Duizenden jaren geleden had je nog geen geld. Maar je kinderen hadden wel wat, namelijk honger. Je kon dan bij de buurboer aankloppen om wat graan te lenen om een brood te bakken. Je gaf je kinderen te eten, en zaaide het graan wat je over had op je akker. Wanneer je dat graan geoogst had, gaf je gewoon de geleende hoeveelheid terug, en als bedankje pikte de buurman nog een extra graantje mee: de rente.
De eerste wetten over leningen werden al gemaakt door de Babylonische koning Hammurabi . Hij stelde ook meteen de maximale rente vast op 33,33333333 %. Poeh! Als je die fikse rente niet meer kon betalen, dan moest je voor de koning aan de slag als slaaf. Maar als je daar geen zin in had kon je gelukkig ook je vrouw of kinderen het werk op laten knappen.
Tegenwoordig wordt de rente bepaald door de Europese Centrale Bank. Als de economie in het slop zit kunnen zij bijvoorbeeld de rente verlagen. Dan lenen de mensen sneller, en geven ze dat geld uit aan allerlei leuke hebbedingetjes. Maar geld lenen kost geld: ook die lening moet uiteindelijk, mét rente weer terugbetaald worden. Want anders komen die leuke hebbedingetjes vanzelf terecht bij de deurwaarder.
