We hebben hier iemand liggen van 76. Van 78 jaar is er iemand. Van 70. 71 We hebben nu 127 patiënten sinds middernacht hier gehad. Daarvan waren er 43 mensen van 70 jaar of ouder. Dat is naar verhouding best veel. Hallo. We zijn op de spoedeisende hulp van het Westeinde-ziekenhuis in Den Haag de grootste in Nederland. We hebben ook de indruk dat er meer ouderen komen in de laatste jaren. Dat ze hier meer ouderen zien, komt doordat Nederland vergrijst. Kijk maar. 20 jaar geleden zag de bevolkingssamenstelling er nog zo uit. Nu is het aandeel ouderen al veel groter. En die vergrijzing neemt de komende jaren alleen maar toe. Over 20 jaar is dit de prognose. De groep 70-plussers is dan ruim twee keer zo groot als 40 jaar eerder. Ouderdom betekent ook meer kwalen en ziektes. En omdat huisartsen vaak geen tijd en verpleeghuizen geen plek hebben de bejaardenhuizen zijn wegbezuinigd en in de thuiszorg een groot personeelstekort en geldgebrek is kwamen hulpbehoevende ouderen de afgelopen jaren steeds vaker terecht in het ziekenhuis op de spoedeisende hulp. En dat zal de komende jaren dus gigantisch toenemen. Ook goedemiddag. - Ik ben dokter Van Meer. Ik ben van ouderengeneeskunde. - Ja, oké. Op de spoedeisende hulp belanden, is voor mensen een heel intense ervaring. Ik denk voor iedereen, maar zeker voor de kwetsbare oudere patiënt. Kortom, de spoedeisende hulp is een plek waar je kwetsbare ouderen liever niet wil hebben. Volgens het ministerie van Volksgezondheid belanden hier jaarlijks ruim 300.000 ouderen zonder medische noodzaak. Onnodig dus. Dat aantal moet volgend jaar omlaag met 20%, zo wil het ministerie. Gaat dat lukken? Ik denk niet dat het gaat lukken om die beweging te maken. Dat is een vijfde van wat we nu zien. Dat is bijna de grootste groep patiënten en het stijgt op dit moment. Ik denk dat we hier een heleboel patiënten zien die eigenlijk een andere vorm van zorg nodig zouden hebben. Er zijn heel veel problemen. Dat kost veel tijd maar ze hebben geen spoedeisendehulpprobleem. Steeds meer mensen krijgen hiermee te maken. Neem nou de vader van Lucas die al meerdere keren noodgedwongen in het ziekenhuis terechtkwam. Mijn vader ligt in het ziekenhuis omdat hij hersenschade heeft opgelopen en daardoor niet goed kan bewegen. Hij kan ook niet goed zien, slecht voor zichzelf zorgen en hij kan niet meer thuis wonen. En hij wacht daar nu op een vervolgplek. Dat is een verpleeghuis. Maar de wachtlijsten zijn lang, dus we weten niet precies hoelang dat gaat duren. Het duurt nu al een week of drie en het kan nog langer duren, maar dat weten we niet. De situatie van Lucas' vader is niet uniek. Omdat geschikte zorg buiten het ziekenhuis ontbreekt is er voor deze mensen vaak geen andere optie dan langer in het ziekenhuis blijven. In de zorg noemt men dit verkeerde bedden. Tussen 2021 en 2022 steeg het aantal met meer dan 30%. Het gaat om meer dan 700 verkeerde bedden per dag. Alsof een groot ziekenhuis iedere dag helemaal gevuld is met patiënten die daar eigenlijk niet zouden moeten liggen. Dat veel mensen niet op de juiste plek behandeld worden, ziet ook Wink de Boer. Hij heeft veel ervaring als medisch specialist en zat in de directie van een ziekenhuis. We hebben het systeem verkeerd ingericht en als je gaat nadenken over wat we zouden moeten doen met de vergrijzing die op ons afkomt, steeds meer ouderen met een chronische ziekte dan moeten we de basis versterken. En dat betekent dat we dus minder ziekenhuizen nodig hebben maar ook met name moeten gaan investeren in de huisartsenzorg in de wijk. Ondertussen zien ze hier het aantal kwetsbare ouderen alleen maar toenemen. Maar wanneer is dat voor het laatst gelukt? Een wandeling? Dat is een tijd terug. Ergens van de zomer. - In de zomer. Dat is een tijd terug. Ergens van de zomer. - In de zomer. We zien heel veel mensen die hier niet hadden moeten zijn. We sturen bij onveranderd beleid echt af op een enorm zorginfarct. We zien nu al grote personele tekorten. We krijgen enorme wachtlijsten. Financieel wordt de spanning ook steeds groter. We gaan geloof ik over de 100 miljard budget voor de zorg. Het moet anders, want anders gaan we vastlopen. Dat is onvermijdelijk. We moeten gaan investeren in de wijk, de huisartsenzorg want daar zal die grote toename van ouderen straks gezien en behandeld moeten worden. Als we op de huidige manier blijven doorgaan, loopt het systeem vast waardoor de zorg die heel veel toevoegt aan de gezondheid van patiënten de thuiszorg en de huisartsenzorg, steeds minder tijd en aandacht krijgt en we in de ziekenhuizen steeds meer moeilijke dingen doen. Daarbij vraag ik me altijd af of we daarmee de patiënt helpen of vooral eigenlijk alleen maar meer doen.
