Ooit vonden ze je lichaam in het Drentse veen
Een meisje, voor haar leeftijd niet zo groot
Je ligt in een museum nu te kijk voor iedereen
Nog steeds geen rust, arm kind, al ben je eeuwen dood
We weten haast precies wanneer je leefde
We weten zelfs de kleur van je haar
We weten dat je moeilijk liep en niet veel ouder werd dan 16 jaar
Maar hoe praatte je, hoe klonk je lach, wat deed je toen de hele dag
Je dromen, je geheimen, of je moeder van je hield
En hoe je heette
Dat zullen we in geen miljoen jaar weten
Nu ik van je gehoord heb, denk ik best wel vaak
Aan mezelf, al klinkt dat idioot
Ik denk het als ik weer een foto van mijn leven maak
Als ze al die foto's vinden 1000 jaren na mijn dood
Dan weten ze precies wanneer ik leefde
Ze weten zelfs mijn sportclub en mijn klas
Ze weten mijn merk schoenen en de landen waar ik op vakantie was
Maar hoe praatte ik, hoe klonk m'n lach, als ik een leuke jongen zag
M'n dromen, m'n geheimen, niemand die ze weet straks of erom zal geven
En wie kent dan nog mijn naam?
Voorlopig heb ik nog de tijd
Ik ga voor alle zekerheid vandaag maar eens een beetje extra leven
