Bij extreme kou... Bij een enge belevenis... En bij mooie muziek... Krijgen we kippenvel. Mierentietjes.
Voor de oorsprong van de mierentiet, gaan we eerst even terug in de tiet. Vroeger waren de mensen nog zo harig als een aap. Als die mensen in de kou terechtkwamen, dan wilde hun lichaam zichzelf warm houden. En daar kwam die overmatige beharing goed bij van pas. De spiertjes in de haarwortels trokken samen, de haren gingen en masse overeind staan, en zo ontstond er een extra, prima isolerende luchtlaag. Een gratis jas, van echt mensenbont.
Maar ook in warmere tijden rezen bij onze voorouders wel eens de haren te berge. Als ze een eng beest tegenkwamen bijvoorbeeld. Door die dikkere vacht leken de mensen net een beetje groter, en met een beetje geluk liet de tegenstander zich daardoor afschrikken. Zo niet, dan was het alsnog rennen geblazen.
In de loop van de evolutie zijn we onze wilde haren kwijtgeraakt. Wat we over hebben gehouden is ons kippenvel. Een oerreactie van ons lichaam, ingebakken in de genen. Thanks, harige voorouders.
