Curaçao kent op het eiland nog veel getuigenissen die herinneren aan de koloniale tijd, met plantages en landhuizen. De bewoners vinden het belangrijk dat ook dat op de Werelderfgoedlijst komt, zodat behoud verzekerd is. Los van de binnenstad, die dus inmiddels ruim 10 jaar op de Werelderfgoedlijst staat, is er veel meer te zien op Curaçao. Dus de geschiedenis is zeer rijk aan architectuur en aan cultuur.
Waaraan momenteel wordt gewerkt is een tweede nominatie, dus naast de eerste nominatie van de binnenstad, zijn we bezig met een tweede nominatie, en die richt zich met name op het plantagesysteem, de plantagehuizen en alles wat daaromheen zat, dus ook het hele leven en het gebeuren rondom de plantages is een issue waar we momenteel mee bezig zijn. We staan nu bij Savonet, één van de landhuizen in het westelijk deel van Curaçao, één van de belangrijkste onderdelen van de nieuwe nominatie. Savonet is het gaafste en meest complete exemplaar van de landhuizen. Want waar gaat het om? We gaan onze nominatie richten op een cultural landscape, een cultureel landschap, en het gaat om de interactie, dus de mens en natuur, en dat komt hier en op het westelijk deel van Curaçao het best tot haar recht. Je had het hoofdgebouw en daaromheen een aantal bijgebouwen en het ging erom hoe kon je toch daar uit de grond gewassen halen, veeteelt bedrijven, wat iets kon opleveren. En het was natuurlijk niet alleen het verhaal van de mensen, maar ook van hoe konden de mensen en de slaven, met de eigenaar, samen die grond zodanig bewerken dat er iets uitkwam dat voldeed aan de levensbehoefte die nodig was. Heel veel dingen nog in het landschap die daar op wijzen, hoe men inventief daar mee omging. Hoe men toch water kon produceren en behouden, dammensystemen, koralen waar het vee werd gehouden, en heel veel van dat soort zaken zijn hier nog verspreid op Savonet in goede staat te zien.
