Hoe wordt rubber gemaakt?

---

Van rubber kun je van alles maken. Maar wist je dat rubber gewoon uit de natuur komt? In Thailand staan rubberplantages waar het sap uit rubberbomen getapt wordt. Daarna kunnen er bijvoorbeeld autobanden van worden gemaakt.

Natuurlijk rubber is eigenlijk het sap van een tropische boomsoort. Duizenden jaren geleden wisten ze in Midden- en Zuid-Amerika al dat dit sap elastisch werd als het stolt. Ideaal om ballen mee te maken! Europese ontdekkingsreizigers zagen meer mogelijkheden.
Vandaag de dag maken we duizenden verschillende dingen van het sap van rubberbomen. Van autobanden tot ballonnen. Deze rubberplantage staat in Thailand.
Het duurt een paar jaar voor een boom volgroeid is en
rubbersap kan leveren. 's Ochtends, als het nog koel is, circuleert er veel sap door de stam. Met een mes maken ze een inkeping. Daaruit begint het sap te stromen.
Het wordt opgevangen met een tuitje… en loopt zo in een opvangbak. Na vijf tot zes uur wordt die geleegd. De boom krijgt dan een paar dagen rust, voor er een nieuwe inkeping wordt gemaakt. Eerst zeven ze het sap. Daarna gaat het in een plastic kuip. Nu mengen ze er methaanzuur, ook wel mierenzuur geheten, doorheen. Daardoor gaat het stollen. Na een half uur is het zo dik als Griekse Feta. Het stolsel is nu stevig genoeg om door een wals gehaald te worden. De wals perst het overtollige water eruit en laat een ribbeltjespatroon achter, waardoor
de lap sneller droogt. Dan spoelen ze het mierenzuur weg.
De lappen worden vijf uur te drogen gehangen. Daardoor wordt de lap dikker, sterker en donkerder van kleur.
Wie had dat gedacht: van vloeibaar sap naar dikke lap in maar 1 stap! Dit stapeltje lappen weegt toch ruim anderhalve ton. In het warenhuis wachten ze geduldig op de volgende stap. Als het zover is, pellen ze de lappen van de stapel en laten ze 20 minuten weken in water.
Dat spoelt alvast het eerste vuil eraf. Een borstelmachine doet het zware werk. Nog een keer spoelen en je kunt er je lunch van eten. Je ziet dat de lappen nogal van kleur verschillen. Dat komt door de dikte van de mat en de leeftijd van de rubberboom. De lappen drogen op een rek.
Nu stoken ze een vuurtje in een steenoven
en gaan de rubber lappen vijf dagen in een rookkamer.
Door het rookproces voorkomen ze dat de lappen gaan schimmelen. Insecten en andere viezigheid worden losgeknipt. Niet alles, want van sommige lappen zou dan weinig overblijven. Ze bekijken de lappen met een fel licht. Hoe minder verontreinigingen, hoe hoger de prijs die gevraagd kan worden. De lappen worden gesorteerd op het aantal gaten en gaan dan in een pers. Die maakt van een stapel lappen een solide blok. De maat van dat blok is een internationale standaard die netjes in een scheepscontainer past. De blokken worden besproeid met een mengsel van calciumcarbonaat en oplosmiddelen.
Zo voorkomen ze schimmelvorming en plakken de blokken niet aan elkaar. Nu mag een andere fabriek er iets moois van maken. Dat kan van alles zijn, maar de kans is het grootst dat het een autoband wordt.