Hier zijn wij, de Nachtwacht uit Berg en Terblijt. Nou... wat ik doe, dat doe ik al 33 jaar: m'n mannen bij elkaar roepen, opstellen in rijen van drie, dan marcherend, we hebben een tamboercorps, we hebben tonen erbij.
Dan gaan we ergens op een podium, we hebben bankjes, we hebben een mat bij ons, een heel groot ding, dan gaan we daar een nachtwacht maken, hé. Wat in het Rijksmuseum te Amsterdam staat. Een levendige nachtwacht. Met het hondje, meisje, alles en alles erbij.
Nou en dan gaat mijn stok gaat dan de lucht in en dan gaan we staan. Hoe? Ik bijvoorbeeld, ik ben de kapitein en dan ga "ik hier, is de kapitein" en dan krijg je dat heel chique ga je dat doen en dan sta je daar zo 10 minuten helemaal stil. Kan soms 5 minuten zijn. En dat is zo schitterend.
En de mensen die achter mij staan, nou die doen dat precies hetzelfde. Alleen de een die moet met een lans, de ander met een hellebaard of een spies. Die moeten weer een andere richting kijken en zo doe ik dat.
Die Nachtwacht, daar moet je mee geboren zijn, daar ga je nooit uit. Of er moet iets zijn, dat is geweldig. Ik zal toch wel een keer moeten stoppen, maar ik zou het verschrikkelijk vinden als die dag is.
