Alles in de supermarkt, bliep, heeft wel een barcode. Ho, dat gaat wel een stuk sneller dan in de supermarkt. En zelfs als je bij popfestivals bent, dan ook kan je gewoon naar binnen met een barcode. Hoe weet zo'n scanner nou of het gaat om een pak stroopkoeken of om een auto of een kilo tomaten of een pond vis? Dat is nogal belangrijk. Kortom: Hoe werkt de barcode? Piep. Dit pak tarwebloem dat bestaat altijd uit dezelfde soort cijfertjes. 13 cijfertjes, 0 tot en met 9...en de eerste twee staan voor het land waarin het verkocht wordt. 87, dat zul je vaak zien. Want dat is Nederland. Vervolgens zie je vijf cijfers die vertellen bij welke winkel het verkocht wordt. De vijf cijfers daarna vertellen iets over het product zelf. Is het een pond tomaten, een zeekomkommer, een auto...Je kan het zo gek niet verzinnen, het staat allemaal in die cijfers. En het allerlaatste cijfertje, hier het getal 4...dat is heel bijzonder, dat is het controlegetal. Dat kijkt eigenlijk of misschien een stomme, onhandige vakkenvuller de barcode beschadigd heeft. Dan zou het kunnen zijn dat de kassa zegt: U heeft 'n auto gekocht terwijl je sinaasappels kocht! Dat is natuurlijk super onhandig. Dus wat ze dan doen is iets heel slims...Al die getalletjes bij elkaar optellen en allemaal gekke dingen en dan moet er uiteindelijk EEN cijfer uitkomen: Het controlecijfer. En als het na al die optellingen en al dat geneuzel niet dat cijfertje is, dan zegt hij: Het is geen goede barcode. Hij is stuk. Die cijfertjes onder de barcode, dat is grappig. Je weet waar het vandaan komt en waar het voor is. Maar ja, cijfertjes invoeren bij de kassa, dat duurt heel lang. En daarom hebben ze die streepjes en lijntjes uitgevonden. Zo'n scanner kan heel snel al die balletjes en lijntjes lezen. Hij stuurt licht naar buiten en waar het wit is komt het weer terug. Dan zegt hij: Hee, daar krijg ik licht van terug. En waar het zwart is ziet hij niks van terug. Zo ziet hij het verschil tussen een wit streepje of een zwart streepje. Er zitten 84 streepjes in totaal in. Die scanner ziet dus: Hee, dit is licht streepje, dat noem ik 1. En dat is donker, dus dat is 0. Dan krijg je dus 1, 0, 0, 0, 1, 1, 0, 0...1, 1, 0, 0, 1, 1...Dit is gewoon de taal van de computers. Precies dezelfde informatie, maar het gaat wel een heel stuk sneller. Van links naar rechts. Maar wat nou als je niet alleen van links naar rechts, maar ook van boven naar beneden gaat? Dan krijg je een soort schaakbord, met allemaal eentjes en nulletjes. Waar het zwart is is het nul, en waar het wit is is het EEN. Als je met je telefoon een QR-tech reader-app hebt zoals dit ding heet, dan kan je die hierop scannen en dan word je vanzelf meegenomen naar de Willem Wever website.
