Het is rust, het Twaalfjarig Bestand is begonnen. Eventjes niet meer knokken tegen de Spanjaarden. Maar waarom eigenlijk? De legers wilden pauze. Even bijkomen van de oorlog en dan met dubbele energie ertegenaan! Dus hebben wij nu even de tijd voor de echt belangrijke oorlog. De oorlog tussen ons tweeën. Ons land wordt verscheurd door onze godsdiensttwist. Maar jullie zijn toch allebei protestants? Ja, maar verder haten we elkaar. Nog erger dan de Spanjaarden. Nietwaar, collega? Jazeker! Kijk, hij is van de preciezen. Keihard, streng in de leer, verschrikkelijk! Ja ja, dank u. En zij zijn van de rekkelijken. Soft, veel te makkelijk, goddeloos! Ik noem dat geen christen! Zijn willen alleen maar schoppen, slaan, knokken! Dus drie keer raden wie er straks gaat winnen! De slimme mensen staan aan onze kant. Van Oldenbarnevelt, Hugo de Groot. Boeien! Wij hebben de meerderheid van het volk achter ons. Kunt u geen vrede sluiten met elkaar? Haha, nooit, nee. Nee, wij zijn in burgeroorlog, mevrouw! Dus laat ons met rust, dan kunnen wij mekaar de koppen inslaan. En als het bestand straks voorbij is, dan vechten wij weer zij aan zij tegen de Spanjaarden. Maar nu nog niet! Nee. Weg met de rekkelijken!
Tot zover de geloofsstrijd. En het bleef nog lang onrustig in het hele land.
Weg met Gomarus! Weg met Arminius! Nee, wacht even... Nou maken we een foutje. Weg met Arminius! O ja. Weg met Gomarus! Weg met Arminus! Weg met Gomarus!
