Groep 6/7/8

Groep 3/4/5

De Waanzinnige Podcast is een podcast voor en door kinderen over hun lievelingsboeken. In 7 minuten vertelt een kind aanstekelijk over een lievelingsboek, en er wordt een stukje voorgelezen.

De Waanzinnige Podcast

Leesvaardigheid

De waanzinnige podcast

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Rosalie en dit is de middernachtbende. Het verhaal begint met Tom. Hij wordt wakker op een brancard in een ziekenhuis. Die wordt geduwd door een redelijk enge man. Dan komt hij binnen in de dokters kamer, maar er is een cricket bal op zijn hoofd gekomen. Een cricket bal? Waardoor dat wel een heel grote bal is. Tom wordt wakker met een bult op zijn hoofd in het ziekenhuis. Overdag is het een redelijk normaal ziekenhuis. Maar 's nachts gaan de kinderen uit hun bed in en gaan ze ergens naartoe, maar hij weet niet waar. Dus hij volgt ze naar de kelder van het ziekenhuis. En dan volgt hij ze naar de ehm... de vriesruimte. En hij vraagt zich af wat doen die kinderen in het holst van de nacht? In de krochten van het ziekenhuis? Langzaam ontdekt Tom wat er gaande is. Rosalie vat het even samen. Het boek gaat over een paar kinderen die vastzitten in een ziekenhuis. Niet echt vast, maar die zijn ziek of gewond en ze vervelen zich dood. Dus is er een bende, de Middernachtbende. Die zorgen dat de dromen van de kinderen uitkomen. Maar hoe dan in een ziekenhuis? Ze zoeken manieren om dingen te doen waar mee dat ze dromen kunnen laten uitkomen. Bijvoorbeeld ballonnen om te vliegen. En er was een droom van Robin die wou heel graag een muziek orkest leiden. En za hadden allemaal muziek in en wel zo. Instrumenten van het ziekenhuis gebruikt van allemaal ziekenhuizen, om dan een orkest te maken en dan mocht hij die begeleiden. Een orkest met medische instrumenten dus. Tom is de kinderen gevolgd tot in de vriesruimte. En wat doen ze daar dan? Omdat Amber haar droom is om het eerste meisje op de Noordpool te worden. Dus heeft de conciërge de Noordpool een beetje nagemaakt uit al dat ijs. Ze plant daar een vlag om te zeggen hier zijn ze geweest. En dan ziet Tom iets buiten wegen en ze discussieerden een beetje wie dat gaat kijken. En dan is het uiteindelijk Tom en dan gaat hij naar buiten en ziet hij een afschuwelijk monster. Een ijsbeer. Maar het is geen ijsbeer. Het is de conciërge in een pak. Tom weet het zeker. Hij wil zich aansluiten bij de Middernachtbende. Eerst kiezen de kinderen omdat ie betrouwbaar is omdat hij zeker niks aan niemand door gaat vertellen. En dan pas vragen ze of dat ie erbij wil. Vertrouwen ze hem meteen? Nee, ze denken eigenlijk een beetje dat hij een watje is. Ow dat heeft Tom weer en hij heeft al zoveel pech in het leven. Hij wordt naar een vreselijke kostschool gestuurd door zijn ouders. Hij denkt dat die helemaal niet van hem houden omdat hij die nooit ziet. En als hij die dan een keer ziet, dan gaat zijn moeder shoppen en moet zijn vader werken. Nou en dan nog even kort iets over de andere kinderen. Amber zij was dus van boven in een stapelbed en zij is daar afgevallen. Die ligt in het ziekenhuis omdat die allebei haar armen en allebei haar benen heeft gebroken. Dan heb je Robin. Hij is geopereerd aan zijn ogen en heeft dus een verband voor zijn ogen en kan dus niks zien. George die is geopereerd aan zijn amandelen en eet heel veel chocola wat eigenlijk niet mag en heeft zo'n heel plat accent. Dat doet Rosalie even voor. We hebben niks verkeerd gedaan, hoofdzuster. Als we wel iets gedaan hadden, maar dat hebben we niet gedaan. Ok. En dan heb je nog. De hoofdverpleegster van de kinderafdeling. Zij haat kinderen. En ja, ze moeten allemaal stipt om 8 uur in bed mogen en niet meer uit in bed, mogen niet meer praten, mogen niet meer naar de wc ofzo. Zij weet dat ze wil iets doen, maar hij zij weet niet wat. En ja, elke keer wordt ze ook. Op een of andere manier is slaap gedaan zodat, zodat ze niks merkt. En hoe doen ze dat dan? In het begin, dan gaan ze. Ehm. George heeft dus allemaal chocolaatjes en hij steekt slaappillen in de paarse, want hij herinnert zich dat dat die die die het lekkerste vindt. Ja, Madelon vind die het lekkerst. Ja en dan uh is midden in de nacht zit George stiekem van die chocolaatjes te eten. En dan ja, dan wordt Madelon ook boos omdat ie dat heeft gemerkt. En dan gaat zij daar naar toe en pakt die chocolaatjes af en zegt dat dat niet mag omdat die een streng dieet moeten volgen met zijn amandelen. En gaat ie naar haar kantoor en zit die dan zelf op te smullen. En binnen no time ligt te snurken. Ja. Elke avond is het feest en worden de mooiste dromen waargemaakt. Het is natuurlijk de vraag of het Tom zich mag aansluiten bij deze bende en intussen is er één héél ziek meisje dat ook dolgraag mee wil. Ook zij wordt buiten de groep gehouden. Dat is Sally. Zij is heel erg ziek en moe en slaapt heel veel. Ze is bijna kaal door de behandelingen van haar ziekte en ze weet niet wanneer ze terug naar huis kan. Haar wens is om een heel leven te leven in één nacht, omdat zij niet weet wanneer zij uit het ziekenhuis kan en of zij uit het ziekenhuis kan. En zij wil dat niet missen. Tom en Sally hebben wel een klik. Ze worden beide buitengesloten door de bende en willen juist dolgraag de dromen van andere kinderen doen uitkomen. Maar op een dag mag Tom toch mee. Sally voelt zich enorm in de steek gelaten, want wie wil er nou niet bij zo'n bende horen? Ik vind het wel een coole bende, want zo midden in de nacht ergens op pad gaan ik zou daar wel bij willen horen. Wat voor een droom zou jij eigenlijk hebben? Ik zou misschien een wereldrecord willen breken ofzo. Een wereldrecord. En heb je al een idee welk wereldrecord? Ik weet het niet precies welk record, maar wel iets met eten. Iets met eten. Ja. Wat is je lievelingseten? Frietjes van de frituur. Wie de meeste frietjes kan eten? Rosalie had ook haar eigen club, de drakenclub. Ja, we kwamen zo elke donderdag na de middag speeltijd zowat bijeen. Een van de tofste momentjes vond ik wel dat zo twee waren de draken, want we waren met vier. Twee waren draken, twee waren ridders en dan mochten ze op elkaars rug en dat was heel leuk. Als jij een club zou mogen oprichten, wat zou dat dan zijn? En Middernacht bende, een drakenclub, iets met friet en cola of misschien wel iets heel anders? Ga naar onze website en zoek op de Middernachtbende en neem onze lesbrief mee naar jouw juf of meester en bedenk samen met de kinderen uit jouw klas de aller leukste bende. Dit was de middernacht bende van David Walliams met tekeningen van Tony Ross. Haal het boek in de bieb of in de boekwinkel. De volgende keer spreek ik Nanna over Lampje. Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Nanna en dit is Lampje. Over twee weken alweer de allerlaatste aflevering van dit seizoen. Maar wel met een heerlijke winterse aflevering. Zorgen jullie voor de warme chocolademelk? Dan zorg ik voor de popcorn. De podcast. Tot over twee weken. Dit is een productie van Studio Popcorn.

De middernachtbende

Een bende ziekenhuiskinderen die midden in de nacht op pad gaat. Wat ze doen? En wat hun missie is? Rosalie (10) vertelt er veel over.

Het lievelingsboek van Rosalie

Nu is ie aan, nu neemt ie op. Echt? Ja. Laten we maar beginnen bij het begin, want elke podcast die begint altijd met. Welkom bij de waanzinnige podcast. Wil jij dat zeggen? Moet dat nu? Nu ja. Welkom bij de Waanzinnige Podcast. Ik ben Nanna en dit is Lampje. Lampje is een meisje en ze woont bij een vuurtoren met haar vader, want haar moeder is dood. Haar vader is vuurtorenwachter en omdat hij een houten been heeft, moet Lampje altijd de trappen op om de lont helemaal boven in de vuurtoren aan te steken. En daarom is ze haar moeder, die dood is, haar lampje geloofd. Waar moeten we beginnen met dit verhaal? Er is een storm en Lampje ziet opeens dat er geen lucifers meer zijn. En zij moet altijd het lichtje aansteken bij de vuurtoren, want anders botsen der boten tegen de rotsen voor de vuurtoren. Dat is best logisch, want de boten moeten wel weten waar het land begint, anders klappen ze zo op de rotsen. Best een verantwoordelijkheid voor een kind. Wat is lampje's vader dan eigenlijk voor een vader? Ja, de meeste vaders en heel anders. Die letten heel goed op hun kinderen. En deze vader niet echt. Hij is heel vaak heel dronken. En hij mist z'n vrouw heel erg. En daarom is ie meestal sip. En hij heeft een houten been. Daarom gaat ie ook heel moeilijk lopen. En dat is ook een beetje waarom Lampje dan steeds het uh lampje moet aansteken. Ja. En hoort dat voor de kinderen werk te hebben? Nou ja, ik ja, schoolwerk wel, maar ik zulk werk voor zo'n jong meisje, vind nog wel een beetje, zoveel trappen op. Da's wel pittig. Ja. Wat is er zo mooi aan dit boek? Waarom heb je dit uitgekozen? Nou, ik vind alle plaatjes mooi getekend, ook door Annet Schaap, de schrijver. Maar ik vind het ook gewoon. Het is heel goed verteld. Het lijkt meestal alsof je er zelf eerst zit. En dat is meestal bij een boek zo, maar bij dit boek is het ook echt alsof je het beleeft. Lampje die, die voelt heel veel en die heeft ook heel veel fantasie. En dan beleeft ze dat allemaal. Lampje doet ontzettend haar best. In de eerste plaats om haar vader te helpen, want het leven is gewoon te zwaar voor hem sinds haar moeder dood is gegaan. Er is alleen één probleem Lampje is namelijk heel vergeetachtig en precies als de storm begint komt Lampje erachter dat ze vergeten is om nieuwe lucifers te kopen. Lampje moet dus in de storm nieuwe lucifers gaan halen. Maar eerst denkt ze dat de wind haar vriend is. Maar dan gaat de wind en gaat het bandje proberen uit haar handen te blazen. Dat lukt dan nog niet, maar dan denkt ze de wind is mijn vriend niet meer. Ik moet snel door rennen en dan rent ze gauw naar de winkel. En dan komt ze bij de winkel van meneer Rozenhout aan, en mevrouw Rozenhout. En dan moet ze het kopen, de lucifers. En dat is wel best lastig, want Lampje's vader heeft grote schulden bij de winkel van meneer Rozenhout en als de lucifers uit eindelijk meekrijgt, dan realiseert Lampje zich dat ze door de storm weer helemaal terug naar huis moet. Ze komt bijna niet voorruit, struikelt het plein over naar de kade, naar de basalt, de trap die omlaag glijdt, waar de rots pad begint. De wind jaagt de zee de treden over. Moet ze echt het water in om thuis te komen? Moet ze zwemmen? Ze klemt het mandje tegen zich aan en stapt het water in. Eerst gaat het nog. Eerst zijn er nog paaltjes en vinden haar voeten nog houvast op de stenen. De wind giert om haar heen. Hallo, hallo vriendin. Ben je weer terug? Kom je nu echt spelen? Kind, kind, vuurtoren, kind? Ben je zo sterk als de zee? Als de wind? Ja, gilt Lampje boven de storm uit. Toevallig wel, dit kind wel. Ze zwoegt van steen naar steen. Het aarde donkere water kookt om haar heen, komt steeds hoger. Bijt met zijn kou in haar kuiten, haar knieën, haar bovenbenen. Haar hart klopt als een razende. Maar als ze omkijkt is ze al halverwege. Het moeilijkste stuk moet nog, maar ze is al op de helft. Zie je wel, wind, je kunt me lekker toch niet? De wind rukte mand uit haar hand. Hij blaast hem omhoog. Laat hem even een rondje draaien boven haar hoofd. Gewoon om te pesten. En neemt hem dan mee. Met lucifers en al, naar een ander land. Met een ander strand. Naar een ander kind dat een morgen vindt. Lampje ziet het kleine stipje verdwijnen in de donkere hemel. Ze gilt het woedend uit en krijgt meteen een mondvol zeewater. Zout en koud. En ze is nog zo koud. En alles is nu verloren. Haar tranen zijn ook zout. Ze proeft geen verschil. Ze kijkt om zich heen. De vuurtoren is even verweg als de haven. Allebei onbereikbaar ver voor zo'n klein meisje in zo'n grote zee. Maar ze hoeft ook niet meer naar huis natuurlijk, zonder lucifers. Het water komt hoger en hoger en haar voeten laten de stenen los. Ze kan wel zwemmen, maar ze doet het niet. Mama, denkt ze dan. Dan kom ik er maar aan. Haar vader zal vast wel verdrietig zijn, maar dat was hij toch al. Ze laat zich zinken. Ze voelt niet hoe in het koude water koude lichamen onder haar komen zwemmen. Koude armen haar vastpakken. Zwiepend groen haar als zeewier wolkt in de golven. Stemmen giechelen en giebelen. Ach gut, een kalfje. Een verdronken kalfje. Haar hoofd wordt boven water getild. Ze wordt naar het vuurtoren eiland getrokken en daar op de stenen gekwakt. Geen twee benen in ons water. Daar ligt Lampje nu. Naast haar eigen voordeur. Terwijl voor de kust een schip vergaat. En dan komt ze veel te laat doorweekt thuis en is haar vader super boos. Ja, boten kunnen op de rotsen varen als ze niet weten waar het land begint. Gebeurt dat ook? Ja, dat gebeurt. Nou de volgende dag is er bij de gemeente duidelijk geworden dat de vuurtoren wachter niet meer goed waakt en dat ze de lichtjes niet aan hebben gestoken, daardoor al de bootjes zijn gebotst en er bemanning is gezonken. Dan komen der een vrouw en twee mannen. Twee jongens komen daar thuis en die zijn van de gemeente van het dorpje. Die vinden dat die meer goed moet letten op zijn vuurtorenwachter. En wie voelt zich het meest schuldig, denk je? Lampje. Die denkt dat het eigenlijk haar schuld is? Ja, en die vader vindt dat eerst ook eigenlijk. Die wordt dan ook heel boos. Lampjes vader wordt heel boos en dan loopt alles uit de hand. Ja, dat vind ik eigenlijk wel allerergst van het boek, denk ik. Want één zo'n man breekt een spiegel. De spiegel van die moeder van Lampje. Dan pakt die vader zijn stok en slaat Lampje keihard op haar wang. En ze heeft een hele grote blauwe plek met bloed. Die mensen zien dat allemaal. Dat is ook niet handig hé. Nee, die, die nemen Lampje mee en dan gebeurt het eerste echt spannende. Want dan, ze zetten haar af bij het zwarte huis. Die twee weken toen ze op school gezeten vertelde kinderen nare dingen over het zwarte huis. Wat voor een dingen dan? Nou, dingen zoals dat er een monster leeft, dat het heel donker is, dat er alleen maar spinnenwebben zijn. En toen was ze echt heel bang toen ze voor de poort stond. En ze ging er wel naartoe, want dat moest. Ja. En intussen mist ze niet alleen haar moeder, maar ook de vader denk ik hé. Ja, ze mist haar vader wel en eigenlijk had ze het al vergeven, want ze wou heel graag weer terug bij haar vader, zeker toen ze daar stond. Intussen ga ik even in overleg met Nanna over het verhaal, want we kunnen natuurlijk niet álles verklappen. Nou, ik ga niet verklappen of er echt een monster is, maar ik wil wel zeg hoe het in dat huis is. Nou eh, in het huis is eigenlijk van de admiraal en in dat huisje wonen een paar mensen. De admiraal komt nog steeds niet thuis, steeds maar. In het huis wonen een grote jongen, Lenny heet die. Ik weet niet of het Lenie is of Lennie, maar ik denk meestal Lenie. Hij wil in alles knippen, in kranten, in alles en Lampje helpt hem daarbij. Maar hij gedraagt zich dus helemaal als een klein jongetje, terwijl hij een hele grote lange slungel is. Gewoon een volwassene met eigenlijk het brein van een klein kind. Ja, en hij is wel heel sterk dus hij helpt Lampje met van alles. En verder? Er is een mevrouw in dat huis. Ja, er is een mevrouw in dat huis. Ik ben der naam vergeten. Hoe heet ze ook alweer? Oh ja, ik weet het weer. Ze heet Martha. Zij woont in dat huis met haar man. En der man heet Nick. En intussen krijgt Lampje steeds meer de indruk dat het monster echt bestaat. Van boven hoorde ze van hoog in de toren hoorde ze geblaf. Toen ze ging slapen hoorde ze getik van nagels op de gang en hoor je gekwijl en dus geblaf. En dat vond ze heel eng en ze hoorde, dacht ze, zwarte poten. En gaat ze ernaar op zoek? Of zullen we dat niet verklappen wat er verder gebeurt? Ja, ik zal het verklappen. Ze gaat ernaar op zoek. Dat is echt spannend hè? Ja, dat vond ik ook wel heel spannend. Intussen werkt Lampje natuurlijk heel hard en doet ze heel af en toe ook eens iets leuks. Nou er is een kermis. Daar gaat ze met Lennie, Lenie, naartoe en daar is een soort tent en daar moet ze een kwartje voor betalen. En ze had maar van Martha één kwartje gekregen. Ze kan een suikerspin kopen of ze gaat die geheimzinnige tent in. Ze doet dat laatste en ziet er allemaal vreemde wezentjes, onder andere een zeemeermin. Met de gouden ogen. Nanna is gek van zeemeerminnen. Toen ik klein was las ik ook een beek ik ben een zeemeermin en dat vond ik ook al heel mooi. Maar ik vind het gewoon mooi als van die boeken gaan en meestal over mensen die gewoon zichzelf durven te zijn, van zeemeerminnen. En dan is het vind ik het ook best wel cool. Eigenlijk geen meerminnen, want het is dan half mens en half vis. Zou jij wel een zeemeermin willen zijn? Ja, ik zou het wel willen, maar ook weer niet. Want eerst rede is, ik zou het wel willen omdat het wel cool is zou je ook een soort van communiceren met alles onderwater. Maar mijn nadeel is dan, dan kom je er niet meer echt boven water. Land boven is geen water en dan kan je niet leven en als je dan gevangen wordt met een boot of zo met een net, dan loopt het ook niet goed met je af. Nanna heeft zich wel eens als zeemeermin verkleed. Ik verkleed me niet meer heel vaak, maar ik hou er wel van. Want ja, soms denk ik wel eens ik ben er te oud voor, maar doe ik wel gewoon nog een showtje voor mijn ouders, verkleden. En dan van haar als heel veel dingen. Heel grappig, verkleed. Als een hele tuttige prinses, die heel chique doet, als een clown die Dombo heet. Ik ben ook wel gekleed geweest als cowboy en als heks. Als best wel veel dingen. En als je zo van verkleden houdt, zou je dan niet bij die vreemde figuren op de kermis willen horen? Nou, ik zou er niet bij willen horen, want in de boek zeggen ze zeg maar, dan wordt er ook verteld dat... Dat er... dat zij ook uitgelachen worden enzo. En als dat het zeg maar veel voor de grap is en dat mensen ook dingetjes op ze gaan gooien. Alle mensen van de kermis worden een beetje gepest. Ja. Waarom worden ze gepest? Omdat ze er anders uitzien dan de rest. En dat vind ik best wel erg. Volgens mij moeten we nog even heel even teruggaan naar het boek, want waarom moeten alle kinderen dit boek lezen? Nou, het boek is gewoon heel mooi en ik denk eigenlijk dat als je het gewoon hebt gelezen dat je het steeds maar nog een keer wil lezen, want het blijft ook gewoon mooi. Ik heb het nu zelf ook wel drie keer gelezen. Ik ben sowieso wel een beetje verslaafd aan lezen, maar dit boek vind ik ook wel echt best wel verslavend. Heb je zin in een lekker verslavend boek voor de kerstvakantie? Lees dan Lampje van Annet Schaap. Vanaf 2 januari 2023 kan je bij de NPO de televisieserie van Lampje bekijken. Zal het net zo mooi zijn als het boek? Dit is het einde van reeks vijf voor en door kinderen uit groep zes en in Vlaanderen het vierde leerjaar. We hopen natuurlijk dat er een mooie boekentip voor jou bij zit. Wist je dat we nu afleveringen hebben voor alle kinderen van de basisschool? Echt waar! Dus onze taak zit erop. Nee joh. Wij blijven mooie boeken tippen. Ook volgend jaar weer, maar niet in een reeks. We maken gewoon losse afleveringen op mooie momenten. Dus volg de waanzinnige podcast in Spotify of in een andere podcast app en je krijgt een seintje bij elke nieuwe aflevering. Tot volgend jaar! Ik wilde ook nog even mijn team bedanken Patty de Block en Roos Visser voor de communicatie en educatie. En Maya Shamir voor de eindredactie. Oh ja, en ik wil echt heel veel dank uitspreken voor de fondsen, uitgevers en andere leesintiatieven die financieel hebben bijgedragen aan reeks vijf van de Waanzinnige podcast. In de shownotes worden jullie bij naam genoemd. Dank je wel! Ik ben Marije Ravelli en dit was reeks vijf van de Waanzinnige podcast. Maar het allerbelangrijkst zijn jullie natuurlijk. Dank je wel voor het luisteren. Een hele fijne vakantie en tot volgend jaar! Dit is een productie van Studio Popcorn.

