Hoi, welkom in ons huis.
Maartje laat zien waar haar slaapkamer is. Waar de meeste kinderen met gescheiden ouders ineens twee slaapplekken hebben, heeft Maartje er gewoon één. Dit is mijn kamer. Maartjes ouders kozen voor birdnesting. Dan ga je niet van huis naar huis, maar je ouders komen dan naar jouw huis toe waardoor jij gewoon op één plek blijft en in één huis woont.
Het gezinshuis is dus als het ware het vogelnest. De kinderen blijven op het nest en vader en moeder vliegen om de beurt in.
Ik vind het zelf heel fijn, want nu heb ik gewoon één kamer en het lijkt me ook niet zo handig als je hele tijd koffers moet pakken en mee moet nemen.
De ouders van Maartje zijn zo'n twee jaar geleden uit elkaar gegaan. Ze kozen voor birdnesting omdat er voor de kinderen dan niet zoveel zou veranderen. We vonden het al zo verdrietig voor de kinderen dat we uit elkaar gingen en dit vonden wij wel de meest zachte landing voor de kinderen, om hun in hun huis te laten. Dat wij eruit gingen in plaats van zij.
Ook deskundigen vinden het best een goed idee als ouders voor deze oplossing kiezen. Zoë Rejaän onderzoekt wat scheidingen met kinderen doet en zij zou willen dat meer gescheiden stellen gaan birdnesten.
Ik denk wel dat het zeker is aan te raden, want als je ouders gaan scheiden dan verandert er al heel veel. Dus het kan fijn zijn als je nog in je eigen bed kan slapen in je eigen kamer en je eigen huis en je eigen spullen, maar vooral ook dat je nog steeds in dezelfde buurt woont. Dus dat je nog steeds, zoals je gewend bent, naar je vrienden, vriendinnen en hobby's kan gaan.
Dit is de slaapkamer van mijn ouders. Dit is hun bed, dit is de kant van mijn moeder. Dit gedeelte. En dit van mijn vader. Voor de rest delen ze de kamer nog wel gewoon net zoals eerst.
Het kan ook heel erg leerzaam zijn voor ouders om zo te wonen, omdat ze dus zelf zien hoe het is om steeds tussen twee huizen te leven.
Ja, want nu is het juist de moeder die steeds weer een koffer moet inpakken om naar haar andere huis te gaan.
Soms is het wel, dan zit je in het ene huis en denk je: Oh, die trui wil ik aan, die ligt dan in het andere huis. Dat kan heel vervelend zijn. Maar ik denk dat het voor kinderen veel vervelender is om te moeten verhuizen, want ze hebben veel meer spulletjes en ze zijn nog veel chaotischer.
Als het kan, dan is het een hele handige oplossing. Want het is gewoon fijner voor het kind, vind ik zelf.
Ik denk dat er ook heel veel ouders zijn waarvoor het te moeilijk zou zijn om na scheiding nog zo goed met elkaar om te kunnen gaan. Het is namelijk wel belangrijk dat je goede afspraken kan maken en geen ruzie maakt.
Omdat je elkaar hier nog wel tegenkomt in een huis, niet alleen qua gezicht en lichaam, maar ook nog spullen van hem. Ik lig nog in hetzelfde bed. En als je echt een hekel aan iemand hebt, wil je dat niet meer.
En daar is Maartjes vader. Het is nu zijn beurt om het huishouden weer over te nemen.
Hoe is het om je vader weer te zien na een paar dagen? Dat vind ik wel heel fijn. En dan geef ik hem ook een knuffel. Nog even een overdracht en dan is het tijd voor moeder Jeannette om te gaan.
Zometeen weggaan is best een beetje verdrietig. Je laat je kinderen toch achter. Aan de andere kant weet ik dat ze hier blijven bij hun vader en dat het allemaal goed is.
En dan gaat mijn moeder weer weg. Dat vind ik wel jammer, maar dan heb ik wel weer dat gevoel van, mijn vader is er. En zo wisselt dat de hele tijd.
De ouders van Maartje zijn van plan om nog zeker twee jaar te birdnesten. En daarna, dat zien ze dan wel weer. Maartje maakt zich er geen zorgen over.
Nee, eigenlijk niet, want als het anders gaat in de toekomst dan is het toch maar nog een paar jaartjes. Dat vind ik niet zo erg. Maar je echte thuisgevoel hier. Ja, dit is echt mijn huis.
