Hoe worden sterretjes gemaakt?

---

Geen jaarwisseling zonder sterretjes! Maar hoe wordt dit feestelijke vuurwerk eigenlijk gemaakt? In de fabriek krijgen metalen staafjes een laagje van verschillende chemicaliën die ervoor zorgen dat de sterretjes straks prachtig goud gaan branden.

Sterretjes bestaan al jaren. Voor vele generaties betekenen ze maar een ding: feest! Je ziet ze op oud en nieuw, maar ook op verjaardagen en bruiloften. In tegenstelling tot al het andere vuurwerk kun je sterretjes in je hand houden als ze branden, al worden ze dan ruim 1100 graden. Hoe dan ook, het feest spat er vanaf! Hoe lang een sterretje brandt hangt af van de lengte. Hier worden metalen staafjes van ongeveer 48 centimeter gebundeld in een sorteermachine geschoven. De machine trilt, zodat de staafjes een voor een door een kleinere opening vallen. Dan plaatst de medewerker een houten rek. Tussen de balken zitten metalen veren en in elk balk zit een gat. Door de machine te schudden, valt in elk gat een ijzeren staaf. Als er 300 staafjes op hun plek zijn gevallen, drukken ze de balken tegen elkaar aan. Nu zitten al die staafjes klemvast en kan het houten rek door naar de volgende stap. Er zijn ook sterretjes voor optochten. Die zijn 91 centimeter lang en dus zijn die staafjes twee keer zo zwaar. Daarom worden ze een voor een in een houder gestoken, een wat steviger versie dan voor de kleinere staafjes. Het kost wat meer tijd, maar deze sterretjes branden dan ook wel vier minuten lang. Een medewerker gooit boorzuur en bariumnitraat in een mengvat. Het bariumnitraat oxideert snel en geeft het sterretje zuurstof om te branden. Het boorzuur stabiliseert het mengsel. Ze voegen water toe en maiszetmeel. Dat laatste dient als bindingsmiddel. Nu voegen ze ijzervijlsel toe. Dat is wat de sterretjes de gouden kleur zal geven.
Voor de volgende stap moet de medewerker beschermende kleding aan. Alleen hij mag in de afgesloten ruimte aanwezig zijn als hij het volgende, zeer brandgevaarlijke ingrediënt toevoegt: aluminiumpoeder. Eenmaal opgelost in het natte mengsel is dat goedje niet meer gevaarlijk, dus kan dat pak weer uit. Via een kettingbaan brengen ze het rek met de ijzeren staafjes in positie. Een lift tilt een bak met het mengsel omhoog, zodat de draden er in komen te hangen. Het volgende rek hangt klaar om gedipt te worden. In minder dan twee uur dippen ze zo 286 rekken met ijzerstaafjes in het mengsel.
Dat doen ze twee keer, voor een extra dikke laag.
Elke dip verdubbelt de diameter van het sterretje. Na elk bad worden de staven door een oven gestuurd, om het mengsel te drogen en te harden. Dan inspecteert een medewerker elk sterretje apart. Zitten er barsten in, of zijn er andere problemen? Dan gaat het feest niet door.
Het kost ongeveer drie minuten om een rek met drie honderd sterretjes te inspecteren. Ze controleren de diameter door elk sterretje door een houten mal te duwen. En ze buigen het, om te stevigheid te testen. Pas na een week in een droogkamer kunnen de sterretjes verpakt worden. Maar nu zijn ze klaar om te schitteren! Zeg eh... doe je wel een veiligheidsbril op? Dan kun je ze volgend jaar ook weer zien.