Lampje

Het is lastig om niet teveel te verklappen als je over het boek Lampje vertelt, maar Nanna (9) weet precies wat we wel en niet kunnen vertellen.

Het lievelingsboek van Nanna

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Elias en dit is Sjakie en de chocoladefabriek.Waarom heb je dit boek uitgekozen? Omdat ik heel veel van chocolade hou. En uhm, ik vind dat boek heel leuk en zeker om aan te raden voor andere kinderen enzo. En zeker die film, da's ook fantastisch! Ik heb de film ook gezien, dat was gewoon een kopie. Ja, was het zoals je het had voorgesteld? Ja. Ja, alles klopte gewoon. Nou laten we even bij het begin beginnen. Wie is Sjakie omschrijven hem eens. Uh. Sjakie is een kleine jongen die met zeven familieleden in een klein hutje woont. Ze hebben wel genoeg te eten of niet? Klein beetje, maar niet zoveel zoals wij hebben. Ze verhongerden dus niet. Maar de hele familie, de twee oude grootvaders, de twee oude grootmoeders, Sjakie's vader en moeder en vooral Sjakie zelf, liepen de hele dag rond met een akelig hol gevoel in de maag. Nou kreeg Sjakie van de familie één keer per jaar een klein reepje chocolade. Daar spaarde ze het hele jaar voor. En die reep bewaarde hij alsof het een staaf goud was. De eerste dagen keek hij er alleen maar naar, maar hij raakte hem niet aan en als hij het op het laatst niet langer uit kon houden, maakte hij het papier eromheen in een hoekje een heel klein beetje los, zodat hij een klein stukje chocola zag. En dan nam hij een piep klein hapje. Net genoeg om de heerlijke smaak door zijn hele mond heen te proeven. De volgende dag knabbelde hij weer zo'n piepklein hapje. Enzovoort, enzovoort. Op die manier deed Sjaakie langer dan een maand met zijn verjaardags reepje. Maar ik heb je nog niet eens het ergste verteld over Sjakie die meer van chocola hield dan van iets anders. En dat ergste was veel erger dan repen zien in etalages of kinderen vlak voor zijn neus repen zien eten. Het was zelfs het meest tergende dat je je maar kon voorstellen. Het was dit. In de stad, vlakbij Sjakie huis stond een enorme chocoladefabriek. Stel je dat eens voor. En het was niet gewoon een grote chocoladefabriek. Nee, het was de reusachtigste en beroemdste van de hele wereld. Het was Wonka's fabriek, het eigendom van een man, Willy Wonka, die de grootste uitvinder en fabrikant van lekkers was die ooit bestaan had. En wat was het een ongelooflijk geweldige fabriek. Er stond een hoge muur omheen. En groot ijzeren hekken sloten de weg af. De schoorstenen braakte grote rookwolken uit en binnen in de fabriek hoorde je vreemde sissende geluiden. En buiten, honderden meters in het rond hing een sterke, machtige chocolade geur. Twee keer per dag naar school en terug moest Sjakie vlak langs de hekken van de fabriek lopen. En iedere keer dat hij er voorbij ging liep hij heel, heel langzaam. Hield zijn neus hoog in de lucht en ademde heel diep in om de zalige chocolade geur maar goed te ruiken. Oh, wat hield hij van die geur. En oh, wat zou hij dolgraag eens binnen in die fabriek gaan kijken. Maar dit jaar is een heel bijzonder jaar. De chocoladefabriek van Willy Wonka, waar geen mens ooit binnen is geweest, opent voor één dag haar deuren. Er zijn vijf gouden wikkels en die zitten verstopt in vijf hele gewone chocoladerepen. Over heel de landen waren chocoladerepen verstopt met uhm, vijf toegangskaartjes. En toevallig is Sjakie óók nog eens jarig. En aangezien hij elk jaar een chocoladereep krijgt, is er ook een iniemini kleine kans dat hij een gouden wikkel treft. En als hij dat vind, dan mag ze naar de chocoladefabriek daar verderop. Maar helaas. En hij had dan geen geluk gehad. Maar dan. Ja, het is echt stom toeval. Maar als Sjakie bibberend van de kou over straat loopt, het is hartje winter, dan vindt hij een munt op straat. Hij koopt er een reep van. En als hij daar midden in die winkel zijn eigen gouden wikkel ziet, blijft hij eigenlijk heel kalm. De mensen in de winkel zijn daarentegen uitzinnig. Ze willen de wikkel van hem kopen. Anderen wil hem zogenaamd helpen. Maar Sjakie blijft rustig. Hij steekt een wikkel in zijn vest en wandelt naar huis om het aan zijn familie te laten zien. Het is echt een wonder dat Sjakie de allerlaatste wikkel treft, want er zijn ook kinderen zoals Casper Slok. Die honderden chocolaatjes eet in één dag. En dan vind. Natuurlijk krijg je dan een keer een gouden wikkel. Ja, ja. Er zijn dus vijf kinderen met een gouden wikkel die de chocoladefabriek mogen bezoeken. Willy Wonka is een hele mysterieuze en eigenaardige man. Niemand kent hem echt. En wat de kinderen niet weten is dat meneer Wonka ze heeft uitgenodigd met een reden. Het hele bezoek is stiekem één grote test. Kunnen die kinderen de verleidingen van die chocoladefabriek wel weerstaan? Ja, het is eigenlijk om te smullen. Heel die chocoladefabriek is eigenlijk om te smullen. Toen ik die boek las, dan dacht ik zo van, nu heb ik echt zin in chocola. Ik pak een reep thuis. Oh, ik wou zelf in die chocoladefabriek alles opeten. En ja. Niet alleen meneer Wonka is eigenaardig. De kinderen die de fabriek mogen bezoeken hebben ook allemaal wel iets merkwaardigs. Wat er met Kasper gebeurde wil Elias heel graag vertellen. Ehm, die, die was al in een rivier van chocola gedoken. Dat vond ik het beste, best grappigste uit dat boek. Er zijn behalve Sjakie en Casper nog drie andere kinderen die het fabriek mogen bezoeken. Veroetja Peper, Joris TV. En uhm Violet Pablua Durest ofzo. Bauderet, een Franse naam. Bauderet die uhm had altijd heel veel kauwgom. Uhm, heel veel trofeeën thuis en mama ook heel, eh die verwent dat kind gewoon. En dat is wel het probleem met alle kinderen die de chocoladefabriek bezoeken. Allemaal zo mensen die uhm in gevaar raakten. Ze gaan ten onder aan hun eigen hebberigheid en verwendheid. En zou jij, als je in de chocoladefabriek was, hoe zou jij daardoorheen lopen? Gelukkig, heel gelukkig. Zou jij ook in de ellende komen, net als de alle andere kinderen? Nee, nee, nee, ik denk het niet. Ik zou naar die meneer Wonka luisteren en uhm zeggen wat hij doet. En op wie lijk jij eigenlijk uit dit boek? Dat weet ik niet zo goed. Ik denk op Sjakie. Maar dan moet ik wel blond haar hebben. Wat vind je van de schrijver Roald Dahl? Heb je meer van hem gelezen? Ja, heel veel. Ik vind hem een hele goede schrijver, omdat hij een gouden, gouden trofee heeft gewonnen bij de beste beste. En ik vind hem gewoon keigoed en beter dan de andere schrijvers. Hij schrijft met veel fantasie merk ik ook en hij is heel gelukkig als hij schrijft. Ik snap wel dat jij fan van hem bent. Ik denk dat jullie ook goede vrienden zouden zijn. Ja, ik denk dat ook. Nu leeft ie eigenlijk nog. Weet jij dat? Uhm nee, hij leeft niet meer. Ja, ik vind het ook spijtig. Tot slot wil ik het nog even hebben over de oempa loempa's. Ze komen uit loempaland en zijn de enige personen die van Willy Wonka mogen werken in Wonka's chocoladefabriek. De oempa loempa's komen in lengte ongeveer tot de knie. Ze hebben een wilde bos goud haar. In de film hebben ze groen haar en hun loon wordt uitbetaald in cacaobonen. Hun favoriete voedsel? Ja, ze zijn eigenlijk, ja, knechten van een Willy Wonka. Is dat wel van deze tijd? Uhm, nee, das van de oertijd. Ze komen van vroeger. Ja, ze komen van vroeger. En dan kan het wel. Ja. En ze vinden het leven ook gewoon één grote grap. Vind jij dat ook? Ja, ik lach ook meestal heel veel. Dit was Elias. Hij vertelde over Sjakie en de chocoladefabriek. Het is geschreven door Roald Dahl, vertaald door Harriet Freezer en de tekeningen zijn van Quinten Blake. Oh ja, en mocht je nog willen weten, het eind van Sjakie en de chocoladefabriek is echt... Heel spannend en heel leuk eigenlijk. Een echt Roald Dahl einde? Ja echt waar, zoals alle andere boeken. Trouwens Roald Dahl schreef ook een vervolg op dit boek. Het heet Sjakie en de grote glazen lift. Daar hebben wij ook een aflevering over gemaakt. Het is nummer twee punt drie. Zoek maar op. De volgende keer spreek ik Jip. Ik ben Jip en dit is het super grote boek over Herre. Het gaat over een jongen die van zijn moeder niks mag. En dan komt de nieuwe buurman. Die heet meneer Teunissen en die gaat dan met hem eigenlijk een soort van allemaal avonturen beleven. Meneer Teunissen is stiekem eigenlijk heel rijk. Hij wordt altijd tijd vervoerd door een limousine met een chauffeur en eigenlijk een butler. Uhm, hij vermomt zich de hele tijd. Wil jij meer weten over dit boek? Luister dan naar de volgende aflevering van De Waanzinnige podcast, want dan vertelt Jip je alles over dit boek. Dit is een productie van Studio Popcorn.

Sjakie en de chocoladefabriek

Elias (10): ‘Toen ik dit boek las had ik zo’n zin in chocolade. Ik wilde steeds een reep pakken en opeten. Ik wou eigenlijk zelf in die chocoladefabriek zijn, en álles op eten. Maar ja Elias weet wel beter, want wat je leert uit dit boek is dat verwende kinderen ten onder gaan aan hun eigen hebberigheid.

