Het verhaal van Prahlaad

Het verhaal van Prahlaad is voor hindoes heel belangrijk. Het laat zien dat het belangrijker is God te aanbidden dan een mens.

"...Harnakas werd als een god door iedereen aanbeden. Geen god, mens of dier kon hem doden. Iedereen boog voor hem, behalve zijn eigen zoon Prahlaad. Die moest niets van de waanzin van zijn vader hebben en vereerde de god Vishnu.
Harnakas beval toen zijn lijfwachten om Prahlaad op te pakken en hem met hun zwaarden in stukken te hakken. Ze sloegen op de jongen in, maar steeds als zij hem een snee hadden toegebracht, trok de wond weer dicht en was het alsof er niets gebeurd was.
Toen liet Harnakas zijn zoon vastbinden en in een kuil vol giftige slangen gooien. Maar elke keer als een van de slangen beet, braken zijn tanden af. Harnakas was uitzinnig van woede.
Hij maakte een groot vuur en zette Prahlaad daar in. Maar toen na enige tijd het vuur was uitgebrand zat Prahlaad vredig op de gloeiende kolen.
Opeens klonk er een luid gebrul. Uit een van de pilaren van het paleis was een gestalte gesprongen die voor de helft mens was, voor de helft leeuw. Het was de god Vishnu zelf die deze gedaante had aangenomen, omdat hij zo geen god, geen mens en geen dier was en daarom Harnakas kon doden. Met een krachtige mep sloeg hij Harnakas tegen de grond, die daar dood bleef liggen...."