De grootste scharrelaar van ruimteschip aarde, vinden we sinds kort ook in ons land. Hun eten vinden ze overal. Of het nu slakken, vogels of kreeften zijn. Ze trekken zelfs met liefde onze vuilniszakken open om daar iets lekkers uit te snaaien. Wasberen zijn gewiekst en kunnen overal bij. Geen kooi is dicht genoeg om een wasbeer binnen te houden, dus je ziet ook dat wij hier hele speciale faciliteiten hebben, met een betonnen vloer erin en hele grote stalen hekken. Alsof er criminelen moeten worden opgeborgen. Maar dat is omdat die dieren zo ontzettend slim en inventief zijn. Je bent ze maar zo kwijt. De wasbeer is eigenlijk al heel lang in Europa, want kort voor de Tweede Wereldoorlog zijn ze voor het eerst in Europa geïntroduceerd. Moedwillig. Men wilde een nieuwe soort om te kunnen jagen. Nou dat is gelukt als je kijkt naar die wasberen, nou je ziet hier op de achtergrond zie je ze een beetje spelen. Dat zijn hele ondernemende en hele energieke dieren. Dat zijn dieren die op plekken kunnen komen waar de meeste diersoorten die wij kenden niet kunnen komen. Ze kunnen zwemmen, ze kunnen klimmen, ze kunnen rennen, ze kunnen in het water kunnen ze eten zoeken. Dus het zijn eigenlijk ongelooflijk goed aangepaste dieren. Maar ja, dat kan dus ook heel vervelend zijn, want geen nestje is meer veilig. Deze dieren kunnen nesten openbreken van vogelsoorten die we net met heel veel moeite hebben geprobeerd te beschermen. Ja, je zou die wasbeer nu een klein beetje kunnen vergelijken met ja, de vluchteling die nergens gewenst is hè. Ze horen niet in het systeem, ze moeten weg, weg d'ruit, vang ze maar, vermoord ze maar, schiet maar dood, vergiftig ze maar. Terwijl ja eigenlijk is dit een probleem wat wij zelf veroorzaakt hebben.
