Wrakduiken in de Noordzee

Op de bodem van de Noordzee liggen wrakken van Britse schepen uit de Eerste Wereldoorlog. Meer dan 1400 mannen zijn er verdronken. Maar om de wrakken heen is een heleboel nieuw zeeleven ontstaan. Klaudie was aan het duiken bij zo’n wrak toen ze ineens moest huilen en in ademnood kwam.

Ik ga je vertellen over die ene duik. Die was zo indrukwekkend. Ik moest daar huilen waardoor ik in ademnood kwam.

Wat zou je zien als je duikt in de Noordzee? Om daarachter te komen praat ik in Duikverhalen met de leukste duikers van Nederland. Vandaag beleef ik het avontuur van duiker Klaudie.

Ik volgde de ankerlijn naar beneden en ik zag in een keer de contouren van een oorlogswrak. In de Eerste Wereldoorlog heeft een Duitse onderzeeboot meerdere Engelse schepen getorpedeerd die direct zonken. En meer dan 1400 mannen verdronken, waaronder ook hele jonge jongens, 15 en 16 jaar. En nu, zoveel jaar later, zwem ik op een van die schepen af, waar deze jongens ooit het leven hebben gelaten. En ik duik verder op dat wrak en ik zie in een keer een granaat. Een echte granaat, maar dat is toch bloedlink? Dat is heel erg link want hij was helemaal compleet, een huls en een kop erop. Er zit munitie in dus ik dacht daar moet ik ruim omheen zwemmen en niet aanraken. Intussen is het duiken fabelachtig. Zeedieren zitten namelijk graag op wrakken. Sommige bijvoorbeeld om hun eitjes te leggen. De vissen daar, dat zijn steenbolken. En kijk die prachtige kabeljauwen eens. Oh en check daar, zeesterren. En die zeeanemonen daar lijken wel bloemen. Maar het zijn dieren. Ze hebben tentakels en kunnen daarmee giftige pijltjes afschieten op vissen. Die raken dan verlamd en worden opgegeten. En opeens moest ik denken aan al die jongens die daar waren verdronken. Ik vond het ook eigenlijk heel mooi dat zo’n wrak een tweede leven krijgt, dat er nu heel veel dieren op die wrakken leven. Toen ik dat bedacht, moest ik huilen. Ik wist niet eens dat dat onder water kon en ik huilde zo m’n hele duikbril vol. En toen in een keer schrok ik me te pletter want ik dacht ik heb geen lucht meer. Ik keek op m’n manometer en ik zag dat ik veel te weinig lucht had dus ik kwam al in ademnood. Als je duikfles bijna leeg is, hoe kom je dan toch veilig boven? Dat is een uitdaging voor iedere duiker. Dus ik gebaren naar mijn buddy, ik heb geen lucht meer! En zij had nog een extra mondstuk, dus ze kwam naar me toe zwemmen, gaf me het mondstuk en toen konden we samen op haar fles opstijgen langs de lijn naar boven. Dus je hebt het op de valreep overleefd. Ja, we hebben net genoeg lucht om samen boven te komen.