We komen woede al in heel oude teksten tegen. Zo omschreef de Romein Seneca al rond vijftig voor Christus woede als een wilde en lelijke emotie. Woede kan ontstaan als je je bedreigd voelt of geprovoceerd. Bijvoorbeeld wanneer jou of je naasten onrecht wordt aangedaan. Je kunt dan uitbarsten in een krachtige emotionele reactie. Woede dus. Er wordt op dit moment veel onderzoek gedaan naar de oorsprong van woede. Gebleken is dat deze hersengebieden bij woede aangaan. Het gevolg is dat je bloeddruk omhoog gaat, je pupillen verwijden en je hevig kan gaan transpireren. Het interessante is dat de één z'n woede kan reguleren, terwijl de ander in eenzelfde situatie compleet door het lint gaat. Ook hier wordt veel onderzoek naar gedaan. Het blijkt dat de emotieregulatie te zien is in de prefrontale cortex, het hersengebied dat een signaal afgeeft om af te remmen. Maar hoe hard dat gebied werkt en of iemand dus in staat is zijn woede te controleren, verschilt per persoon. Samengevat: hoe gevoelig je bent voor woede is afhankelijk van een heleboel factoren zoals omgeving, opvoeding, hormonen en genetische aanleg.
