingen ze heel ver uit elkaar staan. Op een dag werd ons huis te klein voor hen allebei. Dus kwamen er twee huizen. Een voor mama, een voor papa en twee voor mij. Als ik bij papa ben, wil ik bij mama zijn. Ik mis m'n hamster en de klimboom. Als ik bij mama zijn wil ik bij papa zijn. Ik mis poes en de buurjongen. We bellen wel, elke dag. Papa vraagt hoe het op school was. Mama wil weten wat ik gegeten heb. Ik geef een zoen door de telefoon en krijg er ook een terug. Het kriebelt in m'n oor. Ik ben twee keer jarig. Ik heb twee keer feest. Maar als ik voor het eerst in het diepe spring, zijn papa en mama er allebei. Mama en papa zijn niet blij meer met elkaar. Maar gelukkig zijn ze wel blij met mij. Dat gaat nooit over. Zegt mama. Dat is voor altijd, fluistert papa. En hij geeft me een dikke kus. Ik ben Nina. Ik woon in twee huizen. Dat is raar, maar ook wel goed.

Ik woon in twee huizen

Prentenboekverhaal over het hebben van twee huizen als je ouders gescheiden zijn. 

Dit is Jan. En dit is Piet. Piet woont in Jan zijn haar. En mama weet dit niet. Ze spelen samen circus. Piet klimt op Jan zijn oor. Jans krullen zijn de hoepeltjes en Piet kruipt daar steeds door. Moet je nou eens zien hoe Piet hier op één pootje staat. En hoe hij aan één haartje hangt! 't Is net een acrobaat. 
Oei, mama komt eraan. Ze zegt: 'Wat is daar?' IEEEK .. Een luis! Een hoofdluis in je haar! Gauw rent ze naar de douche en komt met luizenshampoo terug. 'Je moet verhuizen, Piet!' Ga weg hier! Ga maar vlug! Want mama wil geen beest in huis,  Geen hond, geen kat, geen muis, Geen vogeltje, geen spinnetje. En absoluut geen luis!
Mama wast Jans haren, dat is een heel karwei. Jan is boos op mama, maar mama is weer blij. Met zijn handen in zijn haar zoekt Jan zijn vriendje Piet. Als hij maar niet verdronken is, dat zal toch zeker niet? Jan blijft heel lang boos op mama. Tot op een dag.. wie zwaait er daar? Het is zijn kleine vriendje Piet.  Hij is verhuisd naar mama's haar!
Piet vraagt Jan of hij komt spelen als hij zin heeft op een keer. En weet je, Piet is getrouwd.. Heeft dertien kindjes en er komen er nog meer.

Iiieeek... een luis!

Als mama erachter komt dat er een luis op Jan zijn hoofd woont is het huis te klein. De jacht op Piet wordt ingezet met gemene shampoo en een harde kam. Net zolang tot Piet verdwenen is... Tenminste, dat denkt mama. 

Ik ben Benno. Benno beresterk, Benno ben nooit bang. Ik ben de enige die op mijn buik van de glijbaan durft.

Max is een schrikluis. Hij durft niet eens op de schommel te gaan staan. Heh, ik lach me krom om Max!

Op televisie kijk ik graag naar griezelfilms. Max, die schrikluis, doet zijn handen voor zijn ogen.

Ik ben nooit bang. Alleen misschien een beetje ’s nachts, als er monsters onder mijn bed zitten of spoken achter de gordijnen.

Gisteren wilde ik Max leren hoe je in de bomen klimt. Maar die schrikluis durfde weer niet. Dus werd het een saai spelletje voetbal.

En toen opeens zat er een spin op mijn hand. Een spin, een gigantische spin! Ik durfde me niet meer te bewegen. Ik heb eerst keihard gegild en toen begon ik te huilen.

Max heeft me gered. Hij heeft de spin zomaar van mijn hand gepakt en weggezet in de tuin. Max is bang voor een heleboel dingen, maar niet voor spinnen!

