De meeste maanden in onze kalender hebben 30 of 31 dagen, maar februari heeft slechts 28 dagen, en in een schrikkeljaar 29. Dat heeft te maken met de stand van de zon, de winter en de ego's van een paar Romeinse keizers.
Je ooit afgevraagd waarom februari maar 28 dagen heeft?
Dat heeft te maken met de stand van de zon, de winter en de ego's van een paar Romeinse keizers.
Dus: terug naar de Romeinen.
Hun eerste kalender telde maar 10 maanden.
Maart was de eerste en december de laatste.
En de rest van het jaar dan? Datumloos.
De winter telde niet mee voor de kalender, omdat die onbelangrijk was voor de landbouw.
Maar dat was toch niet zo handig, dus voegden de Romeinen ook januari en februari toe.
Een jaar kreeg toen 355 dagen en omdat februari de laatste maand was van het Romeinse jaar, kreeg die de minste dagen.
Een nieuw probleem: met tien dagen te weinig liep de kalender niet meer gelijk met de seizoenen. Het was ineens hoogzomer in september.
Julius Caesar maakte toen de juliaanse kalender, gebaseerd op de stand van de zon. Eentje met 365 dagen, omdat de aarde 365 en een kwart dag nodig had om om de zon te draaien.
Eens in de vier jaar kwam er een extra dag in februari in een schrikkeljaar.
Caesar noemde één maand naar zichzelf, juli.
Die moest van hem per se 31 dagen krijgen.
Zijn opvolger Augustus kon natuurlijk niet achterblijven, hij wilde ook 31 dagen en snoepte nog een dag van februari af.
Dus bleven er voor de arme maand februari maar 28 dagen over, en soms 29.