Het lievelingsboek van Elias

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Jip en dit het super grote boek over Herre. Het gaat over een jongen die van zijn moeder niks mag. En dan komt de nieuwe buurman. Die heet meneer Teunissen en die gaat dan met hem eigenlijk een soort soort van allemaal avonturen beleven. Meneer Teunissen is stiekem eigenlijk heel rijk. Hij wordt de hele tijd vervoerd door een limousine met een chauffeur en eigenlijk een butler. Uhm, hij vermomt zich de hele tijd toen Mint, die ontsnapt was uit de kostschool, alleen ze moest terugkomen. Alleen dat wou ze niet omdat de directeur eigenlijk allemaal steelt. En uhm, hij had een hele verzameling van jongleer ballen. Ja, ik denk dat de kinderen die nu luisteren echt denken, wat is dit voor een bizar verhaal. Maar het is een heel bizar verhaal hé. Ja, eigenlijk wel. En dat bizarre verhaal begint ermee dat Herre's moeder echt heel beschermend is. Doordat zijn vader een keertje dood was gegaan of verdwenen. Uhm. Wilde zijn moeder niet laten gebeuren met Herre, dus uit de krant keek ze niet naar dingen die juist kinderen moeten doen, maar ze keek naar dingen wat gevaarlijk is voor kinderen. Waardoor Herre bijna niks meer mocht. Hij mocht niet zomaar zonder haar weggaan. Hij mag niet buitenspelen alleen. Hij mag niet alleen het snoep kopen in de winkel, bij kinderen spelen enzo. Dat mocht ie allemaal niet. Maar dan komt er een nieuwe buurman, meneer Teunissen. Hij is oud en hulpbehoevend. Herre's moeder wil graag dat Herre deze arme man af en toe helpt met de boodschappen bijvoorbeeld. Maar zodra ze samen de deur uitgaan, dan blijkt meneer Teunissen opeens heel fit. Hij is sowieso wel een beetje vreemd. Wat kan meneer Teunissen betekenen voor Herre? Uhm, vrijheid eigenlijk omdat met meneer Teunissen kon ie overal naar toe. Hij ging inderdaad ook naar een uh eendwinkel. En hij heeft ook nog door meneer Teunissen een mevrouw gered. Een hondje gered. Dan komt ook al vrij snel Mint dit verhaal binnen geklauterd. Letterlijk, want zij wordt achternagezeten door een schurk en klimt in de inkt winkel waar Herre en meneer Teunissen toevallig zijn tegen een pilaar op. Mint wordt achternagezeten. Door wie dan? Ja, door de schooldirecteur, omdat zij nog niet buiten. Ja, mag eigenlijk niet buiten komen. Ze mag niet buiten aanzien van de juffen en meesters komen. Maar der is ook nog iets anders aan de hand, want zij heeft hem ergens van beschuldigd, toch? Ja, ze heeft hem beschuldigd van diefstal van dat die alles van... Omdat hij steelt heel veel dingen van kinderen, bijvoorbeeld laptops, ipads, ipods, schoenen die diegene is past. Allemaal dure dingen meestal. Maar dat, maar die man is knettergek of niet? Ja, hij is eigenlijk heel knettergek ja, maar. En dan gaat Hera helpen of niet? Uhm. Nou eigenlijk geeft die meneer Teunissen opties en zo. Herre verzint eigenlijk alle oplossingen voor de problemen waar hij met meneer Teunissen tegenaan loopt in dit boek. Dat begint met Mint, want zij kan natuurlijk niet terug naar het internaat. Zij was echt op de vlucht hé. Ja, zij was echt op de vlucht. En hoe ging ze haar helpen dan? Uhm, door haar een slaapplek te geven, om eten te geven. Haar helpen. Dat is uh op zich. Klinkt makkelijk, ze geven der een slaapplek, ze geven der te eten. Maar met Herre's moeder wordt dat al best gecompliceerd. Nou, dat wisten jullie al. Hij mag niets. Hij mag niet klimmen. Dan kan hij vallen. Hij mag niet alleen naar vriendjes toe, want dan kunnen er ongelukken gebeuren. Hij mag zelfs geen snoep kopen in de winkel. Doe jij dat wel eens dan? Nou, niet altijd. Ik denk echt drie keer in mijn hele leven dat ik het al gedaan heb. Volgens mij toevallig vandaag ook. Ja, ook. Moet je dat even vertellen. Nou ja, we waren uh we kwamen uit school en toen zijn we naar de winkel gegaan om snoep te kopen. Want je kwam wel veel later thuis geloof ik hé. Ja een half uur later. De moeder van Herre. Hoe zou die hier op reageren? Uhm, boos en huisarrest. En heel bang is ze eigenlijk hé. Ja, eigenlijk heel bang dat ze Herre kwijtraakt. Dus eigenlijk boos, maar eigenlijk ook boos. Maar dan eigenlijk in haar, bang. Boos uit angst eigenlijk. Ja, heb jij ook zo'n strenge moeder? Nee, heel wat anders dan die moeder. Want ik mag alleen naar huis fietsen, ik mag alleen naar school fietsen enzo. En ja, ik mag heel vaak bij vrienden spelen, dus. Dus jij hebt die problemen niet? Nee, niet alles. En hoe kijk je dan naar Herre? Wat vind je ervan? Nou, ik vind het eigenlijk wel zielig voor Herre want hij mag bijna niks. Hij durft dus echt niet te vragen of Mint bij hem mag logeren. Daarom verstopt hij Mint in de schuur. Meneer Teunissen zorgt voor een kacheltje en zo is het voor een mens wel even uit te houden. Maar het is natuurlijk wachten tot Herre's moeder iets uit die schuur nodig heeft. Met zo'n overbezorgde moeder snakt Herre er wel eens naar om een vader te hebben. Maar hij weet helemaal niets over zijn vader. Dus waar moet je dan beginnen met zoeken? Jip groeit ook op zonder vader, dus ik vraag aan hem hoe dat bij hem zit. Nou, ik denk dat ik wel meer weet van mijn vader dan Herre, omdat ik heb een brief gekregen waar heel veel dingen in stonden. Achterkant en voorkant van het blad dus dat. Maar hij mocht niet alles vertellen dus. Eigenlijk zou die het liefst willen vertellen wat omdat het was zoveel. Zou dit eigenlijk het liefst willen vertellen wie die echte was, maar dat mag niet. Jeminee, dat is heel spannend of niet? Ja, er stond zelfs hoe oud die was ongeveer. Tenminste aanwijzingen en dan kan je dat zo ontrafelen. Zijn lengte stond er ook. Dus wel veel dingen. Weet je nog hoe lang? 1.87 maar dat is niet zo belangrijk. Behalve als je bijvoorbeeld naar de Efteling gaat. Dan moet je wel langer zijn dan één met de vijftig als je volwassen bent, want anders is het niet meer. Wat Jip wel belangrijk vindt? Nou het hangt echt meer van af of je iemand aardig is of zo. En misschien kan je voor de kinderen die luisteren even uitleggen hoe het zit. Is je vader op een dag weg gegaan of hoe? Wat is het verhaal? Nee, ik heb een donor vader. Dat is eigenlijk heel wat, dat is eigenlijk heel wat anders dan dat. Jip heeft dus een donor vader. Hij heeft hem nog nooit ontmoet. Dat mag pas als hij zestien is. Ik denk in mijn hoofd denk ik uh, het is heel raar dat ik hem pas op mijn zestiende mag zien, maar als ik hem op mijn zestiende zie, dan is het niet heel erg dat ik hem dan pas zie. Nee. Dat is ook een beetje gewoon de afspraak, geloof ik hé. Ja, dat is het wel zo. Ik weet niet hoe zo dat de afspraak is, maar. Ik ook niet. Wil je er nog meer over vertellen? Hoeft niet. Maar liever over Herre. Dan heb ik nog wel een goede vraag. Wat vind jij zo leuk aan dit boek? Nou uhm, ik vind het leuk dat die allemaal avonturen beleeft en zo en dat zijn moeder d'r dan niks van weet en dat die ook gewoon dat de buurman ongeveer dat het het onderwerp is Herre natuurlijk, maar eigenlijk is meneer Teunissen is ook wel de helft het onderwerp. Dus je vindt meneer Teunissen minstens zo leuk als Herre. Ja en ja en Mint ook wel. Ik lees een stuk voor dat Jip super leuk vond. Het gaat over meneer Teunissen die verkleed als klusjesman naar het internaat van Mint gaat. Mint en Herre luisteren mee via een radio verbinding. Meneer Teunissen wil op de kamer van de directeur een geheime spy camera installeren. Dat lijkt net een lichtschakelaar, maar in het knopje zit een inimini cameraatje. Daarmee willen ze bewijs verzamelen dat de directeur inderdaad al die spullen heeft gestolen van de kinderen van het internaat. Goede 's middags mevrouw, zei meneer Teunissen. Ik kom in verband met uh effe kijken, de lichtschakelaar. Mint en Herre keken elkaar met wijd opengesperde ogen aan. Meneer Teunissen had ineens een zwaar accent. Oh, de lichtschakelaars! Herhaalde juffrouw Stommel onzeker. Inderdaad, ja, de lichtschakelaars, die moeten vervangen worden. Misschien is het handig als ik onze conciërge er even bij haal. Das Rob, die heb ik net via de telefoon gesproken. Zei meneer Teunissen. Hij zei dat ik in de kamer van de directeur moest beginnen. Hij kom er zo zelf ook aan, maar hij moest nog effe iets uh iets anders doen. Oh, nou, dat zou wel kloppen dan, antwoordde juffrouw Stommel. Zal ik u dan even de weg wijzen? Graag mevrouw, antwoordde meneer Teunissen. Hier is het! Zei juffrouw Stommel even later. Als er iets is, dan kunt u mij in de docentenkamer vinden. Die is vlak bij de ingang. Dank u wel, mevrouw, zei meneer Teunissen. Het leuk wel hoor, want Rob zou zo ook wel komen. Ja, uh. Juist! Stamelde juffrouw Stommel. Succes dan maar. Poeh. Juffrouw Stommel is weg. Ik heb het rijk alleen. Fluisterde hij vervolgens met zijn normale stem. Ik ga heel snel aan de slag. Het ziet er niet al te ingewikkeld uit. Op wat gerommel na was er een tijdlang niets te horen. Mint en Herre luisterde gespannen. Hoeveel tijd had meneer Teunissen nodig? Zo, hoorde ze hem uiteindelijk zeggen. Klusje geklaard. Net op het moment dat Herre en Mint allebei hun hand optilde voor een mooie vijf, klonk er een andere mannenstem door de radio. Wat is er met de lichtschakelaars? Vroeg een vreemde stem. En uh, wie bent u? Als er hier iets kapot is, dan vervang ik dat zelf wel. Geschrokken keken Herre en Mint elkaar aan. Dat is Rob zei Mint, onze conciërge. Oh hallo meneer, zei meneer Teunissen. Nou, het is dat u het zegt, maar ik zit net ook even te kijken. En uh, ik ziet er ook niks aan. Pardon? Vroeg de conciërge. Nou, dat er dus niks mis is met uw lichtschakelaars. Nee, zei de conciërge. Bovendien huren wij nooit iemand anders in voor dit soort klussen. Wie bent u eigenlijk? Wil jij weten hoe dit afloopt? Dan zul je het boek zelf moeten halen in de bibliotheek of boekhandel. Dan kun je lezen over alle avonturen die Herre beleeft. Hij doet werkelijk alles dat zijn moeder verboden heeft. Hij klimt op een regenpijp, redt een vrouw uit een brandend huis en hij redt Mint en een hondje van de verdrinkingsdood. Maar ik zei ook al is vrijheid krijgt hij eigenlijk door meneer Teunissen, dus dan kan je wel weer wat meer dingen doen. Ja dus meneer Teunissen, die geeft eigenlijk een soort deurtje naar de vrijheid. Alleen Herre was aan het eind ook wel verdrietig dat meneer Teunissen weg ging. Ja, dat snap ik wel. Snap jij dat? Ja, omdat hij was een hele goede soort van vriend omdat hij had natuurlijk geen vrienden, ja hij had vriend Oscar, maar verder had hij niets. Maar echt in de steek gelaten voelt Herre zich niet hoor. Dat wil Jip nog wel vertellen. Hij was op school, had ie maar één vriend en daarna waren het echt opeens, zonder dat ie mensen kende, wel eens vrienden. Hij heeft echt wel twintig vrienden ofzo, maar meneer Teunissen had ook een smoesje die zei nee, nu geen handtekeningen, nu even met rust laten, maar morgenochtend bij school gaat ie handtekeningen uitdelen en dat was nog een hele klap voor hem, daar moest ie heel erg aan wennen. En zou jij zo beroemd willen zijn? Nou eigenlijk liever niet omdat dan zit iedereen altijd om je heen. Ik zou liever gewoon, ja misschien een beetje, dat er misschien tien mensen of zo, maar verder niet. Ik heb nog één vraag voor Jip. Herre is op zoek naar zijn vader. Welke tips heb jij voor hem om zijn vader daadwerkelijk te gaan vinden? Uhm, nou vooral, vragen stellen aan z'n moeder. Alleen die geeft niet zo veel antwoord. Die gaat eerder huilen omdat ze weet ook niet waar hij is enzo. Dus da's wel lastig. Maar gewoon door blijven vragen dus. Ja, door blijven vragen en anders ga je nog naar iets hoger. Dat je bijvoorbeeld vrienden van hem opzoekt en dan vragen waar hij is enzo of waar je denkt dat ie is. En dan vraag je bijvoorbeeld als ie verhuisd is maar je alsnog een locatie hebt doorgekregen, ga je daar bijvoorbeeld door en dan vraag je aan de buurman of buurvrouw waar is hij gaan wonen, dat soort dingen. Tot zo ver Jip en het super dikke boek over Herre. Het is geschreven door Marte Jongbloed met illustraties van Iris Boter. In dit superdikke boek zijn drie boeken gebundeld, dus dat belooft uren leesplezier! De volgende keer spreek ik Rosalie over de Middernachtbende. Ik vind het wel een coole bende, want zo midden in de nacht ergens op pad gaa. Ik zou der wel bij willen horen. Tot over twee weken. Dit is een productie van Studio Popcorn.

Het (super) dikke boek over Herre

Jip (9) kletst honderduit over Het (super) dikke boek over Herre. Niet verwonderlijk, want het is een bizar boek vol knettergekke figuren en ijzingwekkende situaties.

Het lievelingsboek van Jip

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Charlie en dit is Floor, goed geregeld. Nou vertel maar is. Waarom heb je dit boek uitgekozen? Ik vind het gewoon heel grappig. Het is eigenlijk één groot leuk boek met allemaal kleine verhaaltjes in. Ja, het is dus een boek uit een hele lange reeks. Één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf, dertien, en dan nog deze. In totaal zijn alle boeken veertien boeken. Heb jij meer boeken uit deze reeks gelezen? Ik heb deze vorig jaar voor mijn verjaardag gekregen. Dus je hebt nog heel wat te lezen. Ja, dertien boeken. Al deze boeken vallen onder een reeks en die heet De regels van Floor. Nou, dan heb ik twee vragen. Wie is Floor?Het hoofdpersonage. Degene waarom het eigenlijk allemaal draait? En wat zijn dan die regels? Ja. Soms voor verschillende mensen, soms voor haarzelf, soms voor haar ouders. Mmm, lees er is één voor. Regel één als je je naam wil veranderen in een mooie Franse of Italiaanse naam, dan mogen je ouders daar nooit kinderachtig over doen. Maar dat doen ze dus wel. Haar vader, haar moeder en zelfs haar broer Kees lachen haar gewoon uit. En dus Floor wil een nieuwe uh, geboortekaartje. Die wil opnieuw geboren worden. Ja, Floor vindt haar eigen naam niet leuk. Het is niet exotisch genoeg. Dus ze denkt eigenlijk zou ik opnieuw geboren moeten worden. Dus we maken een nieuw geboortekaartje. En ze wil haar naam zelf ook veranderen in een Franse of Italiaanse naam. En dan, ja. Dan wil ze eigenlijk Florentien Aubergine Bureau heten. En Margreet wil Margarita Tortellini Pomodori heette. Vind jij dat mooie namen? Kn beter. Kunnen we niet een mooie naam voor jou verzinnen? Oh, ik vind mijn naam wel al goed. Noem jouw hele naam is, hoe heet jij? Charlie le Perre. Jij hebt gewoon zo'n naam als Floor wil hebben. En dus die geeft het... Die wil het voorstel voor dit nieuwe geboortekaartje laten zien aan haar mama en papa bij het avond eten. En maar die mama en papa weten daar nog niks van af. En en die lachen Floor voor super superhard uit. Vind je dat niet zielig? Ja wel een beetje. Hey, en welk verhaal uit dit boek vind jij het allerleukst? Over het broedmachine. De papa van Floor, Jan, die komt thuis. Kees zit sommen te maken. En Floor zit een huisje van lego te bouwen en in in de mama van Floor die zit voor het raam rondjes te lopen. Die zit te wachten op de papa van Floor en Jan komt dan aan met één groot pakket en Jan komt binnen en dan... Iedereen gaat naar de pakje en Jan scheurt, scheurt het pakpapier rond het pakket open. Floor die, en Kees, die kijken op de kartonnen doos en het is een broedmachine en je moet er 24 eieren in leggen. Uhm, speciale eieren van de boer en hooguit komen er twee uit. Elke dag loop ik zodra ik wakker ben naar de eieren in de broedmachine. En elke dag liggen ze er precies hetzelfde bij. Als ik op een ochtend nog lekker in mijn bed lig, schrik ik wakker van een harde gil uit de keuen! Jan! Gilt mijn moeder naar boven. Hoeveel kuikentjes zijn er uitgekomen? 24. Ohlala, en wat moeten ze met zoveel kuikentjes. Van de mama van Floor, met Jan alle kuikentjes terug naar de boer brengen. Ik vroeg aan Charlie of hij ook regels voor zijn ouders heeft. Eh ja zeker. Wat voor regels? Ze moet mij altijd laten kiezen waar op tv kijken. Maar mama moet niet zeuren dat ik mijn kamer moet opruimen. En heb je nog meer regels? Ja, eigenlijk niet. Hey, ken jij ook de televisieserie van Floor? Ken je die? Ja, ik vind dat zelf een hele grappige televisie serie. Het zijn eigenlijk niet de verhaaltjes van het boek, maar ze proberen het ook grappig te maken in het lukt ook heel goed vind ik. Tijdens het lezen denkt Charlie aan de acteurs uit de serie. Te bedenken wie dat de personages zijn. En dan kan je zo zelf het verhaal in je hoofd afspelen. Dat maakt het lezen veel leuker. Hij had hetzelfde bij Harry Potter. Ik zit in de derde boek en ik heb alle films al drie of vier keer gezien. Ja, die films zijn ook gewoon echt heel leuk. Maar vind je die niet eng? Want ik vind die films wel eng hoor. Nee. Ik vind dat niet echt zo heel eng. Jij bent ook een stuk stoerder dan ik moet ik zeggen. Ja misschien. Wist jij dat we hele leuke stickers hebben van de waanzinnige podcast. Zie je die stapel stickers daar? Vind je die leuk? Ja, ik heb in totaal 21, want vandaag was er iemand ziek dus. Zullen we er 21 tellen. Mag jij ze pakken. Één, twee, vier. Nou, terwijl Charlie stickers plakt voor de hele klas, vertel ik alvast wie we de volgende keer gaan spreken. Twaalf. Dat zijn namelijk Hannah en Silde. Ze stonden met z'n tweeën bij mij op de stoep en barstte bijna uit elkaar van enthousiasme over het boek Luna van Pieter Koolwijk. Ze heeft de tics dat ze heel vaak met haar ogen knippert als men haar mondhoeken zo trekt. Omdat ze heel veel stemmen in haar hoofd hebben die allemaal... Iedereen zegt iets anders. De ene zegt ren weg of ren weg, ren weg voor je leven. Blablabla. En dan raak je helemaal overstuur. Ik van mijn zus nog en dan misschien ook voor mijn neven en nichten. Anders neem je alles mee. Ik vind dat wel een goed idee, want niet zo heel veel kinderen van mijn klas lezen echt goed. Wil jij ook zo'n stapel stickers voor je klas? Stuur dan even een mailtje naar hallo@dewaanzinnigepodcast.nl of boek onze waanzinnige workshop. Dan komen wij naar jouw klas toe en dan luisteren we naar de podcast met Silent Disco koptelefoons op. Jullie krijgen stickers en boekenleggers en een logeer tas met het boek van de aflevering. Dit boek heet Floor, goed geregeld! Het is geschreven door Marjon Hofman met tekeningen van Georgine Overwater. Ga nu gauw naar de bieb of boekhandel en haal het in huis. Dan kan jij het ook gaan lezen. Nou super bedankt! Je hebt het heel goed gedaan. Dank je wel. Doei. DagGoed gedaan! Echt heel goed gedaan. Tot over twee weken. Dit is een productie van Studio Popcorn.