Vannacht was ik bang. Voor monsters onder mijn bed, voor de spoken achter de gordijnen. Maar het bangst was ik voor Max dat hij op school alles zou gaan vertellen. Ik hoorde iedereen al: “Benno is een bangerik!”, “Benno is een bangerik!”.

Toen heb ik papa geroepen. Ik heb hem alles verteld. “Iedereen is wel ergens bang voor, Max en jij, en ik, iedereen.” “Jij, waar zijn papa’s dan bang voor?” “Ik was vroeger ook bang voor monsters onder mijn bed.” “Wat heb je toen gedaan?” “Ik haalde mijn papa erbij.” Papa en ik, wij hebben alles samen doorzocht en niets gevonden.

Max heeft niks verklapt van die spin. Vanaf toen heb ik niet meer om hem gelachen. Max is veel veranderd sindsdien. Laatst gleed hij op zijn buik van de glijbaan!

Ik ben Benno, Benno beresterk, Benno ben nooit bang. Op de kermis durf ik alles! Ik durf zelfs te zeggen wat ik niet durf.

Benno is nooit bang

In dit filmpje is de geanimeerde versie van het prentenboek 'Benno is nooit bang' te zien. Dit filmpje gaat over competitie, schaamte en vriendschap.

Kasper heeft zin om vandaag lekker te gaan timmeren. Dit is de werkplaats van Kasper. De werkbank is erg oud en is door de opa van Kasper gemaakt. Kasper moet altijd naar alles zoeken, want het is een grote rommel in die werkplaats! En ook nu is Kasper weer iets kwijt. Hij zoekt en hij zoekt, helemaal onderin de kist. Maar gelukkig! Hier is de tekening die hij zocht. Nu kan hij beginnen. Eerst gaat Kasper heel goed kijken wat er op de tekening staat zodat hij geen fouten kan maken. Want op de tekening staat precies hoe hij het moet doen. Dan pakt hij de winkelhaak en een duimstok. Kasper meet met de duimstok en zet met het potlood streepjes waar hij moet zagen en boren. En met de winkelhaak trekt hij mooie rechte lijnen. Dan pakt Kasper de zaag en hij zaagt het hout zoals hij het met het potlood heeft aangegeven. Heel precies langs het lijntje. Hij zaagt en hij zaagt, en hij zaagt. Hij wordt er moe van. Daarna pakt Kasper de figuurzaag. Die zaag gebruikt hij voor de ronde vormen. Kasper moet ook grote gaten boren. Dus pakt hij de grote handboor. Om erbij te kunnen, gaat hij op zijn krukje staan. Dan kan hij ook meer kracht zetten. Hij boort en boort, en boort. Tot het gat groot genoeg is. Kasper timmert nu met een hamer. “Oei, die spijker gaat krom!” Kasper pakt de nijptang, hij trekt de kromme spijker eruit en slaat er een nieuwe spijker in. Het kistje is nu bijna klaar. Kasper heeft alleen nog een houten hamer en wat lijm nodig. Met de hamer tikt hij de ronde stok in de ronde gaten die hij heeft geboord. Nu is Kasper klaar. Hij heeft een mooie nieuwe gereedschapskist voor al zijn gereedschap.

Kasper de timmerman

In dit filmpje is de geanimeerde versie te zien van het prentenboek 'Kasper de timmerman' te zien.

Poehpoeh en Nounou zijn in een hoge boomhut in het park. “Ik zie wat aankomen”, roept Nounou ineens. Poehpoeh’s ogen gaan heel langzaam open en weer dicht, hij heeft er geen zin in. “Daar komt iets aan, wat is dat?” “Weet ik veel”. “Het lijkt wel een bolletje wol op wie-len”. Poehpoeh en Nounou liggen op hun buik en schuiven door het gras. Ze zijn nu vlakbij het bolletje. “Ik zie jullie heus wel!”, roept het ding. “Het praat, wat eng!” “Eng, hoezo eng, ik heet Koen en ik ben gewoon een cavia”. “Ben jij nog niet af?”, vraagt Nounou, “ik tel maar drie poten bij je”. “Ik heb maar drie poten, ik ben invalide of gehandicapt, maar ik ben wel heel snel met mijn rolstoel, sneller dan jullie”. “Hoor je dat, Poehpoeh: Koen zegt, dat hij sneller is dan wij”. “Zullen we wedden?”, zegt Koen. Nounou wrijft in zijn poten, hij heeft een supergoed idee: ze gaan Koen voor de gek houden. “Nu ga ik de bel drukken met mijn slurf en dan rennen we snel weg, we zien elkaar aan de overkant van de straat, achter die bus, afgesproken?”

