Polariseren. Wat is dat? Stel, je bent een mens met een eigen mening. 'Kaas is lekker!' En je hebt niet een mening. Je hebt er ontzettend veel. 'Jongens zijn stom! Fietsen is suf! Honden zijn lief! Ik heb een eigen mening'. Net als alle andere mensen. Soms ben je het met anderen eens en soms ook niet. Er zijn types die het niet trekken wanneer iemand erg als er een andere mening over heeft. 'Niet mee eens; kaas is vies'. 'Als je geen kaas lust mag je niet meedoen'. Vaak omdat ze daar zelf beter van worden.
Als zo iemand er alles aan doet om zoveel mogelijk mensen aan zijn kant te krijgen door heel hard te roepen - 'wie geen kaas lust is slecht!' - en soms door geweld te gebruiken - auwie! - dan is hij aan het polariseren. Iemand die polariseert ziet de wereld zwart-wit: of je bent het eens of je bent tegen. Iemand die polariseert verdeelt de wereld in twee kampen: wij en zij. Degenen die neutraal zijn - 'soms vind ik kaas lekker en soms niet' - die bijvoorbeeld bij allebei de kampen goede argumenten zien worden ook gedwongen om te kiezen. 'Of je bent voor kaas of je bent tegen'. Het gevolg hiervan is dat de mensen in de twee kampen het helemaal nergens meer over eens zijn. Ze staan lijnrecht tegenover elkaar. Er is geen discussie meer mogelijk. 'Ik praat niet meer met jou'. Ze krijgen zelfs ruzie. 'Rotzak, bal gehakt, plofkip, jampot, vlaflip, pannenkoek!'
En dat kan behoorlijk uit de hand lopen.
En waarom het ook alweer allemaal was begonnen, dat weet vaak bijna niemand meer.