Floor, goed geregeld

De regels van Floor is ‘eigenlijk één groot leuk boek, met allemaal kleine verhaaltjes erin,’ aldus Charlie (8)! Hij vindt het wel inspirerend en heeft zelf de regels van Charlie verzonnen. Ben je al nieuwsgierig?

Het lievelingsboek van Charlie

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Hannha en dit is Silde. Ik ben Silde en dit is Hannah. En Hannah en Silde stonden samen bij mijn op de stoep. En toen hadden ze zo'n leuk verhaal over het boek Luna van Pieter Koolwijk, dat we er maar meteen een podcast van hebben gemaakt. We waren heel even... Ik was even laten zien hoe het je een beetje kloppen. Ja dat hebben we in de waanzinnige podcast nog niet echt gehoord. Dat is wel leuk. Moet ik je de link sturen? Hannah is namelijk een waanzinnige leestijger en zij tipt altijd super leuke boeken via onze nieuwsbrief. 104 hartjes. Maar nu komt Hannah dus langs met haar nieuwe vriendin Silde. Silde leek haar wel zo'n type die wel van lezen zou kunnen houden. Ik vroeg net of ze een lampje had gelezen, want dat was ook een heel leuk boek en zij had hem ook gelezen. Wij lezen een beetje dezelfde boeken en das leuk want ik kan nooit iemand vinden die dezelfde boeken leest, dus dat vind ik wel leuk dat dat Hannah dezelfde boeken leest als ik. En ze hebben Luna samen gelezen. We gingen elke keer afspreken je mag maar tot 102 of 60 of zoiets. Alleen ik las altijd veel verder dus moest Silde altijd weer zeggen. Nou ja, nu moet ik dus nog een half uur gaan lezen, dus nu mag jij niet meer lezen. En dan dacht ik altijd maar het was veel te spannend. Hoe kon ik nou stoppen? Hoe is het om samen een boek te lezen? Het is wel leuk, want ja, kijk eerst. Ik had het boek al heel lang alleen. Ik was vergeten om te lezen. Dus ik was bij bladzijde veertig en Hannah was toen al bij bladzijde 74. Heb ik op school mijn werk aan de kant gezet om dat boek daar te lezen. En dan kan je er wel samen over praten, dat is veel leuker, want anders verklap je het al als je met iemand aan het praten bent. Dus Hannah mocht niet meer lezen totdat ik daar was, want anders ging ze dingen verklappen. Wat is Luna voor persoon? Ze is een uh heel. Ze heeft heel veel fantasie en ze heeft tics dat ze heel vaak met haar oog knipt of met haar mondhoeken zo trekt. Omdat ze heel veel stemmen in haar hoofd hebben die allemaal. Iedereen zegt iets anders. De ene zegt ren weg. Of ren weg, ren weg voor je leven, bla bla bla. Maar dan raak je helemaal overstuur. Toen dacht ik wel wow het echt heel ernstig dat je dan de hele tijd op eens allemaal stemmen hoort en dat je ze ook kan aanvoelen en dat je voelt dat het zo is en dat iedereen je dan raar daardoor vindt. Want op je laatste stukje is het ook heel zielig. En ja, je voelt het ook gewoon. Het voelt net alsof je echt in het boek zit. Waar moeten we beginnen met het verhaal? Nou, Luna is ouders worden gek omdat ze heel veel stemmen hoort dan en ze praat altijd tegen haar stemmen en ze heeft tics, dus ze moet eigenlijk naar een soort van gekkenhuis. En dan ja, nou ja, zorgen ze daarvoor, maar het is eigenlijk helemaal niet leuk. Luna die komt terecht in huize Hoopvol. Noemt het heel vaak ook in het boek ook huize hopeloos. Ze leert der Ties kennen en uh uh ja Gozert, dat is een uh onzichtbare vriend van Ties. Gozert die zegt ook bijvoorbeeld omnium pudding monster en dan rent die zo over de tafel. Puddingmonster en hij luistert altijd even naar Gozert. Oh, maar wat ik net vertelde, dat zit wel in het boek Gozert. Maar dat is wel belangrijke informatie eigenlijk. Eigenlijk Gozert is het eerste deel en daar lees je dan dat soort van ze vrienden worden en dan in Luna zijn ze al vrienden. Dat klopt. Je moet echt het boek Gozert te hebben gelezen voordat je aan Luna begint, want in dat boek leer je Ties, Gozert en Luna kent. Ties die is en een echt bestaand persoon dus die kan echt praten en dingen aanraken en die kan iedereen zien. En Gozert die is eigenlijk onzichtbaar en die Ties alleen horen en zien. En Luna kan Gozert niet zien maar wel horen. Bestaat dat ook in het echt? Zijn er ook kinderen die echt van die stemmen horen? Ik denk het wel, want soms heb je van... Mensen die... Kinderen die ook heel onzeker zijn, die horen van hun stem als ze worden gepest dan hoorde van je die stemmen je bent niet goed genoeg ofzo. Dus ik denk dat kinderen dat wel hebben, maar ik denk niet dat ze echt een onzichtbare vriend hebben. Nou het kan maar. Wat denk jij? Nou ik denk dus net zoals Silde dat ze wel het kan zijn, maar ik denk dat het niet dan met zo velen zijn en dat ze dan helemaal soort van eigenlijk overlopen. Want dat zegt ze heel vaak. Ik stroomde helemaal over. Ik moest echt heel even neuriën om... Ik moest op een allerhardst neuriën en dan komt het. Dan heb ik geen stem meer in mijn hoofd. Luna ziet haar ouders en zussen eigenlijk nog maar zelden. Ze hebben haar weggestopt in huize Hoopvol, maar haar enige hoop is het weekend. Dan mag ze bij Ties logeren. Bij Ties thuis kan ze helemaal zichzelf zijn. En grappig genoeg verdwijnen daar de tics en de stemmen. Maar op een dag staat Luna's moeder op de stoep. Zij wil het goedmaken met Luna. Dat is goed nieuws, want ze haalt Luna weg uit huize Hoopvol en gaat met haar in een vakantiepark wonen. Ze ging uiteindelijk naar vakantiepark de Kastanjeboom. En dat is van haar. Hun vader is daar... Ik bedoel haar vader is daar de directeur van en ze hebben daar dus een huisje. De vader van Luna. Ja, de vader van Luna. Maar het betekent ook dat Luna niet meer bij Ties logeert in het weekend. Gelukkig beslist Gozert om mee te gaan naar het vakantiepark en daar ontmoeten ze een mysterieus drietal. Twee kinderen en hun moeder Adriana, Roberto en Rosalinde. Die ontmoet ze daar, want die wonen, je mag je eigenlijk helemaal niet de hele tijd wonen, maar zij wonen daar stiekem de hele tijd? Toen gingen ze praten over want die Roberto die is een beetje uh een beetje eigenwijs dus die ging toen zeggen ja we mogen niet te veel opvallen voor eh, El Malo. En aan het eind van het boek kom je erachter wie El Malo is. Hannah en Silde zijn net Roberto, want ze hebben het de hele tijd over El Malo, dus ik vraag me af wie is El Malo? Dat is dus het spannende stuk in het dat je dat je ongeveer. Ergens bij 120 kom je er echt pas achter wie El Malo is. Ja, en waarom is het zo spannend? Want wat, wat is er met die El Malo en is dat een eng iemand? Uh ja soort van wel een beetje, maar Luna kent diegene. Luna kent diegene zelfs super goed en daardoor... Zij denkt dat het allemaal haar schuld is dat die El Malo, want ze weet dan pas wie El Malo is, eh die kant op kwam maar we kunnen niet verder verklappen. Hoofdstuk dertien. Op zoek. Zou El Malo een dier zijn? Misschien een mens? Of je weet wel iets heel anders. Willen we naar El Malo toe of blijven we uit de buurt. Maar waar is dat? Uit de buurt? El Malo, El Malo, El Malo. Gozart kan over niets anders meer praten en ik eerlijk gezegd ook niet. Het klonk zo mysterieus. Zo bijzonder. Het liefst wilde ik meteen op onderzoek uit, maar toch was ik eerst langs het vakantiehuisje gegaan om daar mijn moeder te laten zien dat ik in orde was. En daarna maakte ik weer dat ik wegkwam. Dit keer niet eens omdat ik mijn moeder om me heen kon verdragen, maar omdat ik heel graag ergens wilde weten wat El Malo betekende. Volgens mij kunnen we wel honderd vragen verzinnen, verzuchtte ik. En dat terwijl we helemaal niks over El Malo weten. Maar dat is logisch. Als je ergens heel veel van af weet, heb je ook geen vragen meer. Ik knikte. Daar had hij gelijk in? Als je er goed over nadenkt kan El Malo alles zijn, zei ik. Zelfs een simpele tak. Maar dan wel eentje met heel veel prikkels. Of een klein schattig hondje. Maar dan wel eentje met een hele grote gevaarlijke opeet tanden. Zelfs een eekhoorn. Die eikels naar je hoofd smijt als je in de buurt komt. Ik schudde mijn hoofd. Moet er serieus steeds iets gemeens achter aankomen. Maar natuurlijk, waarom wil die vrouw anders dat die kinderen niet veel opvallen? Het is iets slechts, iets ontzettend gevaarlijk. Waarschijnlijk kun je hier eens naar kijken. Volgens mij wil je gewoon dat het iets gevaarlijks is. Dat maakt ons avontuur veel spannender. Dat ook. Maar El Malo, El Malo. Niet omkijken anders verander je in een stenen beeld. Nou één ding is zeker, het is echt een grote verrassing. Is hij El Malo, echt? Wij hadden het ook niet verwacht dat dat El Malo was. En dan heb je dat hele spannende stuk over El Malo gehad. En dan? Dan gebeurt er nog iets heel spannends op de dag van de doden. Maar dat moet je zelf lezen. Ok, uh, wat is de dag van de doden eigenlijk? Het is een Mexicaans feest wat ze vieren en dan hangen ze allemaal lampjes op en dan gaan ze vieren dat mensen eigenlijk dood zijn. Het klinkt best wel gek, maar uh ja het is... Zo herdenken ze en dan kunnen ze aan de mensen denken waar ze van houden. En wie vieren de doden dan in dit boek? Uh, Adriana en Roberto, want hun vader is overleden en dan gaan ze een hele mooie plek maken in het bos en daar gaan ze dan aan hun vader denken. Hoe ziet het er dan uit? Allemaal mooie lichtjes en uhm picknickkleed met allemaal lekkere dingen. En dan gaan ze dat vieren met Luna en haar moeder en de moeder van Adriana en Roberto. Tot zo ver Hannah en Silde. Over het boek Luna van Pieter Koolwijk met tekeningen van Linde Faas en volg vooral de tip op van Hannah en Silde. Lees samen een boek en praat erover. Nou, wat er is gebeurd in het boekje van. Ja, ik wil dus echt graag weten waar ze naartoe gaan. Weet jij al waar ze naar toe gaan? Nee, ik weet niet. Ok, dan ga ik niks verklappen, zulke dingen. Nou, we hebben net. Dank je wel. Doei. Ik vraag moeten we niet één keer tegelijk zeggen. Die ging best goed, maar doe nog maar ik één keer. Eén, twee drie. Doei. Oh ja, jullie zijn natuurlijk benieuwd wie ik de volgende keer spreek. Dat is Elias. Moet jij raden over welk boek hij gaat vertellen? Het gaat eigenlijk over een jongen die uhm. Een toegangskaartje moet uh vinden in een chocoladereep. En als hij dat vind, dan mag je naar de chocoladefabriek daar verderop. Tot over twee weken. Dit is een productie van Studio Popcorn.

Luna

Hannah en Silde (10) hebben het boek Luna samen gelezen. Elke dag spraken ze af tot welke pagina ze zouden lezen, en dan konden ze op school fantaseren over hoe het verhaal verder zou gaan. Want wanneer zal Luna haar vriend Ties weer zien, als ze door haar moeder wordt meegenomen naar een vakantiepark?