Koen draait zich om en rijdt als een echte raceauto door de poort de tuin uit. Snel de hoek om achter de bus zoals afgesproken. Ook Poehpoeh rent zo hard als hij kan door de poort, maar in zijn haast is hij vergeten zijn buik in te houden. Hij zit hartstikke klem! Nounou zat vlak achter hem en is nu keihard tegen hem aangebotst. Nu zijn ze allebei de klos. Plotseling vliegt de voordeur open, daar komt een man naar buiten. Met zijn vuisten in de lucht rent hij de tuin in. De meneer begint ineens te lachen. “Wat zien jullie er stom uit zo!”, zegt hij. Samen met de meneer trekt Nounou aan Poehpoeh’s slurf. Eindelijk is hij vrij. “Wat een goede grap jongens, dat moeten we snel nog een keer doen!”, lacht Koen. “Nou eh, misschien kunnen we beter een ander spelletje doen, zeg maar Koen, waar is nou eigenlijk je vierde pootje?” “Mijn pootje moest eraf van de dokter, omdat het teveel pijn deed, er zat een ziekte in.” “Jakkes, dat lijkt me heel rot Koen”, zegt Nounou. “In het begin is het ook rot, maar nu kan ik bijna alles weer”. “Jij bent gewoon hartstikke handig met je handicap!” “Dat klopt, want weet je? Iedereen heeft wel wat, hartstikke handig toch, zo’n stoel op wielen?” “Ja, dat is waar”. Koen is al doorgereden, Poehpoeh en Nounou rennen snel achter hem aan, want Koen is hun nieuwe vriend.

Coole Koen 

Prentenboek over cavia Koen die in een rolstoel zit. PoePoe en NouNou maken kennis met cavia Koen. Koen zit in een rolstoel. Ze doen een wedstrijd wie het snelste is.

Dit is geen appel. Het is een schilderij van een appel. Meneer Rene kan zo goed schilderen dat het net echt lijkt. Elke week gaat hij met zijn schilderijen naar de markt. OP de markt heeft Roos het altijd druk. Zij verkoopt kilo's aardbeien, pompelmoezen en komkommers. Naar de schilderijen van meneer Rene kijkt niemand om. Ook niet naar zijn appel. Kon ik hem maar opeten, zucht hij, dan had ik tenminste niet zo'n honger. Wil jij die appel opeten zegt een vreemde meneer? Dat kan. Hij knipt met zijn vingers en poef de appel wordt echt. Bijt er maar in. Dan worden alle schilderijen echt. Wie ben jij, vraagt meneer Rene, maar de man is al weg. Even twijfelt meneer Rene, dan neemt hij een grote hap. Ongelooflijk, alle schilderijen zijn echt geworden. Meneer Rene rent naar huis en begint meteen aan een nieuw schilderij. net als hij het laatste streepje verf aanbrengt, wordt het echt. Wat smaakt dat lekker. Er is nog zoveel wat hij hebben wil. Een vaas, nog een auto, parfum, champagne, kristallen glazen, een tapijt, een zwembad, een vliegtuig, een tv en ... een heel groot huis. Ha, net als meneer Rene zich afvraagt of hij een eigen pretpark zal schilderen of een raket naar de maan, gaat de bel. Dag meneer Rene, ik zou graag een schilderij kopen. Een schilderij, van mij? Maar Roos, ik heb geen schilderijen meer. Kun je er niet eentje maken voor mij? Het spijt me Roos, dat gaat echt niet. Wat nu? Meneer Rene denkt diep na, heel diep. Dat is het! Wil je me nog een keer helpen, ik wil zo graag een keer een gewoon schilderij maken, een schilderij dat niet echt wordt. Ik dacht het wel. Hij knipt met zijn vingers en alles is verdwenen. De auto's, het zwembad, de boot, het zijn weer gewoon schilderijen geworden. Het kan meneer Rene niks schilderen. Hij weet al wat hij gaat schilderen. Als het schilderij klaar is gebeurt er...niets. Dolblij loopt hij naar de markt. Je bent terug! Lacht Roos blij. Ik heb een verrassing voor je, zegt meneer Rene en hij laat trots zijn schilderij zien. Voor Roos. 

