Hoe wordt suiker gemaakt?

In Nederland staan twee suikerfabrieken, waar alle suikerbieten na het oogsten naar toe gebracht worden. Maar hoe krijg je van al die suikerbieten uiteindelijk pakken kristalsuiker?

De suikerbietencampagne is weer begonnen. Van al deze suikerbieten gaat suiker gemaakt worden. Ze zijn nu rijp dus het is de bedoeling dat in een paar maanden tijd er suiker voor het hele jaar geproduceerd gaat worden. Dit is suiker. Dat wil zeggen: de suikerbiet. Deze is, ik schat, ongeveer 1 kg zwaar, daar kunnen zo'n 70 klontjes suiker uit en dat is zo'n 2 ons. Op 1 april zijn de zaadjes de grond in gegaan. En nu, het is nu half september, kan er worden geoogst. Alle suikerbieten die hier in Nederland uit de grond komen, worden verdeeld over 2 suikerfabrieken. Hier in de suikerfabriek in Dinteloord worden iedere dag 700 vrachtwagens met bieten gelost en die bieten gaan dan rechtstreeks via de lopende band de fabriek in. Eerst worden die suikerbieten heel goed gewassen. De schone bieten worden met dit soort gekartelde mesjes in hele dunne reepjes gesneden. Dit heet snijdsel. Dat snijdsel gaat in een zogenaamde broeitrog. In deze enorme ketel wordt het snijdsel opgewarmd tot 70 graden en daarna gaat het naar de diffusietoren. Hier wordt het snijdsel heel langzaam geroerd. Op die manier lost het suiker uit die snijdsel op in het water. Dat noem je diffusie. Dan wordt het water met de suiker erin, de ruwsap, heel goed gefilterd en ingekookt. Zo krijg je diksap. Nog steeds vloeibaar maar verzadigd met suiker. Om van die vloeistof nou kristallen te maken voor de uiteindelijke kristalsuiker, worden er hele kleine kristalletjes in de kookpan gedaan. Zodra die kristallen in de pan komen, gaat het suiker dat in de pan zit aan de kristallen vastkleven waardoor ze steeds groter worden. Deze camera kijkt in de pan en hier zie je wat er gebeurd. Je ziet kristalletjes in de vloeistof drijven en worden steeds groter. Dat is goed. Na een tijdje ziet het er zo uit: kristalstroop. Maar het is nog steeds een beetje nat. Dat laatste beetje vocht wordt in een supersnelle centrifuge eruit geslingerd en het grappige is: er gaat bruine suiker in en als het eruit komt is het wit. Ah, mooie witte kristalsuiker. Toch en gek idee. Je begint met een grote, lompe knol en uiteindelijk houd je dit, mooie witte kristalsuiker over.