Het lievelingsboek van Hannah en Silde

Een aflevering van de Waanzinnige podcast op dinsdag? Ja, op dinsdag. Want vandaag, op 13 september, komt het derde deel van Mus en Kapitein Kwaadbaard uit Mus en kapitein Kwaadbaard en de Amorfe. Ik ben Sverre en dit is Mus en kapitein Kwaadbaard en de Amorfe. Mus is een heel stoer meisje die uh op zoek gaat naar kapitein kwaadbaard om uh ja allemaal dingen te doen. In deel één moeten ze een bende verslaan, in deel twee moet ze opzoek naar een heel groot zeemonster. En in deel drie gaan ze op pad met de amorfe. Waarom Mus op zoek moest naar kapitein Kwaadbaard? Nou, de bende, de vijf slangen. Die viel het dorpje Zeebruggedam binnen, waar Mus woonde. En zij moest kwaad vinden zodat hij haar kon helpen met uh ja, ervoor zorgen dat de vijf slangen niet meer van het dorpje zou verwoesten. En uhm, wie is kwaadbaard dan eigenlijk? Is dat een heel bijzondere man? Nou, het is een vooral een heel erg chagrijnige man. En die uhm hij heeft ook in de vijf slangen gewerkt met uh Ramon als baas. Maar hij is eruit gestapt. Hij vond het niet meer leuk om te gaan roven enzo en sindsdien is hij echt vijanden met Ramon geworden. Eén van de leukste dingen uit dit boek vind Sverre wel de bijzondere karakters. De Buffel is een vriend van kapitein Kwaadbaard, dat is een hele grote sterke man. Kromme Kareltje die staat zo krom als een tafeltje en je hebt nog de nachtwachter. Zijn vingers zijn zo ruw dat als ie in de vingers knipt dat er dan een vuurtje komt. Met wie zou jij wel in de klas willen zitten? Oeh, dat is een moeilijke. Uhm, ik denk uh dat als je de buffel als vriend hebt, dat dat wel handig is. Mus heeft in de eerste twee boeken heel veel vrienden gemaakt, dus naast de Buffel en Kromme Kareltje kent ze bijvoorbeeld ook Venezuela, Hestia en Maurits. Maar bij de start van dit boek maakt Mus weer nieuwe vrienden. Allereerst Nero. Hij vraagt of ze mee wil doen aan een heel spannend en belangrijk toernooi het Tetra toernooi. En via Nero maakt ze weer nieuwe vrienden. Ik vroeg aan Sverre wie hij het aller leukst vindt van al deze vrienden bij elkaar. Kromme Kareltje. 
Het is grappig dat het heel krom staat. Hij houdt van moord en als er uh bloed is, als je ziet dat er iemand uh ja neergestoken worden met iets, dan gaat ie het meeste lachen. In deel drie moet ie zijn ontrouw doen en wordt er gevochten en dan wordt er een zwaard door de buik van Hestia heen gestoken. Die komt er bij de rug weer uit en daar moest Kromme Kareltje ook heel hard om lachen en die stak zijn vingertje der doorheen. Hij geneest ook altijd. Hij kan ook heel goed dingen hechten. Voor Mus is het leven eigenlijk één grote zoektocht naar haar ouders. Ze weet namelijk helemaal niet wie dat zijn. Intussen beleeft ze avonturen en maakt ze zo veel vrienden dat ze eigenlijk een soort familie van haar worden. Weet je wat Mus zei toen ze besloten om mee te doen aan het Tetra toernooi? Als we winnen, koop ik de herberg. Daar krijgen we allemaal een eigen kamer, slapen we de rest van ons leven als eekhoorns. En dat vind Sverre zo leuk aan dit boek dat Mus langzaam aan een eigen familie om zich heen verzameld. Heb jij eigenlijk een grote familie? Ja, we zijn met zes in één huis dus. Oehoe, dat zijn er veel, kan je kort vertellen. Ik ben de jongste, ik ben tien. Ik heb nog een broer van veertien, een broer van zestien en een broer zeventien. Hoe is dat, zo'n groot gezin? Nou. Soms leuk, maar soms ook niet want... Ja, je zit daar ook altijd met mensen in huis. En ik ben de jongste, is ook niet altijd leuk. Zijn mogen wat meer enzo. Ja, dat is wel jammer. Maar Sverre zit er wel in de waanzinnige podcast en hij mocht als allereerste dit boek van Mus en Kapitein Kwaadbaard lezen. Heeft ie een manuscript gemaakt. Eigenlijk de eerste druk van een boek waar nog fouten in staan en die heeft ie me gegeven. En die heb ik nu uit. Je hebt het over hem, maar over wie hebben we het nou eigenlijk? De schrijver toch? Ja, Kevin Hassing. Vind jij Kevin Hassing ook zo knap? Ja. Nou hij is heel aardig, vooral. Ja, hij leest ook zijn eigen boeken voor. En hij is acteur zijn. Tot zover over de schrijver. Laten we het nu weer over zijn boeken hebben. Het is eigenlijk heel leuk, want als je ermee begint wil je niet meer stoppen met lezen. In bed was ik aan het lezen en dan wou ik gewoon door blijven lezen. Maar het moest niet, want ik moest gaan slapen. Maar dat was dan heel moeilijk, want als je begint met lezen... Het wordt direct al spannend, want het begint direct al met dat Mus moet vluchten voor een hele grote piraten bende. En als je dan begint met deel één lezen, dan denk je direct al als er een deel twee van komt, dit wil ik lezen, want dit moet een goed vervolg hebben. Het gaat over piraten dus. Nou jullie kennen piraten natuurlijk als mensen die roven. In deel één was er dus ook een piratenbende die ging roven en uh ja eigenlijk alle vrienden van kwaadbaard die roven niet. Dat zijn gewoon aardige piraten. Maar ze vechten wel. Wat moeten we nog meer weten voordat we over boek drie gaan praten? 
Nou, ik heb deel één al bij school over verteld en in deel twee moeten ze een zeemonster vinden. Omdat er venijn in de zee drijft. En dat is iets als schepen dan gaan varen, dan brand dat een gat in het schip en dan zinken de schepen. En de burgemeester heeft gezegd wie dit zeebeest vindt en terugkomt met zijn hart, krijgt een beloning. Een deel van een eeuwen oude verborgen schat. En dat willen ze hebben. Dus ze gaan... ze gaan op zoek naar het zeebeest. En er zijn drie dingen wat tegen venijn kan. Glas, aluminium en kalk. En ze komen een ander schip tegen. Die heeft allemaal botten op. Die hebben, daar zitten allemaal botten op, want dat is kalk. En zij hebben allemaal aluminium platen erop. Komen ze uiteindelijk een schip van glas tegen. Daar gaat het over in deel drie. De Amorfe. Hèhè, eindelijk zijn we aanbeland bij de Amorfe, boek drie van Mus en kapitein Kwaadbaard. Waar gaat het over? Ze worden door de Amorfe gevraagd om mee te doen aan het Tetra Toernooi. Een Tetra, dat is een rond eiland op zee. Oh ja, de paracela en die drijft over zee heen en daar wordt het Tetra toernooi op gehouden. Nero, de koerser van het schip de Amorfe komt naar Mus toe met de vraag of zij met al haar vrienden aan boord wil komen van de Amorfe, zodat ze samen kunnen meedoen aan het Tetra toernoei. Het toernooi bestaat uit. Vier opdrachten zijn er en er zijn drie verschillende schepen. Je hebt dus de Amorfe ik, de IJsvogel en de Nachtschade en die gaan dan tegen elkaar strijden om het Tetra toernooi te winnen. En iedereen moet iets bijzonders inleggen. Wie wint, krijgt dat van alle schepen. En die vier opdrachten? Die zijn niet mals. Ze staan in het teken van de vier elementen. Je hebt vuur, water, wind. en... Aarde. Aarde, Ja, aarde. En misschien is het leuk om daar dan ook iets van voor te lezen. Want bij de eerste opdracht wordt meteen heel spannend hé. Ja, er is een wrak van een schip in heel diep water en dat moet je opduiken. Maar er zit een neushaaien daar in het water. Dus als je dat wil opduiken moet je en heel lang je adem in kunnen houden. Ja, en je moet iets met die neushaaien. Moet je die verslaan? Moet je daar bang voor zijn? Dat weten we nog niet. Nee. En wie dan het mooiste dingen uit het wrak heeft gehaald? Die wint die opdracht. Zullen we dat stuk gaan voorlezen? Ja, lijkt me een goed plan. Als het niet zo diep is dan kan Mus best wel even haar adem inhouden toch Mus? zegt Venezuela. Hoe lang kan je dat precies vast Nero? Geen idee, dat heb ik nooit echt getest, zegt Mus. Dit is daar een goed moment voor, zegt Nero. Ik tel hard op. Mus knikt en neemt een grote hap lucht. Zodra ze haar mond heeft gesloten begint Nero met tellen. Één. Twee. Drie. Vier. Vijf. Zes. De groep kijkt gespannen toe. Mus kijkt naar een punt in de verte. Tien. Elf. Twaalf. Ze laat heel langzaam lucht ontsnappen uit haar neus. Zestien. Zeventien. Achttien. Oscar is terug! Roept de jongen met het groene haar. Hij heeft een lang doorzichtig touw en een vierkant stuk glas bij zich. Stik in een strontvlieg! Roept de buffel. Die jongen is onmenselijk snel. Oscar zet het blok glas neer en begint het touw er aan vast te knopen. Hebben jullie massief glas aan boord? Vraagt Hestia. 26. 27. 28. Gaat Nero verder. Omdat Nero nog steeds aan het tellen is, neemt Billy het woord. Ja, zegt ze schuchter. Als er iets vervangen moet worden, kunnen we het glas omsmelten naar de juiste vorm. Hestia knikt. Duidelijk onder de indruk. Roel loopt naar Oscar, die het blok inmiddels stevig heeft vastgebonden aan het touw. 38. 39. 40 al! goed zo Mus! Zegt Nero. Mus loopt rood aan. Haar ogen worden langzaam groter en haar wangen gaan boller staan. Volhouden! 43. Nog even roept Nero, Roel en Oscar hebben het glazen blok in het water laten zakken. En laat het touw net zo lang vieren tot het glas de bodem raakt. Mus schudt verwoed met haar hoofd. Nero gaat staan. 49. Vijftig. Kom op! Mus opent haar mond en haalt diep adem. Kwaadbaard geeft haar een schouderklopje. Goed hoor, zegt Venezuela. Hoe lang was dat? Nero? Vraagt Hestia. Nero kijkt trots. 54 seconden. Je kunt ongeveer twee meter per seconde duiken, maar je moet ook nog iets kunnen zoeken en pakken uit het wrak. Dus de diepte is van groot belang. Als het niet dieper dan veertig meter is, moet het goed komen Roel! Roept hij. Die is inmiddels bezig om het touw uit het water te trekken. Als alles weer op de tribune ligt, lopen Roel en Oscar naar Nero. En? Vraagt hij aan z'n vrienden. Het is diep, zegt Roel rustig. Zestig meter diep, roept Oscar. Nou we zijn nu eventjes naar het water gelopen en uh we gaan testen hoe lang Sverre onder water kan. Nou wat ga je doen? Je gaat een aanloop nemen, je springt erin. Ja oké. Drie. Twee. Één. Één. Twee. Drie. Vier. Toen ik hier zo op de steigers stond en Sverre maar onder water bleef, kreeg ik het een beetje benauwd. Ik wist dat het water waar Sverre in was gesprongen, vijf tien meter diep is. Ik zag wat belletjes boven water komen en ik wilde er bijna zelf in springen. Maar gelukkig. Negentien, twintig. 21. Sverre en ik hadden het er nog even over, maar we hebben nu wel extra veel respect voor Mus. Ze kan gewoon meer dan twee keer zo lang haar adem inhouden. Ben jij ook zo onder de indruk van Mus? Dan hebben we goed nieuws voor je. Er komt een vierde deel. En waar zal dat over gaan? Dat weet ik nog niet. Ik weet alleen dat ie de wraak van de Furie heet. De wraak van de Furie? Ja. Wat stel je daar bij voor? Nou de Furie zou ook één schip kunnen zijn. Maar je weet t niet hé. Nee, dat weet ik niet. Wat zou jij in dit boek nog willen ontdekken? Heb je vragen na het lezen van dit boek? Ja, ik zou wel weer het manuscript van deel vier willen. Dit was Sverre over Mus en kapitein Kwaadbaard en de Amorfe van Kevin Hassing, met illustraties van Linde Faas. Voor de volgende aflevering reis ik naar Vlaanderen om Victoria te spreken over de dappere ridster. Uhm ja. Ik vroeg me af uh, zou jij een goede ridster zijn? Uhm. Ik denk ja en neem uh nee, omdat ik ben nog heel jong en ik ben niet zelfstanding, dus als ik iets doe ofzo. Dan gaat dat niet veel invloed hebben omdat ik ook nog zo klein ben. En we kunnen even de test doen want die zit ook achter in het boek. Maar ik heb het hier opgeschreven. Kan jij je eigen band plakken? Ben jij benieuwd naar de uitslag van deze test? Luister dan over twee weken op vrijdag naar de volgende aflevering. Dit is een productie van Studio Popcorn.

Mus en kapitein Kwaadbaard en de Amorfe

Mus en kapitein Kwaadbaard kennen elkaar al drie boeken lang. Boeken over een piratenbende, een geheimzinnig zeemonster en een levensgevaarlijk toernooi dat gruwelijk eindigt. Over al deze boeken vertelt Sverre (10) vol vuur!