Meneer René

Prentenboek over schilderen en het besef dat het hebben van veel spullen niet gelukkig maakt. Alles wat meneer René schildert lijkt net echt. Op een dag wordt het ook allemaal echt! 

Zoals elke ochtend is mevrouw Stoffel druk in de weer. Ze boent de stoelen en de lamp, de viskom en cactus, de druiven en het hoofd van meneer Stoffel. Zo is het huis tiptop in orde voor als de Burgemeester op bezoek komt. Die is nog nooit langs geweest, maar je weet maar nooit.

Ze loopt met haar stofdoek naar buiten, “Kok, het vuilnis leeft, het brulde, het viel me aan!”. Middenin de tomatensaus drijft een meisje, een ontzettend vies en plakkerig meisje. “Wat een viezeltje”, gruwt meneer Stoffel. “En hoe krijg ik het weer schoon?”. Meneer Stoffel roert met zijn armen door de prut. Eerst vist hij een glibberige prei omhoog, maar dan… hebbes!

“Kok, wacht hier, laat Viezeltje niet los, want dat geeft nare vlekken”. Dan verdwijnt ze in de schoonmaakkast. “Ja, ja, nee, nee liefje”, “ah, het Buurtnieuws”.

“Vier jij hier feest met een kudde kleuters?” “Oh, kijk nou eens, jij hebt Viezeltje laten ontsnappen”.

“Oh, dit is geen moment voor bezoek!”. Maar buiten op de stoep staat… de Burgemeester. “Verstop je!”. Meneer Stoffel rolt zich op in het vloerkleed. Viezeltje roept blij: “Kok!” en ze springt van de klok en valt met een grote plons in de teilsop. “Nee!”, gilt mevrouw Stoffel, maar de voordeur zwaait al open.

“Goedemiddag Burgemeester, let u vooral niet op de rommeligheid”. “Ik ben op zoek naar mijn kleine meid, ze zat hier in de kinderzandbak koekjes te bakken en plots was ze foetsie”. “Uw kleine meid?” “Meneer de Burgemeester, hier is uw schattige meisje!”. “Een lieflijk meisje heeft u hier, maar mijn kleine meid heeft sausvlekken op haar jurkje en zuurtjes in haar haren”. “Mijn meisje, zwaai nog maar een keertje naar die lieve mensen, dan gaan we gauw weer naar huis”. “Dag”.

“Oh nee, dit is geen tijd om op te stappen”.

Die middag is de Burgemeester druk in de weer, hij boent de stoelen, de lamp, de viskom, de cactus en het hoofd van meneer Stoffel. Zo is het huis tiptop in orde voor als de Koningin op bezoek komt. Die is nog nooit langs geweest, maar… je weet maar nooit!

Viezeltje

Prentenboek over rommel maken en lekker vies worden. Mevrouw Stoffel vist Viezeltje, de dochter van de burgemeester uit de vuilnisbak. Zij verandert in een mum van tijd de woonkamer van mevrouw Stoffel in een zwijnenstal.

