Ehhh was ik al begonnen? Goedejaar, eh, goedemaand, goedeweek, eh nee, goedendag. Hè, ik ben even helemaal de kluts kwijt. Dat komt omdat ik in dit oude fotoalbum kijk en dan vergeet ik de datum en de tijd. Allemarters.
Dit is ons familiealbum. Op de eerste foto staat mijn óvergrootvader, Wilhelmus Wezel. Dat is de vader van mijn opa. Die foto is honderd jaar oud. Moet je kijken:
Deze foto is helemaal vergeeld. Er waren in die tijd nog bijna geen auto’s.
En kijk, dit zijn mijn opa en oma. In de kinderwagen ligt mijn vader. Ze hadden nog geen kleurenfoto’s. Alles was zwartwit.
Ach, dit zijn mijn vader en moeder op hun trouwdag. Wat zagen ze er jong uit!
Mijn vader heeft nu grijze snorharen en mijn moeder loopt met een stok. En kijk...dit ben ik!
Ach, toen kon ik nog niet eens lezen en schrijven, en het lijkt pas gisteren!
Moet je kijken wat een verschil met vroeger.
Ik blader in dit album even snel door de tijd, maar in werkelijkheid zitten er heel wat jaren tussen, hoor. Geen minuten of seconden, zoals nu. Eigenlijk is een fotoalbum een soort tijdmachine. Maar ja, je kunt er niet mee reizen. Alleen in je hoofd.
Eigenlijk...
...eigenlijk is niet het fotoalbum, maar je hele familie een tijdmachine. En allemaal, broers, zussen, vaders en moeders, allemaal zijn we er een onderdeel van. Via mijn vader en opa en overgrootopa, en betovergrootopa en betbetbetoveroverovergrootopa kan ik helemaal naar de riddertijd reizen! Hoe zou mijn voorvader er hebben uitgezien?
Ik word er helemaal duizelig van. En als ik nu kinderen krijg, en die krijgen weer kinderen....
Het houdt nooit op. Wij zijn allemaal levende tijdmachines. Hoezo goedendag, goedemaand, goedejaar. Haha, goedeneeuw zul je bedoelen. Goedemillennium. Ha, goedemiljoen, miljard, triljard...
Ehhh, tot eeuwig allemaal, tot wezels!
