Een harttransplantatie is een heel bijzondere operatie. In Nederland krijgen ongeveer vijf kinderen per jaar een nieuw hart. Zo'n donorhart krijg je alleen als je hart heel erg ziek is. Met een nieuw hart is het weer mogelijk een normaal leven te leiden.
Het is een heel bijzondere operatie: een harttransplantatie.
Alleen hartchirurgen kunnen iemand een donorhart geven.
In de hele wereld zijn al ruim 120.000 van dit soort operaties gedaan.
En in ons land hebben tot nu toe 1300 mensen een donorhart gekregen.
Deze dokter uit Zuid-Afrika deed 50 jaar geleden de eerste, geslaagde harttransplantatie.
Hij werd daardoor een held.
December 1967.
Chirurgen over de hele wereld volgden zijn voorbeeld.
Stap voor stap ontdekten ze hoe het beter kon.
En 17 jaar later lukte het ook in Nederland om iemand een donorhart te geven.
En de patiënt voelde zich na de operatie weer veel beter.
Ja, stukken beter.
Het fietsen op zich gaat goed.
Het lopen gaat goed.
Een nieuw hart krijg je niet zomaar.
Volgens deze arts van het kinderziekenhuis moet je hart dan heel erg ziek zijn.
Sommige kinderen hebben zo’n ziek hart, dat ze helemaal niets meer kunnen.
Ze hebben vaak te weinig energie om naar school te gaan of om buiten te spelen, te sporten.
Als kinderen zo’n ziek hart hebben, dan gaan we kijken met medicijnen of met een andere operatie of het beter kan worden.
Als dat niet kan gaan we kijken naar een nieuw hart.
De meeste kinderen voelen zich met hun nieuwe hart snel veel beter.
Na de herstelperiode zijn kinderen min of meer in staat normaal te leven.
Fietsen is weer heel normaal voor Ilse.
Voordat ze haar donorhart kreeg, was dat het niet.
Ik was heel moe aan het begin.
En daarom kon ik niet goed allerlei dingen doen.
Spelen en buiten spelen.
Ik wilde alleen maar slapen.
Dit was nog voor de transplantatie. Hoe voelde je je toen?
Ziek en niet lekker.
Ilse's hart was ziek en ze had snel een nieuwe nodig.
Anders kon ze overlijden.
Ze moest wel een paar maanden wachten en lag in het ziekenhuis.
Drie of vier maanden. Hoe was dat?
Eh lang. Voor mij.
Omdat je de hele tijd buiten wil spelen.
Na maanden wachten kwam dan eindelijk het goede nieuws:
Er is een donorhart voor Ilse.
Andere kinderen of mensen die ook een nieuw hart nodig hebben, kunnen er niet aankomen. Anders was ik er niet meer.
En ik was al heel ziek, aan het begin.
Hier probeer ik te staan. Dit was na de operatie? Ja.
Hoe voelde je je toen? Raar. Een beetje duizelig.
Omdat je dan nog moe bent en je komt net uit bed en dan moet je lopen.
Toch blijft het een beetje gek, zo'n hart van iemand anders.
Je weet niet van wie het is en je zal het nooit van je leven weten.
En daarom is het raar.
Ze is natuurlijk wel heel blij met haar nieuwe hart, want daardoor kan ze alles weer doen.
Springen, rennen, tikkertje of verstoppertje.
En ook haar lievelingssport majorette.