Het lievelingsboek van Sverre

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Victoria en dit is de dappere ridster. Vertel eens waar gaat het boek over? Over een ridster wat natuurlijk best logisch. En die ontmoet allemaal avonturen en dan gaat ze naar oplossingen zoeken en dan vindt ze die ook. Maar uhm wacht even hoor. Rits ster. Wat is dat voor een gek woord? Ridder? Is mannelijk en dus is een man of een jongen. Oh. En ridster is een meisje. Oh ja. En in elk verhaal uit deze bundel wordt er wel iemand geholpen of gered. Bijvoorbeeld in het verhaal 'Hoog bezoek'. De hele stad ligt plat vanwege een staking. Alle wegen zijn leeg. Er is zelfs geen brommertje op de weg. Maar wie moet er toch het bijzondere bezoek ophalen van het vliegveld? Jawel, de dappere ridster natuurlijk. Dus dan roept de dappere ridster, die zoekt dan nog andere ridsters. Maar die ook wel ridster zijn. En dan nemen zij het hoge bezoek mee naar hun klas. Van het vliegveld naar het vergaderzaal. Ehm. En dan? Ze zijn heel stoer en ze doen dingen die mensen van andere landen. Mensen die op bezoek komen, hoog bezoek. Ministers ofzo? Ja, zoiets. En dan? Erm zij doen daarmee wat ze eigenlijk nooit zouden doen. Dus gewoon in de natuur plassen en tuffen op de grond. Want dat doet ze zelf ook heel vaak. En zo die dingen doen zij en ze tuft heel vaak op de grond. Turf jij wel eens op de grond? Nee, eigenlijk nog nooit gedaan. Waarom dit boek leuker is dan heel veel andere boeken? Ja, en ze maakt dingen die eigenlijk in het gewone leven onmogelijk zijn mee. En ook dingen die uhm realistisch zijn, maar ook soms die zo sommige deeltjes zijn dan realistisch en sommige zijn zo dan helemaal niet realistisch. Ik vind dat heel leuk. Uhm, omdat ik ook wel veel verbeelding heb. En dan 's avonds, dan ben ik altijd bang omdat ik zoveel verbeeldingen heb. Dan denk ik dat er zo andere dingen in mijn huis zijn. Je hebt dus eigenlijk een te grote fantasie? Uhm, niet te groot? Dat zou ik niet durven zeggen, maar nu wel. Ja, veel. Ik kan wel veel verzinnen. Ik heb sommige films gezien en dan doen ze zo dat hun ogen er alleen maar zijn tussen de deurkieren enzo. En ja, dus dat vind ik heel eng soms te zien. Nou ehm, wie is de ridster? Uhm, dat is een vrouw. En veel weet ik eigenlijk niet over haar. Want het is gewoon de de dappere ridster. En uhm. Hoe zou je haar karakter omschrijven? Uhm, stoer en snel en voor niks of niemand bang, maar ook wel diep van binnen is ze heel lief, maar de dat houdt ze een beetje schuil misschien. En ik vind het ook een voordeel dat het dus een ridster is en geen ridder. Omdat ik het belangrijk vind dat dat in alles voorkomt, in zowel vrouwen als mannen, maar vooral in vrouwen, omdat die dan... Die zijn... Daar is minder van alles in je boeken en dat vind ik niet leuk. En ik vind dat heel belangrijk dat het wel zo is. Maar hoe zit dat dan eigenlijk? Want jongens en meisjes zijn toch helemaal niet hetzelfde? Ze moeten wel hetzelfde behandeld worden. Uhm. Zowel in werk als in geld. Als in alles eigenlijk. Ik heb de indruk dat ik hier met een kleine feminist te maken heb. Klopt dat? Uh ja, dat kan wel. Kan jij voor de kinderen uitleggen? Weet je wat een feminist is? Niet echt. Maar ja, niet echt eigenlijk. Nou feminist, ik heb het hier opgeschreven. Feministen vinden dat mannen en vrouwen gelijk behandeld moeten worden. Dus bijvoorbeeld dat zowel de man als de vrouw voor het huishouden en de kinderen zorgt. Ja. Dus dat vrouwen in hun werk bijvoorbeeld evenveel verdienen als mannen. Ja, dat vind ik wel dat dat zo moet zijn. Bij deze bestempelen we jou dan als feminist. Ehm, maar sommige dingen zijn ook bijvoorbeeld sport. Dat is in principe best logisch, dat dat apart is. Want ik heb ooit eens gelezen of gezien dat mannen iets meer dan vrouwen hebben en dan vind ik het wel goed dat dat gescheiden is. Want dat hebben wij nu ook wel eens voetbaltoernooi op school en dat vind ik eigenlijk ook wel leuk dat dat zo is. Wat hebben mannen dan meer? Ehm, ja, ik weet het niet precies, maar ze hebben zo... Meer borsthaar? Nee, maar ze hebben meer, meer dingen in een lichaam die aan sport of zoiets zijn. Maar ik weet niet precies hoe dat noemt. Dat is al lang geleden. Jongens en meisjes spelen niet vaak met elkaar bij Victoria op school en dat vindt zij best jammer. Bij ons op school uhm is er zo zicht van een meisjesgroep en er zit één jongen tussen en daar speelde ik vaak mee en dan heb je nog een andere groep. Je hebt er nu veel andere kinderen natuurlijk en uhm soms voel ik mij zo een beetje zo tussenin omdat... meisjes dat is niet altijd mijn ding ofzo. Dus als ja... Als meisjes onder elkaar niet altijd je ding is, dan is de dappere ridster ook echt een boek voor jou. Victoria weet nog wel een leuk verhaal ridsterles. Ze neemt alle kinderen meer in de klas en ze heeft iedereen een zwaard. En dan zegt zij iets van uhm wat die pesters hebben gedaan van da's niet oké. En dan dus en dat meisje dat gepest werd die heet Sara en dan zei zij expres heel luid van amai, jij goed doet dat goed om haar aan te moedigen. Dit is inderdaad een heerlijk verhaal om te lezen. Maar vandaag lezen wij iets anders voor. Het allereerste verhaal uit de bundel. De ontsnapte leeuw. Hij was het al een tijdje zat. De grootste leeuw van de zoo. Altijd maar dezelfde rots. Altijd maar hetzelfde water. Altijd maar hetzelfde rondje. Hij was in gevangenschap geboren, dus hij wist niet beter. Maar toch. Ergens in zijn leeuwen aderen bruiste avonturenbloed. Wat ben je toch weer onrustig, zei de leeuwin. Ik wil weg. De leeuwin hief haar kop. Waarheen? Gewoon er even tussenuit. Op avontuur. Ze zuchtte. Kan ik je tegenhouden? Nee. Goed dan. Maar daarna wil ik een kleintje. Beloof je dat? Oké, zei de leeuw. Snap jij dat een leeuw nog even vrij wil zijn voordat die kinderen krijgt? Uhm, ik denk het wel omdat hij dan heeft hij minder zorgen en heeft hij minder op zich dan... Want als er een kleintje komt dan moet hij daar ook meer voor zorgen en dan kan hij er niet snel even tussenuit. Dus ik denk wel dat dat logisch is. En heb jij wel eens het gevoel dat je in een kooitje zit? Uhm, misschien soms op school, zo. Op school zit je in een klaslokaal. Dat is wel geen kooitje, maar toch. Tot slot heb ik nog één vraag voor Victoria. Ja, ik vroeg me af uh, zou jij een goede ridster zijn? Uhm ik denk ja en nee uh uhm nee ik ben nog heel jong en ik ben niet zelfstandig. Dus als ik iets doe of zo dan gaat dat niet veel invloed hebben omdat ik ook nog zo klein ben. Maar misschien gaat ook wel juist meer invloed hebben. Juist omdat ik zo klein ben. Zo klein ben ik nu ook weer niet. Maar ja. Nou we kunnen even de test doen want die zit ook achter in het boek, maar ik heb het hier opgeschreven. Kan jij je eigen band plakken? Met mijn papa. Alleen dan geeft ie mijn spullen aan, maar ik weet niet. Nou ja, dat is alvast dan het eerste. Een halve punt voor uh, heb je een oog voor problemen en denk je in oplossingen? Uhm ja. Ja. Dus we hebben anderhalve punt van de vier. Heb je een zwaard of had je toen je kleiner was een zwaard? Ik heb wel andere spullen, maar geen zwaard. Andere spullen in de zin van wapens. Uh ja, ik heb zo een pistool van de kermis. Maar ik heb ook eens met een houten stok een zwaard proberen maken. Dat is niet helemaal goed gekomen. Ah. Toch reken ik m goed. Je hebt 2,5 punt. Tuf jij op z'n tijd verm op de grond? Nee, maar wel soms. Heel soms. Als ik zo ik weet je iets plakkerig in mijn keel heb. Mijn papa turft dat dan op de grond. En ik ook soms, maar ik weet niet hoe dat dat dat precies turven is. Nou, daar gaan we de goeie kant op. Ik denk jij krijgt uiteindelijk drie van de vier punten en ik vind je dan toch best wel goede dappere ridster. Ja. efeliciteerd. Dankjewel. Dit was Victoria. Zij vertelde over het boek De avonturen van de dappere ridster van Janneke Schot Veld met illustraties van Milla Praagman. De volgende keer gaan we het hebben over de regels van Floor. Beetje alsof je presenteert. Het is een microfoon en dan Welkom bij de waanzinnige podcast. Welkom bij de waanzinnige podcast ik ben Charlie. En dit is. Floor, goed geregeld! Tot over twee weken. Dit is een productie van Studio Popcorn.

Avonturen van de dappere ridster

Victoria (10) is groot fan van de dappere ridster: ‘Ze is stoer, snel en voor niets of niemand bang. Diep van binnen is ze heel lief, maar dat houdt ze een beetje schuil.’

Het lievelingsboek van Victoria

Welkom bij de Waanzinnige podcast. Ik ben Sarina en dit is Amari en de nachtwachters. Volgens mij heb jij veel langer een naam dan dat. Vertel eens. Ik heet Sarina Melissa Andravieri. Dat is een mooie naam. Misschien kan je heel kort even iets over jezelf vertellen. Uhm, ik ben Sarina, Ik ben elf jaar oud, ik woon hier in Amsterdam en mijn hobby's zijn dansen. En wat voor soort dans doe je dan? Afro dance. Je voelt je gewoon jezelf en ik vind het ook heel leuk om te doen. En dit beats van al die liedjes en danspasjes vind ik ook heel leuk. En hoe voelt het als je danst? Gewoon alsof alle problemen weg gaan. Uhm ja, waarom wilde jij over dit boek vertellen? Ik wou over dit boek vertellen dat ik het heel leuk, spannend en bijzonder boek vind. Maar het boek begint heel serieus. Amari heeft een beetje een droevig leven omdat zij alleen met haar uhm moeder woont en haar moeder is ook altijd weg op werk enzo en haar moeder is nooit thuis. Haar moeder is nooit thuis en op school wordt ze gepest. Omdat ze volle haren heeft en die andere kinderen dat niet, misschien nog niet hebben gezien. Dus ze vinden het raar. Het eerste wat ik zag aan jou is jouw prachtige volle haren, dus kan je je voorstellen dat Ameri daar last van heeft? Nee, ik niet, maar ik word er niet echt van gepest ofzo. Of eigenlijk nooit, dus ik kan me dan dat niet voorstellen. En je vertelde ook dat je het boek heel spannend vind. Welk stuk vond je het aller spannendst. Toen Ameri haar vermiste broer ging zoeken? Dat is eigenlijk de kern van het verhaal en dat is ook verschrikkelijk spannend. Amari's broer Quinten is vermist. Omdat mensen dachten altijd dat uhm, dat hij al dood was en dat hij heel, heel lang vermist was. De meeste mensen denken dat hij iets crimineels gedaan moet hebben. Hij komt immers uit Rosewood, een wijk vol criminaliteit. Maar Amari weet zeker dat haar broer een goed mens is en ze weet ook zeker dat hij nog leeft. Toen ik het boek begon, in het begin was het wel een beetje saai en daarna werd het veel spannender. Het verhaal wordt spannend wanneer der een pakketje wordt bezorgd als Amari alleen thuis is. Er was een hoofdstuk waar een postbezorger voor haar deur kwam en haar een doos had gegeven waar in een bril zat dat je naar de toekomst kon kijken, zeg maar. Dus ze zag haar broer daarin. Ja, en wat gebeurt er als ze die bril opzet? Dan ziet ze samen de toekomst en haar broer. Dat ze een wakkerdroom wordt dat genoemd zijn. Wat vind je ervan? Heel raar en bijzonder. Ja, lijkt me wel leuk om daar misschien iets van voor te lezen. Zullen we daar dan nu mee beginnen? Ja. Met een ruk draai ik mijn hoofd opzij en ik zie mijn broer midden in mijn slaapkamer staan met een nerveuze grijns op zijn gezicht. Ik laat me zo snel van mijn bed glijden dat ik over mijn eigen voeten struikel. Voor ik het weet ben ik halverwege de kamer en heb ik mijn armen steviger om zijn middel geslagen. Ik sta te trillen als zijn armen de omhelzing beantwoorden. Ik heb jou ook gemist. Hij lacht. Ik laat hem weer los en hij doet een stap naar achteren. Ik geloof niet dat ik ooit van mijn hele leven zo gelukkig ben geweest. Mijn grote broer is hier, echt hier. Hoe kan dit? Waar heb je gezeten? We moeten dit aan mama vertellen. Ik krijg de woorden niet snel genoeg uit mijn mond en ik blijf maar staren naar zijn zeer levendige gezicht en de brede, sullige grijns. We zijn ietwat ver uit elkaar staande ogen en de scheve haarlijn. Ja, wat vond je van deze scène? Spannend en grappig? Door deze zinnen hier: ietwat ver uit elkaar staan de ogen en de scheve haarlijn. Wat vind je daar grappig aan? De woorden die ze hebben gebruikt. En waarom vind je dat grappig? Sarina, snapt niet dat ik dat niet begrijp. Dus ik doe mijn ogen dicht en Sarina zegt de zin nog een keer. Iet wat ver uit elkaar staande ogen en de scheve haarlijn. En dan zie ik in mijn gedachten inderdaad een heel lief en grappig gezicht. Het gezicht van Quinten, de broer van Amari. De broer die ze al maanden mist. Quinten haalt haar Marie over om met hem mee te gaan. Ze rennen twaalf trappen op en boven op het dak van hun flat staat een gigantisch schip. Quinten vertelt dat ze daarmee de lucht in zullen vliegen. Quinten we vliegen en jij doet alsof dat doodnormaal is. Daar is die grijns weer. Misschien is dat wel zo. Hij pakt het eerste stuurwiel met beide handen vast en het schip glijdt sneller vooruit. Alles om ons heen wordt een waas en de sterren boven ons veranderen in glinsterende strepen. Ik voel de wind in mijn gezicht, maar ook al vliegen we nog zo snel. Mijn benen voelen vrij stevig, alsof ik nog vaste grond onder mijn voeten heb. Quinten laat het stuur weer los en het schip komt soepel tot stilstand midden in de lucht. De geur van zeezout prikt in mijn neus. Overal waar ik kijk zie ik water. Is dit de oceaan? Mijn broer knikt. Kijk maar even door die telescoop daar naast de reling en richt hem omlaag. Vertel me wat je ziet. Omlaag wie gebruikt er nou een telescoop om naar beneden te kijken. Toch loop ik er naar toe en ik kijk erdoorheen. Ik zie alleen maar water. Blijf kijken. Het is een speciale telescoop, dus het kan zijn dat je ogen een paar tellen nodig hebben om zich aan te passen. Ik knijp mijn ogen iets meer dicht om het beter te zien, maar er valt niets te zien. En dan ineens, het verschijnt slechts een seconde en het is weer weg. Een soort witte veeg. Alsof er een lichtje over de oceaanbodem schoot. Wat was dat? Vraag ik. Blijf kijken. En deze keer moet je de stijl knop gebruiken. Ik draai aan de knop en het beeld door de telescoop wordt uitvergroot. Nu zie ik dat die witte streep in werkelijkheid een oplichtende trein is die over de zeebodem reist. Nee, fluister ik. Ik zoom iets meer uit en zie nog meer treinen. Al dat felle licht is bijna verblindend. Die trein is er één van zo te zien duizenden, die langs elkaar zigzaggen en in alle richtingen kronkelen. Zover het oog reikt is de oceaan verlicht alsof hij de sterren hemel erboven wil overtreffen. De hele wereld is één grote lichtshow speciaal voor mij. Ik draai me met tranen in mijn ogen om naar Quinten dit is echt schitterend. De brede grijns die er al sinds zijn verschijning in mijn slaapkamer op zijn gezicht heeft begint ineens te vervagen. De internationale spoorwegen van Atlantis. Ik wilde je dit zo graag persoonlijk laten zien. Ik kan je niet volgen, zeg ik. Ik wilde je laten weten hoe uitgestrekt en wonderbaarlijk de wereld werkelijk is. Alles wat je gezien hebt, van die treinen tot en met dit schip, is echt Amari. Ze zijn er altijd. Als je ze nog eens wilt zien. Al die dingen, behalve ik. Ik schud mijn hoofd, maar ik kijk nu toch naar je. Je kijkt door die bril naar een interactieve opname. We noemen het een wakkerdroom. Ik heb instructies achtergelaten dat die bij je afgeleverd moest worden als er iets met mij zou gebeuren, dus dat zal dan wel zo zijn. Ik heb een gevaarlijke baan aangenomen waar ik heel gelukkig mee ben en ik wist wat de risico's waren. En toch zou ik willen dat ik nu hier bij jou kon zijn. De wereld om ons heen dimt langzaam. Ik hol naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Wat is er met je gebeurd? Dat weet ik niet, zegt Quinten zacht. Maar deze droom zou pas naar jou worden verzonden als het bureau officieel heeft beslist dat ik vermist ben. Of dood. Heb jij een broer? Ja, ik heb twee broers en drie zussen. Kan je je voorstellen dat een van hun zomer vermist is op een dag? Nee. Wat zou je doen. Zou je net als Amari echt op zoek gaan of zou je afwachten? Wat zou jij doen? Ik zou, ik zou het eerst niet geloven. Daarna zou ik in shock raken en dan huilen en dan als ik weer gewoon normaal ben naar de politie. Amari gaat zelf op zoek naar haar broer. En wel op een heel bijzondere manier. Uhm. Ze gaat naar een soort plek of hotel waar mensen haar begeleiden naar al die dingen wat ze moest doen. Van die vreemde postbezorger kreeg ze namelijk ook een aanbevelingsbrief voor een kennismakingsgesprek bij het Bureau voor Bovennatuurlijke Zaken. Zij wilt een uhm, een geheim agent worden omdat haar broer was vermist en ze wou altijd al op zoek naar haar broer. En dan kan ze misschien ook andere mensen helpen. Precies, en dat is best wel moeilijk om een geheim agent te worden, toch? Ja, ze moet allemaal opdrachten doen om te kijken of je wel een geheim agent kan worden. Amari heeft één groot voordeel. Uh iedereen mocht hun hand zetten op een waarzeggersbol en die hoorden dan wat hun magie was. En de magie van Ameri was en een actieve magier. En toen ze dat hoorden was de hele zaal stil. En... Ja, ze waren ook bang denk ik. En waarom waren ze daar zo bang van? Omdat je dan alles kan doen. Amari is een magier. Magiers zijn heel zeldzaam en worden gevreesd omdat de meeste magiërs hun krachten verkeerd gebruiken. Het bureau wordt op dit moment zelfs aangevallen door de beruchte magier Moral. Ze zijn ten einde raad en tot Amari opstaat en besluit om haar superkracht in te zetten. Ze wil het gebruiken om het bureau te beschermen en om haar broer terug te vinden. Zijn er nog mensen die voor jou echt een superheld zijn? Mijn moeder. Omdat ze is heel lief en ze leren me ook goede dingen. We doen allemaal leuke dingen voor. We gaan shoppen. We gaan naar plekken en ze zorgt ook heel goed voor me. En ze is ook lief. Soms kan ze wel streng zijn, maar dat hoorde wel voor een ouder. In dit boek wordt van heel veel mensen verteld welke huidskleur ze hebben. Viel jou dat ook op. Ja, want ik vind het eigenlijk wel goed omdat sommige mensen discrimineren heel veel mensen om hun huidskleur. Maar elke huidskleur is hetzelfde. Nee, gewoon iedereen is hetzelfde. En vind jij het belangrijk dat Amari der uitziet zoals jij? Ja. En waarom is dat fijn? Omdat dan kunnen mensen ook misschien soort dingen zien. Want in de meeste boeken heb je altijd licht getinte mensen. Terwijl Sarina het echt wel fijn vindt om te lezen over een meisje dat qua uiterlijk op haar lijkt. En zo kan je samen ook meeleven in dat boek enzo. Dan kan je meer meevoelen. Ja, dat zei je eigenlijk al. Wil je nog iets zeggen. Ben ik iets vergeten, zeg je. Er was iets in het boek wat ik nog wilde zeggen. Nee. Dit was Sarina. Zij vertelde over het boek Amari en de nachtwachters van B.B. Alston, vertaald door Sandra Hessels. En dit was ook onze allerlaatste aflevering van ons reeks met kinderen uit groep 8. Maar we zijn nog niet uitgepodcast. Deze zomervakantie bellen we kinderen op voor hun anti-leesdip tip. Wil je weten wat dat is? Abonneer je dan op de waanzinnige podcast in je podcastapp. Heb tot over twee weken!

