Het is belangrijk om mensen met schizofrenie snel te herkennen en om snel een behandeling te starten. Die behandeling bestaat uit een aantal onderdelen. Allereerst anti-psychotische medicatie. Die is heel effectief om de psychotische symptomen te bestrijden. Daarnaast wil je patiënten heel goed uitleggen wat de ziekte is. Wat de symptomen ervan zijn, waarom je het behandelt, wanneer ze het kwetsbaarst zijn, wat belangrijke leefregels zijn, je wilt dingen uitleggen over alcohol en druggebruik. Dat is voor het beloop heel erg belangrijk.
Ik weet nog dat je tegen me zei 'nu wil ik een diagnose'. Toen zei ik, dat is schizofrenie. Dus toen zei jij 'dus ik ben schizofreen?'. Weet je die nog?
Ja. Dan is het toch een klap. Voor jezelf. Dat je toch echt ziek bent. Daar werd ik zo radeloos van. In juni zou ze op vakantie gaan en toen hebben we hier afgesproken en toen zei ze van als ik nu weg ga en ik kom over een paar weken terug, ben je er dan nog?
Dat is ook een heftige vraag.
Het was ook heftig.
Ja, dat was niet leuk. Toen kon ik ook niks anders zeggen dan dat ik dat niet kan beloven op dit moment. Toen zei ze dan is het misschien beter dat we je laten opnemen.
Wietse komt terecht op de dagbehandeling van het AMC. Hier krijgt hij verschillende therapieën en medicatie. Dit heeft in combinatie met structuur en sport een goede uitwerking op hem. Na 3 maanden dagopname gaat het beter en kan hij zijn leven weer langzaam op pakken. Ben je nou nooit bang dat het weer terugkomt?
Eigenlijk niet. Ik denk dat zolang ik mijn medicatie slik en zorg dat ik goed en regelmatig slaap en mezelf niet helemaal de vermoeidheid in werk.
Ik heb cognitieve gedragstherapie gehad. Daar leerde ik echt dat als ik dan op straat liep, dan kwam er een man aan die stak zijn hand in zijn zak, dan dacht ik altijd 'daar komt een revolver uit'. Dan heb ik geleerd dat dat dan een zakdoek was. Als je dat heel goed beseft dan kun je heel anders gaan denken, omdenken.
Omdenken? Dan bedoel je situaties omdraaien in je hoofd?
Dat is echt mijn grootste leermoment geweest dat ik dan zag hoe die gedachten in elkaar zitten. Wat die gedachten met je kunnen doen met je. Hoe je dat zelf in de hand kunt hebben en dat je zelf de regie kan nemen en dat je zelf kunt denken wat je wilt.
Op het moment dat ik dacht op elke hoek iemand stond die mij in de gaten hield. Toen zei mijn psychiater 'hoeveel straten hebben we hier?'. Stel dat zijn er 1000 van noord naar west, hoeveel hoekpunten heb je dan? Hoeveel mensen moeten er dan staan. Hoeveel geld kost dat dan. En als ze dan ook nog allemaal met elkaar in verbinding moeten staan. Toen begon ik wel te twijfelen aan mezelf of de psychose dan. Is het wel echt zo? Kan het wel zo zijn? Het is wel echt die twijfel die je dan begint te hebben dan kan je er op voortbouwen. Pas op het moment dat je zelf begint te twijfelen aan die realiteit, dan kun je verder. Toen ik ziek was zag ik iedereen. Iedereen nam ik in me op. Dat was eigenlijk het moment dat ik het me realiseerde. Ik fietste naar de Albert Heijn en ik kwam bij de Albert Heijn aan en ik dacht ik heb helemaal niet gelet op wie ik allemaal ben tegengekomen. Het is echt als een hele zware rugtas die afvalt die je constant hebt gedragen. Zo'n lekker gevoel. Christine werkt als ervaringsdeskundige op de stemmenpoli in het UMC Utrecht. Hier leert ze andere patiënten omgaan met hun stemmen en waanbeelden.
Ik vind het heel belangrijk om de dingen die ik zelf heb geleerd om die dan ook over te brengen en daar krijg je energie van en dan zijn die stemmen ook weer minder.
