Ik ben op weg naar de noordrand van de Russische toendra. Eindeloze vlaktes en ijskoud water schieten onder mij door. Er is hier geen mens te bekennen. Alleen maar natuur, zover je kan kijken. In dit niemandsland leeft de brandgans. Maar alleen zomers, want ‘s winters zitten ze in Nederland, om de Russische kou te ontvluchten. Ze vliegen terug zodra de sneeuw verdwenen is en het gras weer gaat groeien. Die tocht van 3000 km moeten ze goed timen, want als ze te vroeg aankomen hebben ze niks te eten en als ze te laat zijn missen ze het beste gras voor hun kuikens.
We ontdekken dat de ganzen drie verschillende strategieën hebben om in het voorjaar naar het broedgebied te vliegen. De eerste ganzen vertrekken halverwege mei en maken in het Baltisch gebied een stop-over. De andere ganzen vertrekken twee weken later en vliegen meteen door naar Noord-Rusland. Daar scheiden hun wegen als een deel besluit te stoppen terwijl de rest meteen doorvliegt naar het broedgebied. Deze ganzen leggen de 3000 km lange reis in slechts 5 dagen af. Dat ze zo snel kunnen, was een grote verrassing voor ons. Maar welke ganzen doen dat nou het beste? Dat weten we pas nadat de eieren zijn uitgekomen.
Deze is nog aan het uitkomen, deze ook. Femke is een van de ganzen die hier in een keer naartoe vloog en daarom zijn we erg benieuwd hoe het met haar kuikens gaat. Thomas geeft ze een merkje met een unieke code zodat we ze later kunnen herkennen. Zo lekker warm, gaan wij hier snel weer weg. Jongens, succes. Een dag nadat het laatste ei is uitgekomen verlaat het gezin meteen het nest. De ouders voeren de jongen mee naar de voedselrijke kwelder, vijf kilometer verderop. Tijd voor ons om erachteraan te gaan. Hoeveel van de kuikens die we gemerkt hebben zijn er nu nog in leven en hoe snel zijn ze gegroeid? Dat willen we weten. Uiteindelijk bepaalt dat hoe succesvol de trekstrategie van de moedergans is.
In de grote groep vinden we een bekende. Het is Femke. Ze is vrij vroeg begonnen met broeden, ze heeft vier kuikens geproduceerd die wij gemerkt hebben op het nest. Haar kuikens zitten hier waarschijnlijk achter. Femke was een van de vroegste, dus het blijkt dat vogels die in een keer vliegen in staat zijn om het vroegst te broeden en het meest succesvol zijn.
Dit is een van de kuikens van Femke, ontzettend leuk. Dat nummer zie je hier, 1674. Dus deze is 4 juli uit het ei gekomen en is nu gegroeid tot deze grootte en we gaan haar of hem nu een keuring geven zodat we hem of haar later weer terug kunnen zien in het veld. Hopelijk zien we haar terug in Nederland.