Amari en de nachtwachters

Sarina (11) lijkt qua uiterlijk heel erg op Amari – de hoofdpersoon van dit verhaal – maar haar leven is een stuk gemakkelijker. Ze wordt niet gepest en doet veel leuke dingen met haar moeder. Toch is het fijn om te lezen over een meisje dat qua uiterlijk op je lijkt.

Het lievelingsboek van Sarina

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik Ilyas en dit is Skandar en de eenhoorndief. Het gaat eigenlijk over Skander uh die een eenhoorn krijgt en dat hij een heel groot avontuur beleeft met zijn eenhoorn en zijn vrienden. Eenhoorns zijn echt super schattig! Ja, niet in dit boek. Nee, dat is echt. In dit boek wordt een eenhoorn echt heel anders uitgedrukt. Je hebt in deze wereld twee soort eenhoorns, de goede, en die hebben een ruiter en die worden goed verzorgd. En je hebt dus hele nare wrede eenhoorns en die hebben geen eigenaar, dus die zijn een beetje wild. Beest zorgt van een bloedstollende eenhoorn. Heel boos. Een boze, bloedstollende eenhoorn met wonden, waar maden in krioelen. Dus ja, vertel eens. In wat voor wereld zijn we? En wie is Skandar? Skander is eigenlijk gewoon een jongen die al sinds kinds af aan droomt dat hij een ruiter wil zijn en zijn eigen eenhoorn wil hebben. Hij wil racen met eenhoorns. Hij heeft altijd al gedroomd van eenhoorns. Als je dertien bent dan mag je een examen doen en als je die haalt dan mag je proberen een uh deur open te maken. Als je dat lukt dan krijg je eenhoorn. Je hebt dus het vasteland en het eiland. Op het eiland wonen mensen en eenhoorns. Op het vasteland wonen alleen gewone mensen, maar vaste lands kinderen van dertien mogen dus examen doen en wie geslaagd is, mag naar het eiland. Daar in de bron liggen eenhoorn eieren die bijna uitkomen. Als de deur opengaat, betekent het dat je bent voorbestemd. Je mag met jouw eigen eenhoorn naar een kamer waar jouw eenhoorn wordt geboren. Dus toen Skandar dertien was. Toen was hij heel erg blij, dacht ik ga examen doen. En toen op de dag van de examen begon hij een beetje van wat zal ik doen als ik het niet ga halen? Uhm, hoe zou ik me dan voelen? Of wat ga ik doen als ik het niet haal? En ja, een beetje twijfelen. Maar hoe ging het examen dan? Nou het examen ging niet goed, want hij mocht geen examen maken. Hij heeft toen nog geen examen gedaan. Hij mocht geen examen maken nee. Iedereen zat examen te maken. Toen zat hij gewoon buiten in de hal te wachten. Die 1,5 uur ongeveer zat hij te wachten toen iedereen weer naar buiten kwam. Toen zat hij te smeken aan die mevrouw of hij nog een examen mocht maken. En dat mocht dus niet. In wat voor een gezin groeit Skanda op? Hij heeft een zus die heet Kenna. En zijn vader die heet Robert. En zijn moeder die is overleden. Dus hij heeft zijn moeder ook nooit gekend. En zijn vader, die is uh, soms heeft hij een goede bui en soms is hij a gewoon... Ja, dan komt hij niet uit bed of dan slaapt hij de hele dag en dan is hij niet meer in zo'n goed humeur. Waarom dan? Omdat hij een beetje ja verdrietig is over zijn vrouw. Gelukkig heeft Skandar een zus. Zij is er echt altijd voor hem. Als hij bijvoorbeeld wordt gepest of als er iets gebeurt. Dan komt Kenna meteen voor hem op. Kenna is ook een paar jaar ouder dan Skandar. Maar later in het boek is ze eigenlijk de trotse zus. Net als Kenna is Ilyas ook de oudste thuis. Ze lijken wel een beetje op elkaar. Ik heb drie zusjes. Als er iets gebeurt op school, dan vertellen ze tegen mij of dan als er iets gebeurt, dan komen ze meteen naar mij. Ik weet niet waarom, maar ze komt meteen naar mij toe. Maar als blijkt dat ze Skandar wel naar het eiland mag om te kijken of de brondeur voor hem opengaat, dan moet Kenna wel even slikken. Kenna heeft het examen dus gezakt en toen Skandar door naar het eiland werd opgeroepen om een ruiter te worden. Toen was zij een beetje van ja is is het wel waar snap je? Van uhm, ik heb het niet gehaald. Hoe heb jij het wel gehad? Ik weet het meer. Ik weet dan jou. Hoe heb jij het wel gehaald en ik niet? Ze is misschien ook wel een klein beetje jaloers, denk je niet? Ja klopt. Kan jij dat voorstellen? Nee, denk het niet. Ik zou je dan echt trots zijn op m'n uh broertje of zusje die dat heeft behaald en diegene daarin helpen. Even terug naar het verhaal. Er is namelijk iets verschrikkelijks aan de hand dat we nog helemaal niets hebben verteld. Er is een man of vrouw die heet de Wever en die leeft eigenlijk in de wildernis met wilde eenhoorns. Ongeveer in het middenstuk van het boek tot aan het einde verdwijnen er steeds mensen. Niet specifiek ruiters. Ruiters pakt hij niet, maar bijvoorbeeld de winkeliers of iemand die uhm, in het ziekenhuis werk. Dat soort mensen. Dat is ook het raadsel van dit boek. Skandar en zijn vrienden willen ontdekken wie De Wever is en hoe ze hem of haar kunnen stoppen. Maar hoe zit het nou? Want Ilyas vertelde net dat ze kan daar niet mee mocht doen aan het examen. Maar hoe komt hij dan toch op het eiland? Een ruiter en een geheimzinnige vrouw die kwam naar zijn huis en die zei van: ik ben van het bureau van het eiland. Ik kom jou ophalen via, met de Eenhoorn. Eigenlijk mag dat niet, maar ik doe het nu stiekem. Ja, Skandar heeft dat examen dus misgelopen, maar wordt nu toch gevraagd om naar het eiland te gaan. En niet met een helikopter, maar op de rug van een eenhoorn. Die IJzige Zwanenzang heet met een vreemde vrouw Agata mee. De flank van de eenhoorn voelde warm aan onder Skandars spijkerbroek. Elke ademhaling trilde tegen de binnenkant van zijn benen. Het ging allemaal best oké, totdat IJzige Zwanenzang in beweging kwam en Skandar bijna zijwaarts van zijn rug gleed. Gelukkig kon hij op het laatste moment Agata's leren jack vastgrijpen om zichzelf overeind te houden. Het is hier nogal krap, riep Agata over haar schouder. Dus we gaan straks vrij steil omhoog. Sla je armen om mijn middel en hou me goed vast. Want als jij er onderweg afvalt, kan ik je niet helpen. En dan heb ik al die moeite voor niks gedaan. Haar blaffende lach echode tegen de gebouwen. De eenhoorn liep achteruit naar de rand van de binnentuin en toen galoppeerde ze naar voren en dreunde haar hoeven steeds harder over de droge aarde. Skandar was zich er akelig van bewust hoe hard hij op de ruggengraat van de eenhoorn heen en weer zat te stuiteren. Hij zou het IJzige Zwanenzang niet kwalijk genomen hebben als die hem boos van zijn rug had gegooid. Maar Skandar had wel belangrijkere dingen aan zijn hoofd, want hij wist wat er nu ging komen. Natuurlijk wist hij dat. Dit was zijn lievelingsgedeelte van het Chaos kampioenschap. Skandar dwong zichzelf om zijn ogen open te houden. Toen de eenhoorn zijn witte vleugels uitsloeg en ze op en neer bewoog in een ritme dat met elke klap versnelde. Maar ze rende nog altijd over de grond en Skandar zag dat het hek aan de andere kant van de tuin steeds dichterbij kwam. Hij was bang dat ze het niet zouden redden, totdat. Met een misselijk makende schok gingen ze de lucht in. Ze vlogen over het hek. Lieten het bankje en de schommels en Skandar's huis ver onder zich. Zou jij op een eenhoorn willen vliegen? Ja, als het kan zou ik het wel willen. Het lijkt me heel erg spannend. Uh, bijvoorbeeld als je op eenhoorn vliegt, dan weet je dat er niks om je heen zit. Dus als je bijvoorbeeld een scherpe bocht naar links neemt, dan weet je dat je goed vast moet houden of anders voor je naar beneden. Maar hoe ging het nou verder? Want hij is op het eiland aangekomen. Zonder examen, kan dat wel? Iedere komt normaal met helikopters en dus is hij stiekem in de rij uhm gegaan en uh onopgemerkt gelukkig uh in de rij gestapt. Echt niemand had het door dat hij uh. En wel één iemand, één iemand die had het door, diegene heet Bobby. En Bobby heeft meteen door dat Skandar liegt. Ja zij wist van het begin af aan dat hij niet echt uhm eerlijk op het eiland is gekomen als iedereen. Alle kinderen met een eenhoorn krijgen op het eiland een opleiding. Ze leren vliegen en vechten met hun eenhoorn en elke eenhoorn en zijn of haar ruiter heeft een element. Aarde, vuur, water of lucht. En met die vier elementen moeten ze teams vormen. Wie derin het team van Skandar zit? Je hebt natuurlijk Skandar en Bobby en je hebt Flo en Mitchell. Bobby en der eenhoorn hebben het element lucht. Bobby heeft een heel soms koppig, maar ook een soort van blij maar ook boos karakter. Uh. In het boek stond dat lucht ongeveer hetzelfde is als mensen die heel veel feesten en heel erg enthousiast zijn over dingen. En zo heeft elke ruiter en zijn eenhoorn een element waarin hij of zij heel sterk is. Daarmee kunnen ze vechten, bijvoorbeeld tijdens de jaarlijkse chaos spelen, het belangrijkste toernooi van het jaar. Daarover later meer. Je hebt vuur, lucht, aarde en water. En een vijfde element, dat is het geesten element. Alleen dat wordt een beetje verzwegen volgens mij. Ja, want er zijn met uh geest element kan je hele gevaarlijke dingen doen. Uhm het, het wordt ook vooral benoemd als het doods element en met, en als je het geest element krijgt, dan word je ook opgesloten of dan wordt je eenhoorn vermoord. Want die kunnen hele gevaarlijke, die mensen kunnen hele gevaarlijke dingen doen. Dat geest element kun je dus beter niet hebben. Skandar heeft het geest element. Het geest element is op het eiland verboden. Daarom doet Skandar alsof hij het element water heeft en zijn teamgenoten helpen hem om zijn geheim te bewaren. Maar soms is het de vraag of hij al zijn teamgenoten kan vertrouwen. Mitchels vader zit in een genootschap dat de geest vechters bestrijdt. Florence is heel voorzichtig en hoe stoer Bobby zich ook voordoet, zij heeft last van paniekaanvallen. Skandar heeft het vermoeden dat hij het geest element ook ten goede kan gebruiken. Maar om te ontdekken hoe heeft hij alle hulp en vertrouwen nodig van zijn teamleden. En intussen raast De Wever maar door en moeten de vier kinderen zich ook nog voorbereiden op de Chaosspelen. Wat zijn die Chaosspelen nou eigenlijk pas? Dat is en race tussen ongeveer twintig ruiters die al die met alle elementen mogen gebruiken? Behalve het geesten element natuurlijk. En dan moeten ze proberen hun vijanden uit te schakelen en wie het eerst over de finish komt. Het lijkt net een Champions League finale en het is echt iedereen die wordt helemaal gek. Dus iedereen die wil echt het beste voor diegene waarvoor ze zijn. Ben je benieuwd naar dit boek? Of moet Ilyas je nog overhalen? Uhm, ik vond de laatste stukken echt super verrassend. Ik had dat echt niet verwacht. Dat heeft het boek echt, euh, ze zeggen ook vaak de laatste stukken is echt super leuk, maar dit is echt veel anders. Dit geloof je gewoon niet meer. Dit was Ilyas met Skandar en de eenhoorndief van A.F. Steadman. Over twee weken zijn we er weer. Dan spreek ik Rishaan over het boek Sala en Monk: ons samen. Die aflevering moet je echt luisteren, want hij gaat voor ons zingen. Super mooi man, echt te gek. Nou, ik ben er heel, als ik jou ook talent zou hebben, zou ik echt heel trots zijn. Wat een mooie stem, wauw.

Skandar en de eenhoorndief

Dacht jij dat eenhoorns schattige wezens waren die wensen vervullen en regenbogen poepen? Ilyas (12) weet wel beter, want hij las Skandar en de eenhoorndief. In deze wereld zijn eenhoorns sterke, wilde dieren die alleen te beteugelen zijn door ruiters die al van jongs af aan met hun eigen eenhoorn opgroeien.

