Vluchtelingen in Calais

---

Vluchtelingen die in Frankrijk zijn aangekomen en naar Engeland willen, komen vaak terecht in Calais. Daar is een tentenkamp waar ook kinderen wachten op betere tijden.

Dit zijn Abdullah, Faisal en Gan uit Afghanistan. Ze vertellen hun verhaal liever niet herkenbaar voor de camera...omdat ze bang zijn dat het ze problemen kan geven. De jungle van Calais is hun thuis, net als voor 800 andere kinderen. Ze leven hier in tenten en oude caravans. En zoals veel anderen zijn de jongens hier helemaal in hun eentje. De drie jongens wonen al maanden in dit vluchtelingenkamp en eenzaamheid is maar 1 van hun zorgen. Ze lopen ook het risico ziek te worden, omdat de hygiëne slecht is en het kamp vol zit met ongedierte. Fintan is EEN van de verplegers in het kamp. Hij maakt zich grote zorgen over de gezondheid van de kinderen. De enige reden dat mensen het op deze plek volhouden, is hoop.
De hoop dat ze in Engeland kunnen komen. Stiekem proberen ze 's nachts mee te reizen.
Bijvoorbeeld door in vrachtwagens te klimmen die naar Engeland gaan. Het is levensgevaarlijk en de meesten komen de volgende ochtend uitgeput terug in het kamp. Zo met het zonnetje erbij lijkt het misschien wel mee te vallen...maar in het kamp is het onveilig en er hangt nare sfeer. Iedere nacht proberen zo'n beetje alle mannen hier weg te komen, naar Engeland.
Maar omdat dat niet lukt, worden ze boos en soms agressief. Vrouwen en honderden kinderen zie je dus eigenlijk niet. Omdat ze bang zijn van die mannen. Ze verschuilen zich. En ook wij merken tijdens het filmen dat we hier eigenlijk niet welkom zijn. Voor de kinderen in het kamp is het soms erg onveilig en gevaarlijk. Maar veel hulp is er niet. Wel zijn er vrijwilligers in het kamp die de mensen zo goed mogelijk proberen te helpen. Nynke is EEN van die vrijwilligers. Er is veel geweld tussen de politie en er zijn heel veel alleenreizende mannen hier. Die zijn boos op de Engelsen en de Fransen. Ze proberen dat af te reageren op de zwakkeren in het kamp. Je hoort veel verhalen, maar de kinderen zijn te bang of te verlegen...om die verhalen te vertellen. Je hoort het van de ouders of van andere vrijwilligers... maar de kinderen zelf zullen het niet vertellen. Schamen ze zich daarvoor of zijn ze bang voor de mannen? Ik denk dat ze bang zijn dat de mannen het verhaal horen en dat andere vrijwilligers het weten... en dat ze dan nog bozer worden. Op een paar plekken in de jungle hebben vrijwilligers veilige plekken gemaakt. Alleen vrouwen en kinderen mogen daar naar binnen. En er is een school waar kinderen bijvoorbeeld Engels kunnen leren.
Engelse les is hier populair, voor het geval de kinderen in Engeland gaan wonen. Maar of ze via de Jungle van Calais daar ooit komen, is de vraag.Toch houden de kinderen hoop dat het ze gaat lukken.