Mama draagt een koksmuts. Ze dient de borden op. We eten wortels en aardappels met gebakken vis. Dat lust ik niet. Ik eet dat echt niet op. Mama kijkt haar meisjes heel sip aan. niemand neemt een hap. Kom kom, het is best lekker. nee, de vis stinkt. Tijd voor wat toverkracht. Kom meisjes we gaan weg. De meisjes zijn heel verbaasd. Kijk daar, het smulparadijs! Hm heerlijk! Hm heerlijk! Dag na dag smullen ze erop los. Ze spelen, ze stoeien, ze dansen en komt er iets lekkers voorbij dan eten ze dat meteen op. Hanna zucht, Dotje gaapt en Lise staart voor zich uit. spelen doen ze niet. Speel je nog eens met me? Maar Hanna heeft er geen zin. Dan gaat het niet door. Dan neemt ze een hap van een oliebol. Maar ook zij wordt moe. Lang heel lang slapen de zuisjes. Tot ze een voor een wakker worden. Hanna rekt zich uit. Grote koeken staren haar aan. Maar Hanna trekt haar neus op. Maar toch maar liever niet. Mama is blij. Ze vliegt met het tapijt naar de meisjes. Waar hebben jullie zin in? Ik wil een peer, ik wil een wortel en een vos. Ik wil alles wat jij voor ons kookt. Hahaha!

Het smulparadijs

Prentenboek over gezond eten en snoepen. 

Het is bloedheet vandaag. Oba de Olifant heeft eindelijk een waterplas gevonden. Hij heeft zo'n dorst dat al het water in een teug opdrinkt. Op de bodem spartelt een visje, Shinky. En wat nu? Oba is helemaal van streek. Een visje kan niet zonder water. Met zijn slurf tilt hij het op en stuift weg, op zoek naar een andere plas. Helaas, er is geen druppel in de buurt. Vaarwel. Ik zal helemaal uitdrogen en dat is jouw schuld. Oba barst in snikken uit. Zijn tranen vormen een piepklein plasje en Shinky die neemt meteen een duik. Het plasje is veel te klein. Ik haal je op zodra ik een andere plas voor je gevonden heb. Hij is nog maar net weg als Bingu, de vreselijke krokodil opduikt. Dit smakelijke hapje is voor mij. en zonder zelfs maar te kauwen, slokt hij Shinky op. Kom terug Oba, ik heb net gezien hoe Bingu je vriendje vis heeft opgepeuzeld. Oba is woest. Hij tilt de krokodil op en hangt hem in het topje van een boom. Haal mij hieruit, jammert Bingu. Ik heb hoogtevrees. Bingu jammert en brult. Hikkend en snikkend spuugt hij het visje uit. Ik ben zo blij je te zien, zegt Shinky. Maar weet je Oba, de tranen drogen heel vlug op. Wat nu? Ik zal je redden Shinky, ik heb het je beloofd. Oba kamt het hele oerwoud uit, waar hij uiteindelijk een mooie waterplas vindt. Maar hij heeft al die tijd gerend zonder ook maar een slokje water. Zonder nadenken steekt ie zijn slurf in het water en hij neemt een flinke teug. En wat nu?

En wat nu?

Een prentenboek over een olifant met een groot hart maar veel dorst. 


Vandaag speelt SV Ossemem een belangrijke wedstrijd tegen FC Warvol. Wie wint staat eerste in het klassement. “Waar is mijn sombrero?”, “wie heeft mijn sombrero?” Diego is in Mexico geboren, zijn sombrero is de mascotte van het team. Voor iedere wedstrijd doen ze de sombrerodans.

“Over vijf minuten gaan we ons opwarmen”. “Eerst de sombrero vinden, zonder sombrero verliezen wij vandaag”. “Toch beginnen we over vijf minuten!”. “Ik wil mijn sombrero terug!”. Het opwarmen gaat erg slecht, het lukt de jongens niet om goed op doel te schieten. Ze worden er wanhopig van. En ook Ferry ziet dit niet meer zitten. “Het komt allemaal doordat we de sombrero kwijt zijn, als we die niet snel vinden, hebben we straks geen kans om te winnen!”.

“Waar heb je de sombrero voor het laatst gezien?”. “Ik had ‘m nog toen ik de kleedkamer binnenkwam, ik was hier het eerst en heb mijn tas en de sombrero vast in de kleedkamer gelegd”.

