Bart gaat langs bij een wel heel bijzondere boer. Op zijn land groeien niet bijvoorbeeld alleen aardappelen, maar er groeit van alles door elkaar heen. Dit noem je een voedselbos. Deze boer hoeft niet te sproeien en te maaien, maar alleen maar te oogsten. Volgens de boer is dit beter voor dier en natuur.
Dit is een heel bijzonder boerenbedrijf op pakweg twee en een halve hectare groeien hier meer dan 350 verschillende soorten planten. En die planten staan hier allemaal met maar één reden: ze leveren allemaal iets eetbaars op. Ik ben nog niet binnen of kijk hier, meteen iets eetbaars. Dit is rimpel roos. Superlekker en dit hier, een rozenbottel moet nog wel even rijpen. En zo staat het hele bos vol met eetbare planten, noten, bladeren en wortels. Je kunt het zo gek niet verzinnen of je kunt het in je mond steken. Dit is een voedsel bos. Dit is het boerenland van de luiste boer van Nederland. Hij hoeft niet te zaaien, hoeft niet te ploegen, hoeft niet te spuiten, hoeft niet te sproeien. Hij moet alleen goed nadenken over welke planten en welke bomen die neerzet. En dan is het wachten op wat de natuur hem geeft. Oh ja, wat hij natuurlijk ook nog moet doen is af en toe oogsten. Ja, je kunt hier van de vloer eten hoor. Dit zijn wispels, maar die zijn nog lang niet rijp. Daar moeten we echt op wachten. Ze worden heel zacht. En die smaken naar appelmoes met kaneel. Lekker. Laten we nog even hangen. En hier achter de mispel komen we bij de zwarte bessen. Ja die ken ik ook wel. En weetje, die worden ook gebruikt om cassis van te maken. Hou ik van. Ze zijn nou echt rijp. Overal waar je kijkt staat eigenlijk iets eetbaars. Ja grappig he? En door het jaar heen andere dingen. En ja, deze zijn mooi, maar te hard, nog niet rijp. Maar hier staat meteen een andere pruim. Die wordt geel. En daar vallen ze van zichzelf. En dan zijn ze rijp. Dus daar kunnen we wat proeven. En dit is de kroosjespruim. Ze zijn rijp, ze zijn sappig. Wouter, jij bent dus eigenlijk die luie boer waar ik het over had. Maar is het zo makkelijk? Als je het geduld hebt om de natuur het werk te laten doen, dan gaat het heel makkelijk. Ja, maar ik doe alsof het makkelijk is, maar ondertussen ben je er wel bijna dag en nacht mee bezig. Ja met genieten, met oogsten. Maar niet met ploegen. Niet met zaaien. Niet met spitten. Niet met spuiten, niet met mesten. Een voedselbos is als een bos. De natuur zorgt voor alles. Als iemand hier langs loopt of langs fietst, zou je kunnen denken. Ja, dit is gewoon per toeval ontstaan. Maar zo is het niet. Daar zit eigenlijk iets heel slims achter. Ja er zit een plan achter. Wouter de Boer Hier wil een biotoop creëren. Dat is een plek waar planten en dieren samen kunnen leven. Dat lukt je niet als je alleen maar hoge bomen neerzet. Die houden al het zonlicht tegen en dan groeit er op de bodem niks. Dat lukt ook niet als je alleen maar struiken neerzet. Dan groeien er geen jonge boompjes. Om alle soorten aan bod te laten komen, heeft Wouter een voedselbos bedacht met wel zeven verschillende lagen. Die lagen zijn superbelangrijk. Wat je hier eigenlijk ziet is een oplopende rand. En als de zon schijnt, dan heeft iedereen hier een balkonnetje op het zuiden. Dus hier staat vijg, amandel en abrikoos. Die produceren goed en geven veel fruit als ze dat balkonnetje op het zuiden hebben. Maar daarachter is schaduw. En daar zijn weer anderen die daarvan houden. Het is eigenlijk maar een heel jong bos, ook al bestaat het al tien jaar. Ja, tien jaar. Soms voelen je je al oud als je tien jaar bent. Maar een bos is pas oud als het vijfhonderd jaar oud is en dus groeit het nog door. Het wordt alsmaar hoger en voller en geeft ook ieder jaar meer oogst. Deze boom is de tamme kastanje. Je ziet hier de noten groeien. Die zijn in oktober dik. Ik zit wat in een enorme boom, is nog maar een jonkie. Is lekker om te poffen. Lekker in jam. Lekker als meel voor pannenkoeken. Maar die kastanjes staan er niet alleen, er staat ook framboos, kruisbes. Dus daar is je totaalsysteem. Je hebt heel veel verschillende soorten. Maar waarom heb je niet zoals heel veel boeren gewoon één gewas en kies je voor mais of voor granen of voor bloemkolen? Lijkt me een beetje saai denk ik. Maar het is eigenlijk ook niet hoe de natuur functioneer. In de natuur horen soorten elkaar te ondersteunen en samen een sterker geheel te worden. En als je maar één soort hebt staan, dan nodig je een plaag uit. Heb je heel snel last van rupsen, van slakken. Dan moet er gif gespoten worden en moet je dit corrigeren op het systeem. Terwijl hier kies je voor die variatie. En dat maakt het systeem sterker en hoeven wij niks te doen, want systeem zorgt zelf voor die balans. Dus één soort gewas; aardappels, dat is gewoon niks voor jou. Nee, maar eigenlijk ook niet voor de bodem, niet voor de natuur. Het is ook een beetje saai, alleen maar aardappelen. Zijn voedselbossen de toekomst? Dat verwacht ik wel. Want als je kijkt hoe de landbouw nou nu in elkaar steekt met al die monoculturen. Daardoor zijn de insecten het landschap verdwenen. Hebben veel minder vogels. Maar ook boeren hebben het moeilijk. Moeten betalen voor bestrijdingsmiddelen, voor kunstmest. In het voedselbos groeit je productie vanzelf. Je krijgt volop oogst en de natuur keert terug. Alle vogels en insecten hebben hier weer een plekje.