Het lievelingsboek van Ilyas

Welkom bij de Waanzinnige podcast. Ik ben Rishaan en dit is Sala en Monk: ons samen. Het gaat over de tweeling die hun vader gaat zoeken. En de tweeling heet dus Sala en Monk. En daarna komen ze in een tussenwereld en daar vinden ze een envelop met de foto en een brief. En daar staat hun moeder op met een andere man die je misschien hun vader wel kan zijn. Ze hebben hun vader nog nooit gezien. Ze wonen met hun moeder, mama Kat heet zij. Op het eiland Testerep. Maar jij vraagt je natuurlijk af hoe ze in die tussenwereld terechtkomen. Op hun twaalfde verjaardag krijgen Sala en Monk goudzand en een toverspreuk van oma Beer. Dat is geen beer, maar zo heet ze gewoon. En als ze bijna dertien zijn, vindt Sala dat het tijd is om de spreuk uit te spreken. Ze tekent op een tekenblok een muur en die muur verandert al tekenend in een fort met een poort. Weet je broer, het voelt vandaag alsof het de juiste dag is om mijn spreuk te gebruiken zegt ze. Vandaag je spreuk? vraag Monk met grote ogen van schrik.Je bedoelt de toverspreuk die we van oma Beer voor onze verjaardag kregen vorig jaar. Welke spreuk denk je anders? Alsof ik meer spreuken zou hebben, gekkie. Inderdaad, de toverspreuk die we kregen toen we twaalf werden. Sala maakt aanstalten om de spreuk te zeggen, maar Monk snoert haar de mond. Die zouden we enkel gebruiken bij gevaar of als we in nood verkeren, of als we iets wensen, als we iets heel erg graag willen hebben. Maar ik mag zelf bepalen wanneer ik hem gebruik, zei oma Beer. En we zijn er ook al weer, bijna dertien. We hebben die spreuken nu al bijna een jaar. Monk knikt. Hij vindt de tekening mooi en prikkelend, maar twijfelt of het wel nodig is om er een toverspreuk op toe te passen. Waarom zou Sala dat willen? Alsof ze haar broertjes gedachtelezen kan, zegt Sala. Het is die deur, die wil ik open krijgen. Tweelingen voelen elkaar vaak zo sterk aan dat ze echt elkaars gedachten kunnen lezen. Niet eens alsof dus, maar echt. Maar een tekening is tweedimensionaal. Pas als je drie dimensies hebt, ontstaat er een object Sala. Dus dat kan niet op een vel papier. Monk weet het altijd graag beter dan zijn zus. En dat hij het ook vaak beter weet is geen vraag, maar een feit. Ja, stemt Sala met hem in. Maar zo heeft oma weer het beloofd met de spreuk kan alles. Nog voor haar broer verder kan gaan met uitleggen of tegenspreken, haalt ze een gouden zakje uit haar broekzak waaruit ze een handvol goud zand neemt. Ze strooit het zand over de tekening en fluistert de spreuk zoals oma Beer het de tweeling op hun twaalfde verjaardag heeft voorgedaan. Half in stilte, half hardop. Onder de voeten van de tweeling vormt een draaikolk van goudkleurig zand. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Stapt de tweeling in de tekening. Zij wilde altijd wel weten wat er achter die port zat. En daar zat dus de tussenwereld waar ze de foto hebben gevonden. Je hoort het wel. In dit boek gebeuren magische dingen. Uh, der was een hele lange ladder en daar op uh klommen ze. En daar was dus de envelop met die foto en de instructie brief. Bovenaan hangt de brief. Maar Monk heeft hoogtevrees. Als hij naar beneden kijkt, duizelt het hem. Dan fluistert hij tegen zichzelf. Hoog, Sammy, kijk omhoog. En snel pakt hij de brief en klimt verder omhoog om de brief en de volgende aanwijzingen te lezen. En er stond een adres op van het misschien het café van hun vader. Langzaam krijgen Sala en Monk door dat ze bezig zijn met een speurtocht die hun vader heeft uitgezet. De speurtocht start in de tussenwereld, maar gaat verder in de echte wereld. Ze lossen puzzels op, varen met de boot weg van het eiland Testerep. En gaan op zoek naar het café Koen Ta Quinte. Waar komt die naam eigenlijk vandaan? Dat was een in de negentiende eeuw de bekendste slaaf uh, tot slaaf gemaakte persoon. Dat heb jij goed opgepikt uit het boek, want je moet de tot slaaf gemaakten zeggen hé. Ja, dat klopt. En waarom eigenlijk? Omdat die mensen hadden niet zelf gekozen om slaven te zijn. En kende jij die term voordat je dit boek las? Ja, gewoon van op school. En ja. En wat wordt er dan verteld? Dat vroegere blanke mensen en de donkere mensen aan het werk zette? Rishaan vindt het terecht onvoorstelbaar dat dit in het verleden is gebeurd. Want iedereen is gelijk. Monk schrijft en denkt altijd overal heel lang over na. Sala haalt hem over om steeds weer een nieuwe stap in de speurtocht te zetten. Zonder Sala zou Monk de speurtocht nooit kunnen doen, maar Sala zou ook nergens zijn zonder Monk. Ze doen het echt samen. Ben je net als Sala, hou je van tekenen of hou je van schrijven? Of zijn er andere dingen die je leuk vindt? Nee, ik hou meer van zingen en muziek. En voor ik het weet begint Rishaan te zingen. Ok drie, twee. Super mooi man, echt te gek. Nou, ik ben er heel. Als ik zou als ik jou ook talent zou hebben, zou ik echt heel trots zijn. Wat een mooie stem! Wauw! Monk die wil Obama als vader. Weet jij wie dat is? Oh Obama, Ja, die ken ik wel. Dat was uh. Vroeger was hij de president van Amerika. En wie zou jij eigenlijk uitkiezen als vader? Stel je mocht gewoon uit alle mensen van de wereld nog een vader kiezen. Wie zou dat voor jou zijn? Ik ben eigenlijk heel blij met mijn eigen vader, maar als ik echt moest, moest kiezen tussen alle mensen, dan wel André Hazes. Echt waar. En waarom? Omdat hij lijkt me wel heel aardig. En ik ben ook fan van zijn muziek enzo. En welk nummer van hem vind je dan heel goed? Ik vind al heel veel leuk. Ik vind leef leuk. Wie kan mij vertellen ik hou alles uit. Ja, ik ken best wel veel. Wat maakt zijn muziek dan zo geweldig? Ja, het is gewoon Nederlands. Ik versta alles. Ik vind het gewoon heel leuk. De melodie. André Hazes jr. kan dan wel geweldig zingen, maar is Rishaan's vader heeft een Surinaams restaurant. Het is niet echt een restaurant, het is meer bezorgen en afvallen. Het heet de Surinaamse huisje. En wat vind jij het allerlekkerste dat ze in het restaurant hebben? Ik denk toch wel roti. Ja. Mijn vader en mijn moeder zijn geboren in Suriname, maar mijn voorouders eigenlijk in het echt India. Zou je dan niet op reis willen een keer naar Suriname? Dat lijkt me wel leuk, maar ik ben best wel bang voor honden en ik heb gehoord zat daar heel veel losse honden zijn dus. Dan heb ik nog één vraag voor Rishaan. Alles wat je tekent kan werkelijkheid worden als je maar een zakje goudzand hebt. Dus ik vroeg aan Rishaan wat hij zou tekenen als hij goudzand had. Jacht bijvoorbeeld. Dat je een jacht heb en dan daarover loopt dat het uitkomt. En wat ga je met dat jacht doen? Ik denk varen met mijn familie en dan naar andere landen. Dat is een heel leuk idee. Nou geweldig. Dit was Rishaan over Sala en Monk: ons samen. Het is geschreven door Neske Beks met tekeningen van Hedy Tjin. De volgende keer spreek ik Sarina Andrada Vi Querido. Tja ik hoop mar dat ik het goed zeg en zij gaat ons alles vertellen over Amari en de nachtwachters.

Sala en Monk. Ons Samen

Rishaan (12) koos voor het boek Sala en Monk. Ons samen. Deze aflevering knettert van de magie, én van de mooie stem van Rishaan. Hij gaat voor ons zingen! En hij vertelt over Sala en Monk, een tweeling, zonder herinneringen aan hun vader.

Het lievelingsboek van Rishaan

Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Ivo en dit is Mot en metaalvissers. Ik ben Ivo, maar wat zei ik net al. Ik skateboard en ik speel viool. En ik ga volgend jaar met middelbare school. Ik begin maar met een grote vraag wat vind jij het belangrijkst in het leven? Uhm, dat je plezier hebt en dat je weinig ruzie met andere mensen hebt en conflicten. Het is vaak wel passend bij deze tijd hé. Ja, met Oekraïne enzo. Ik vind dat die Poetin met z'n handen van andere landen af moet blijven. Maar uh Ivo, waar gaat dit boek eigenlijk over? Het gaat over een meisje die een duikboot vind en haar moeder is er helemaal niet blij mee, want die maakt make-up en ze houdt niet van de vieze roestige dingen. En met die duikboot gaat ze dan de tunnel in om een mysterie op te lossen. Een hele bijzondere duikboot. Dan scant ie haar gezicht en hoor je een bliep en dan komt de hendel te voorschijn en het gaspedaal. Het lijkt wel of alleen mot de boot mag besturen, want als iemand anders plaats neemt, dan komt er geen hendel en ook geen gaspedaal. Maar we gaan nog even één stapje terug, want wie vindt er nou een duikboot? En hoe komt dit meisje aan de naam mot? Mot heet eigenlijk vlinder vanaf haar geboorte. Die naam gaf de moeder, omdat ze fladderig en kleurig wou dat haar kind was, maar dat was mot niet. Op de zesde ging ze het haar van haar poppen zwart verven en dat soort dingen. Uhm en ze wou Mot gaan heten omdat dat een beetje bij haar past vond ze. En ze hield ook heel erg van zwart, maar dat vind die moeder niet zo leuk. Nee, die moeder is echt totaal anders zeg. Die moeder die maakt make-up en die doet allemaal klanten en die wil niet dat de klanten der dochter zien omdat die helemaal in zwart gekleed is enzo. Uhm en die vindt het heel leuk om allerlei strikjes en dingen en kledingadvies te geven, maar dat vindt Mot helemaal niks. Ja precies, Mot en haar moeder, dat is echt een verschil van dag en nacht. Mmm, ik weet niet of je dat goed zet, want dag en nacht zijn helemaal verschillend, maar ik denk meer als er een soort schemer nacht in de schemer dag want er zit ook nog iets in dat ze ook wel een beetje bij elkaar zijn want ze hebben alle daarbij wel iets met kleren, alleen een andere kledingsmaak. Jullie willen natuurlijk weten hoe Mot aan een duikboot komt. Dat begint bij meester Lucas. Haar invalmeester die is ook aan het metaalvissen. Metaalvissen is precies zoals het woord zegt, een manier om naar metaal te vissen. Aan het eind van de draad zit alleen een magneet in plaats van een haak met een worm. Je gooit je magneet in het kanaal en alles van metaal klikt of klonkt zo aan de magneet vast. Vanaf dat moment is ze vastberaden om een magneet te kopen. Endie magneet die koopt ze in Rosie's metaalwinkel. En eerst zegt Rosie dat een magneet niks voor kinderen is, maar op een gegeven moment weet Mot der over te halen. En Rosie is een vrouw en in haar winkel liggen allerlei opgeviste dingen die zij koopt en dan weer verkoopt. En dat is heel leuk om daar in rond te kijken, want daar vind je allerlei tonnen en oude fietsen en stalen buizen. Ivo zou daar wel willen rondlopen. Hij gaat zelf vaak naar kringloopwinkels, maar wat is daar zo leuk aan dan? Gewoon dat het zo ongeordend is en dat er gewoon allerlei dingen liggen. Ook leuke dingen. Ik heb laatst ook een puzzel gevonden die nog helemaal nooit gelegd was, die nog in het folie zat. Ik heb nog een casino koffertje gevonden. Helaas heb ik der al een. Mot kijkt haar ogen uit. In Rosie's Roest de metaal winkel van Rosie en ze weet precies welke magneet ze wil kopen. Maar ze heeft niet genoeg geld. Maar een jongen uit haar klas die altijd nette spijkerbroeken draagt is een beetje het tegenovergestelde van haar. Wil haar wel helpen met het tientje, maar Mot is bang dat dan die jongen gaat zeggen dat voor één vierde zijn duikboot is. Ja, ze weet in het begin nog niet eens wat voor schat ze gaat vinden, maar ze denkt de hele tijd. Oh, straks, zegt hij het is voor een kwart van mij precies. Hoe heet ie eigenlijk van zijn voornaam? Vincent. En dan zegt Vincent dat die voor één vierde van hem is, maar daarna zegt ie meteen grapje. Dat hangt wel de hele tijd in de lucht hé. En vertrouwde jij Vincent meteen?Nee, nou, omdat ie een beetje omdat ie ook de hele tijd overhemde droeg. Een beetje geniepig overkwam volgens mij. Vincent is super netjes. Dat is sowieso verdacht vind Mot. Maar deze Vincent zegt ook nog eens dat hij het neefje is van Arkon Bolwerk. Arkon Bolwerk is degene die de baas is van alle huizen en de huur torenhoog houdt en alle leuke dingen laat slopen en alle speeltuinen weg laat halen enzo. Het Arkon, die bezit de hele stad en die is eigenlijk een beetje gemeen. Ja en alleen maar met één doel. Zoveel mogelijk geld verdienen. Mot is dolblij met haar duikboot. Lucas regelt dat de boot op de werf mag liggen. Daar liggen veel meer duikboten. Ze ontmoet Lely, een dame met een hanenkam. Zij leert haar varen in haar eigen duikboot. Er gaat een wereld voor Mot open. Er blijkt een hele onderwaterwereld te bestaan en op de werf voelt Mot zich helemaal thuis. De werf, daar wonen Lucas en Lely en iedereen daar woont in een duikboot. Uhm. En die duikboot? Die hijsen ze 's winters in het water om te gaan varen. Oh nee, zomers en 's winters geven ze optredens voor de uh. Hij is van de stad in, op de werven en lijkt zo te zweven. En ze kunnen ook allerlei dingen zoals weer jongleren met vuurballen en in bomen klimmen en salto's maken. En is dat een plek waar je graag zou willen zijn? Ja zeker ook omdat er gewoon veel natuur is. Zie het voor me met veel struiken en bomen, met een duikboot en de tussen met allemaal aardige mensen met kampvuur. En ja ik zit zelf ook op scouting en doe ook altijd dingen met kampvuren. En als je met zo'n groep bent bij een kampvuur, dat zat gewoon heel gezellig. Het spannendste stuk vond Ivo toen Mot in haar eentje een geheimzinnige tunnel in ging. Nou, ik was vooral op een gegeven moment. Toen stopte ik met lezen en toen was ik opeens twee uur aan het lezen, zeg maar. Waarvan ik dacht oké, ik heb het dus heel lang gelezen, maar voor mij voelt het echt als een paar minuten of zo. Dus dat gaan we even voorlezen. Hoofdstuk 34. Het zonneslot. Lely aanbod. Alles goed? Er klonk gekraak uit de luidspreker boven haar hoofd. Mot pakte de portofoon en drukte de knop in. Alles goed? Ze was zenuwachtig natuurlijk. Ze voelde haar hart kloppen in haar keel terwijl ze door het donkere water van het kanaal voer. Bij alles wat ze deed kwam de tunnel een stukje dichterbij. Maar in haar hoofd was het wonderlijk rustig. Ze wist precies wat ze moest doen. Het was spannend, maar niet eng. Het was nieuw, maar ze had alles geoefend. Ze was alleen. Maar ze wist dat Lelie achter haar aan voer en dat duiker Dave wachtte in de buurt van de tunnel ingang. In de verte zag ze de contouren van de oranje boei al. Lucas had gelijk gehad. Het was fijn om niet te hoeven zoeken naar de ingang. Ik ben bij de boei, zei ze. Goedzo. Ik vaar naar de rand van het kanaal en wacht daar. Mot remde af en stuurde de boot naar rechts. Daar in de kademuur doemde de holte op, die precies zo groot was als haar duikboot. Mot voer een stukje naar achteren en draaide de boot zo dat ie recht het gat in kon. Lely zie je Dave. Even blijven stil. Ja, ik zie hem door de periscoop. Hij zit aan de rand van de kade. Zijn voeten bungelen in het kanaal. Als er iets is, dan is hij in een paar slagen bij de tunnel. Ben je er klaar voor? Ja, zei Mot. Ik ga de tunnel in. Ze ging recht op haar kruk zitten en een moment dreef ze daar in het kanaal met een muur voor zich. Ze voelde dat de boot heel zachtjes mee bewoog met de stroming en de golfjes. De rommelige stilte van het onderwater zijn was al vertrouwd. Onder haar handen voelde ze de kleine ribbeltjes van de aanwijzing van Ritter. Ga, maar ga alleen. Nu ze zo dichtbij was had ze t idee dat ze de erfenis van Jacqueline bijna kon aanraken. Daar, in die tunnel, achter een poort die ze vanaf hier nog niet kon zien, lag een kist. Dat wist ze zeker. Het was een kist en in die kist lagen juwelen, armbanden van ridders vrouw en oorbellen, zoals de oorbel die ze vond toen ze met Lucas hengel mocht vissen. Die eerste keer. Even dacht ze aan haar moeder die hem met azijn had gelegd. Toen schudde ze haar hoofd. Ze moest zich nu helemaal concentreren op de tunnel. Ze ademde diep in en weer uit. Ze was er klaar voor. Ze voelde zich geen beginner in een gevonden boot meer. Ze was een metaalvisser, de kapitein van haar eigen duikboot. Ze was een Mot en ze ging een geheime tunnel in. Wil je weten waarom mot die tunnel in gaat, wie Ritter is en wie Jacqueline is? Dan moet je het boek gaan lezen. Maar, dat mot een hoofdpersoon is om van te houden. Dat is wel duidelijk. Ze is heel nieuwsgierig en ik ben dat ook wel een beetje. En ze wil de hele tijd nieuwe dingen ontdekken, schatten gaan zoeken en dat ze uhm die duikboot gaat doen omdat ze er meteen in wil gaan varen en dat ze meteen wil gaan metaalvissen zonder dat ze ooit heeft gelezen hoe dat moet. Ik vind het altijd wel leuk als hoofdpersonen anders zijn hoe iemand anders de wereld ziet. Daarom is het boeken ook zo leuk omdat vaak in het echte leven lukken dit soort dingen niet. Maar in boeken lukt het vaak wel en dat vind ik ook gewoon leuk. Alles kan in boeken. Ivo was de allereerste lezer van Mot en de Metaalvissers. Al voordat het boek gedrukt was, kreeg hij het manuscript toegestuurd. Hoe vond je dat? Ja, ik vind het leuk. Is wat anders dan een boek, maar ik ga het echte boek ook nog kopen. Hou je echt een toegestuurd. Echt? Hij had zich opgegeven voor deze speciale podcast omdat hij groot fan is van de schrijfster Sanne Rosenboom. Ik heb wel al een mini serie van oplossingen gelezen, behalve de laatste. Die heb ik dus niet gelezen. Die hebben ze nog niet in de schoolbieb. En die boeken voor Sanne Rosenboom, die lees ik vaak in de schoolbieb, maar daar zijn ze heel nieuwsgierig in. Ze willen de hele tijd alles oplossen en ze willen daar heel erg de wereld verbeteren. Maar zij gaan meteen tot actie over. En dat is net zoals met de mat en de metafoor. Ik zou het wat langer overwegen. Dit was mot en de metaalvissers. Een boek van Sanne Rosenboom met tekeningen van Sophie Pluim. Over twee weken dan zijn we er weer. Hoi, ik ben Akash en dit is het werkstuk of hoe ik verdwijn in de jungle. Toen ik eigenlijk om naar school ging kon ik bijna geen Nederlands dus ik wist niet wat school was eigenlijk zeg maar. Tot over twee weken.

Mot en de metaalvissers

Ivo (11) las als állereerste het boek Mot en de metaalvissers. Hij vertelt over Mot, die eigenlijk Vlinder heet. Maar Mot past beter bij haar, vindt ze zelf. Mot heeft een voorkeur voor zwarte kleding en roestige praktijken. Ze doet voordat ze denkt en deinst nergens voor terug.

Het lievelingsboek van Ivo

Pepernoten

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.