Apenkoppen, dropstaafjes, honingdrop of dropsleutels. Ja, hier in Nederland eten we het snoepgoed heel erg graag. Veel meer dan in andere landen. Wel miljoenen kilo's per jaar. Maar is drop ook echt Nederlands? We gaan terug in de tijd, naar 1731. In Italië werd toen voor het eerst drop gemaakt van de wortel van de zoethoutplant. Maar op een echt dropje zoals we dat nu kennen, daar leek het nog niet op. Weer een sprong in de tijd naar 1760. Toen was drop voor het eerst te koop in een apotheek in Engeland. Het werd toen verkocht als medicijn. Maar waarom noemen we drop dan vaak typisch Nederlands? Nou, dat is vooral omdat we ermee opgegroeid zijn. Sowieso dropfruitduo's.
Generaties lang al en dat geven we steeds weer door.
