Tijdens zijn loopbaan maakte Rembrandt honderden etsen. Echt een hele moeilijke techniek. En dat het zelfs bij de allergrootste meesters soms fout kon gaan laat dit voorbeeld zien. Alles gaat mis wat mis kan gaan. In het opzetten van de compositie, het werken met licht en donker en het uiteindelijke drukproces. Rembrandt zou Rembrandt niet zijn als hij zichzelf niet zou herpakken. Hij gaat terug naar de plaat, werkt hem opnieuw op, zet een sterk contrast tussen licht en donker en creëert zo een van de absolute hoogtepunten in z'n oeuvre als twintiger. Maar dat Rembrandt beter kan zien we in deze ets. Die hij ongeveer 15 jaar later maakt. Het mooie is, als we het werk van Rembrandt vergelijken met dat van een tijdgenoot. Waar Schelte A. Bolswert gebruikmaakt van kleine lijntjes die hij naast elkaar zet en daardoor wat vlak blijft valt op dat Rembrandt diepte weet te creëren. Hij weet eigenlijk een soort fluweelachtige zachtheid in z'n voorstelling te leggen. En dat maakt Rembrandt tot op de dag van vandaag ongeëvenaard de beste.
