Geluid is eigenlijk een golf, maar dan in de lucht. Die golf komt via de oorschelp en de gehoorgang terecht op het trommelvlies, dat dan gaat trillen. De bekende gehoorbeentjes (hamer, aambeeld en stijgbeugel), die versterken die trillingen en geven ze door aan het slakkenhuis, waar tienduizenden piepkleine haarcellen in beweging komen. Zo worden de trillingen zenuwimpulsen, die rechtstreeks naar de hersenen gaan. En dit gebeurt allemaal in een fractie van de tijd, die ik nodig heb om deze zin uit te spreken.
Over spreken gesproken: als je zelf spreekt, dan breng je dus ook geluidsgolven voort. Die golven vang je weer op met je oorschelpen, zoals we net hebben gezien en gehoord. Maar je hoort je eigen spraak ook ‘inwendig’: de trillingen van je stemholte worden via je schedel direct aan het slakkenhuis doorgegeven. Dat heet ‘botgeleiding’.
In het slakkenhuis worden dus het uitwendige en het inwendige geluid gecombineerd, tot die prachtige volle stem die je van jezelf zo goed kent: ‘Hé schatje, zal ik je rug eens eventjes lekker insmeren?’ Pas als je, eenmaal thuis, de vakantievideo terugkijkt, dan hoor je hoe andere mensen jou horen: (hoog stemmetje) ‘Hé schatje, zal ik je rug eens eventjes lekker insmeren?’. En ja, dat is nou eigenlijk je echte stem.