De wedstrijd is niet echt spannend. FC Warvol speelt beter. Diego kopt in eigen doel waardoor het 1-0 voor FC Warvol wordt. “Wat spelen wij slecht zeg, het is de schuld van de sombrero!”. “Of aan degene die ‘m kwijtgeraakt is”. “Geef mij maar weer de schuld!” “Onzin, de sombrero zorgt er niet voor, dat we goed spelen, dat doen we zelf, jullie moeten in jezelf geloven!”. “Ferry heeft gelijk!”

“Allemaal staan, Hoed van Mexico, mijn land”. “Geef ons vandaag een mooie stand en niet eentje tegen als het kan!”. “Dan hakken we de tegenstander in de pan!” “En als we dat allemaal doen, worden we vanzelf Kampioen!”. “Ja!” “Joehoe!” “Hé, hé!”. “Ja!” “Go!” “Kom op mannen!”

De woorden van Ferry werken. Nadat Milan de stand op 1-1 heeft gebracht krijgt Diego vlak voor tijd een enorme kans. “Als Diego nu scoort, winnen we”. “We worden Kampioen!” “Deze mag ik niet missen!”

“Jaaa!!!”.

Diego scoort inderdaad en vlak voor tijd staat SV Ossemem met 2-1 voor! “We worden Kampioen!”. “Lang leve Diego!” “Lang leve ons allemaal!”

“Hé, de sombrero, die hebben we niet meer nodig!” “Nee, eind goed, al goed”. “Wat doen we nou met de sombrero?” “Als we Kampioen worden, drinken wij er limonade uit!”.

De sombrero van Diego

Diego is zijn sombrero kwijt. Zonder sombrero kunnen ze echt niet de voetbalwedstrijd winnen. Hoe moet dat nu?

Ik ben Phara. Ik heb lange rosse haren en blauwe ogen. Op m'n neus staan sproetjes. Ik zou er graag zo uitzien als de anderen maar dat is niet zo. Mijn wang is rood en rug en ook een beetje dik. Ik heb een litteken op m'n gezicht. Soms wijzen kinderen aar mijn gezicht. Je bent niet mooi, zeggen ze. Mijn litteken doet geen pijn maar hoe de andere kinderen doen wel. Alleen Nicola niet. Beertje Bas is mijn knuffel. Hij is mijn beste vriendje. Ook hij is anders. Hij mist een oog. Het is niet erg, het valt niet op. Ik knuffel hem zo graag. Liesje vraagt me op haar verkleedpartij. Dat vind ik eng. Wat moet ik aandoen? Zullen de andere kinderen naar mij kijken? Of zullen ze staren? Mag ik wel meespelen? Nee, ik blijf liever thuis. Maar mama stelt me gerust. Ze neemt me mee naar de winkel. Ze hebben er veel kostuums. Een gekke clown een stoere piraat, een knuffelkonijn. Nieuwsgierig kijk ik rond. zijn er ook maskers? In de etalage hangt een sprookjesjurk. Er hangt ook een masker bij. Zal ik een mooi prinsesje zijn? Je bent de allermooiste. Het masker bedekt mijn litteken. Je ziet er helemaal niets van. Joepie! Ik dans in het rond. Er zijn veel kinderen op het feest. De kinderen kijken me vragend aan. Wie ben jij? Ik herken je niet. Ik ben het Phara. O wat zie je er mooi uit. Ik bloos en niemand kijkt nog naar mijn litteken. Nicola kijkt me verlegen aan. Ook hij bloost. Plotseling geeft ie een zoen op de wang met het litteken. Jij bent mijn prinses. Wat ben ik gelukkig. Ik ben net zo bijzonder als de anderen. Bijzonder mooi.

Phara heeft een litteken

Een bijzonder prentenboek over brandwonden en buitengesloten voelen.

Bekijk deze leuke en korte video's gebaseerd op prachtige prentenboeken!

Prentenboeken

ijsjes 

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.