Om een beerdiertje goed onder de microscoop te bekijken, leg ik hem in de behangerslijm.
Dat is extra dik, dan kun je hem beter zien en goed vastleggen.
Het beerdiertje heeft er geen last van.
Als hij het ene pootje naar voren doet, doet hij het pootje daar achter naar achteren.
Dat maakt hem zo waggelend.
Het is net of hij stoer met zijn schouders beweegt.
Dat doet beer-achtig aan.
Als het droog is geweest, zijn de beerdiertjes in het ruststadium.
Dan zijn ze heel klein en verschrompeld.
Als je 80% van je vocht kwijtraakt, zijn wij al lang dood.
Hij kan het overleven.
Ik had ze jaren onder m'n bureau, in een papieren zakje.
Dan maak je ze weer wakker en dan heb je weer beerdiertjes.
Het mooie is dat je er heel mooi doorheen kunt kijken...
en de inwendige organen goed kunt zien.
Als hij beweegt, beweegt alle vloeistof in 'm mee.
Hij ziet er heel aaibaar en beertjes-achtig uit.
En een beetje lievig.
