Muziek speelt een heel belangrijke rol in het leven van Chinezen. Zowel klassieke muziek als karaoke zijn razend populair. In de grote steden zijn er ook de hipste discotheken en clubs.
In China is er net zoals bij ons een verschil tussen klassieke kunst en populaire kunst. De klassieke kunst werd vroeger gespeeld aan het keizerlijke hof en bij belangrijke ceremoniën.De populaire kunst was en is ter vermaak van iedereen.De rituelen van de keizer werden vroeger uitgevoerd onder begeleiding van grote orkesten en dansgroepen. Dat is nu niet meer zo, want er zijn geen keizers meer en dus ook geen keizerlijke rituelen.Maar muziek speelt wel nog altijd een grote rol bij rituelen.Kijk maar eens naar deze begrafenis: De ceremoniemeester van de begrafenis vertelt een heel verhaal. Over hoe goed de overledene is geweest voor zijn familie enzo.Dat is voor een heel groot deel natuurlijk net zoals bij ons, maar kijk hier eens ?Er wordt ook gedanst om de geest van de dode wat op te vrolijken en een hart onder de riem te steken tijdens zijn tocht door de hel.Opera is een ander goed voorbeeld om duidelijk te maken hoezeer kunst verweven is met het religieuze leven in China. En denk dan niet aan grote operahuizen en chique mensen in avondkleding. Nee, opera is in China heel populair. De plek waar opera het meest wordt gespeeld is in - of bij tempels.Als er een tempelfeest plaatsvindt, kun je er bijna van uitgaan dat er ook opera zal zijn.De Chinezen zijn helemaal gek op opera: vooral door de mix van heldenverhalen, verraad aan het keizerlijke hof, en de romances tussen de gewone mensen en de goden.Deze opera's zijn zo populair, dat veel mensen hele stukken uit hun hoofd kennen. En dat zul je weten als je door de parken in China wandelt. Veel mensen staan er gewoon opera te zingen.Ook op feesten worden er vaak stukken opera gezongen.Ja, Chinezen zingen echt graag en zonder enige schaamte. Wat dan ook heel populair is, is Karaoke.Ja, dat is iets wat mij altijd opvalt aan de Chinezen: die zin en drang om te zingen.Nu moet ik wel zeggen dat tijdens de culturele revolutie de kunst rake klappen heeft gekregen. Ja, Mao heeft echt geprobeerd om veel van de cultuur te vernietigen. Alles en iedereen moest in dienst staan van de revolutie: boeken en instrumenten werden verbrand en van kunstenaars maakte hij arbeiders of boeren.Gelukkig konden sommige kunstenaars onderduiken of vluchten naar Taiwan of Hong Kong. Waar ze hun kunsten aan een nieuwe generatie hebben kunnen doorgeven.Poppenmeester Chen bijvoorbeeld. Zelf leerde hij het spelen met handpoppen van zijn vader - één van de beroemdste poppenspelers van Taiwan. Nu heeft hij zelf leerlingen en reist met zijn poppen over de hele de wereld.Om een groot kunstenaar te worden ga je niet naar school, maar ga je in de leer bij een meester. En dat is nog niet zo makkelijk, want de meester kiest zijn leerlingen vaak zelf. En als je bij de meester in de leer mag, heb je jaren van hard werken voor de boeg.De machthebbers in China hebben nooit zo erg van kunstenaars gehouden.Alsof ze er bang voor waren, en eigenlijk is dat tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Terecht of onterecht - dat weet ik niet - maar in ieder geval hebben de Chinese autoriteiten heel wat boeken en films verboden.Tja, nog zoiets! Popmuziek wordt tot op de dag van vandaag door de Chinese politici met argusogen bekeken.Waar veel Chinezen echt van houden zijn de vertellers, of liever gezegd de stand-up comedians.Je komt ze tegen in parken en ook op de radio.Als je in China een taxi neemt, is de kans heel groot dat de taxichauffeur naar zo'n moppentapper aan het luisteren is.Nou moet ik wel zeggen dat veel van de traditionele kunsten nu minder populair aan het worden zijn - zeker in Hong Kong en Taiwan. De Westerse wereld heeft daar veel invloed invloed - zeker op jongeren. MTV en Karaoke zijn er super populair. En je vindt er ook de hipste discotheken van heel Azië.
