Ik ben Sanne Visser en ik gebruik restjes haar opnieuw. Hier maak ik weer touw van en van dat touw maak ik producten. Onder andere een schommel, een tas, snelbinders. Er is een enorme hoeveelheid aan haarafval wereldwijd. Op dit moment worden langere stukken gebruikt om pruiken te maken. Maar alle korte stukjes belanden op de afvalhoop. Ik verzamel haarafval en dat haal ik op bij verschillende kappers. Het idee om het haarafval te gebruiken kwam op het moment dat ik dacht: wat doen we met die hoeveelheid afval en waarom kunnen we dat niet gebruiken, dat moet hele goede kwaliteiten hebben. Het is heel licht van gewicht, heel flexibel en het is heel sterk. Zelfs aan een paardenstaart kun je een auto hangen. En dat komt omdat er keratine in zit en keratine zit bijvoorbeeld ook in nagels of in hoorn, denk maar aan een neushoorn. Die kleine stukjes haar stuur ik door naar een professionele spinner. Die draaien als het ware in elkaar en dat vormt het garen. En van het garen maak ik weer touw. Ik maak touw door middel van een eigen ontwikkelde machine. Op het begin ging het niet altijd helemaal goed want je moet de juiste spanning creëren met gewichten om de draden in elkaar te kunnen draaien. Deze zware zak ligt hier zodat he touw strak blijft en de spanning erop komt te staan. Dus soms ging het fout en dan uiteindelijk valt het touw uit elkaar. Na veel proberen, experimenteren en maken ben ik uiteindelijk hier terechtgekomen. Deze houten klos zorgt ervoor dat alle dragen in goede banen leiden. Nu zie je dat de draden netjes in elkaar draaien. Ik heb wel eens nagedacht: waarom kan ik geen loopbrug maken. Op dit moment is het wel erg ambitieus en het kost ook wel heel veel geld. Dus dat is een toekomstidee.
