De kunstenaar Willem Popelier kwam op een computer van een winkel, waarmee je met een webcam foto’s van jezelf kunt maken, 91 foto's en 2 filmpjes tegen. Deze waren daar gemaakt door twee meisjes van 15 jaar. Op een expositie stelde hij deze webcam foto's ten toon. Via Hyves kon hij achter hun identiteit komen en zo kon hij alle tweets die de meisjes stuurden ontvangen en uit laten printen. (soms honderden per dag!) De gezichten van de meisjes had hij onherkenbaar gemaakt en hun tweets onleesbaar.
Die foto’s heb ik gevonden op computers in showrooms, in winkels. Ja, daar kun je met een webcam foto’s maken van jezelf en die foto’s blijven op de computer staan. En die kun je heel makkelijk delen. Dus die heb ik gevonden en heel eenvoudig meegenomen. Dit kan op meerdere manieren, je kunt het op een USB-stick doen of je kunt ze mailen, of je kunt ze zelfs naar je telefoon overzenden. Allemaal zonder moeite, daar is het allemaal helemaal op ingericht. Op de foto’s zie je, dat één van de meisjes een kettinkje om heeft, daar staat haar naam op. En die naam heb ik op internet gezocht in combinatie met de vindplaats van deze foto’s. En binnen een kwartier zag ik precies dezelfde foto’s op het Hyves-profiel van die meisjes.
Eén van de meisjes vertelde dat ze geschokt was toen ze er achter kwam dat er foto’s van haar op een foto expositie tentoongesteld werden. De bezoekers van de expositie zijn ook best verbaasd dat dit zomaar kan.
"Ik vind het moeilijk om te zeggen of die privacy nou geschonden is of niet, want aan de ene kant zijn ze natuurlijk vrijwillig op de foto gegaan, maar aan de andere kant stond er niet bij van weet wat er met deze foto’s kan gebeuren."
Ik zou het zelf niet heel erg vinden. Nou, ik zou het wel erg vinden hoor, het is toch eigenlijk je privacy die wordt geschonden, want jij maakt die foto’s en ze hebben daar geen toestemming voor.
Ik vind niet, dat ik hun privacy geschonden heb, want ik scherm ze wel af, alles wat direct naar hen verwijst is afgeschermd: je ziet hun gezicht niet, je ziet hun namen niet, je ziet een roze blob.
Met de tentoonstelling wil ik laten zien hoe wij tegenwoordig beeld gebruiken en hoe we zelf portretten maken, en hoe dat in de wereld door het internet overal en nergens terecht kan komen, en hoe wij ook daar weer mee omgaan.
