Christoph heeft een afspraak op de kermis. Mevrouw Ramus wil hem en jullie allemaal laten zien hoe je gesuikerde amandelen maakt.Het is echt een kunst. Je begint met een grote koperen pan. Eronder brandt een pit. Die maakt alles heet.Het pijpje in het midden kan draaien.Dan zet je de pan erop en die draait ook dankzij dit verbindingsstuk.
Nu is het tijd voor de ingrediënten.Eerst water.Een beetje. Zo is het goed. En nu suiker.Wauw, een hele bak! De suiker gaat in het water.Dan de amandelen. Een hele kan vol.En nog een. En nu roerenroeren, roeren…Christoph kan nauwelijks wachten. De pan draait de ene kant op en de mixer de andere kant. Geduld, Christoph!
Amandelen in suikerwater. Het water wordt verhit, waardoor het verdampt.Eerst begint het mengsel dikker te worden...en dan verandert het geluid... het klinkt lichter. Want nu is al het water verdampt en zijn de suikerkorrels weer terug. Maar de amandelen zijn zacht geworden door het koken.Toch zijn ze nog lang niet klaar.
Nu zijn ze een beetje geroosterd. Ze knisperen. Als de suiker heet is, smelt die en kleeft aan de amandelen. Iets meer suiker.En nu maar roeren, roeren, roeren als een razende…En gebruik een houten lepel, want anders verandert alles in één enorme klont.
Daarom moet je de suiker in hele kleine porties toevoegen, zodat iedere amandel bedekt wordt, één laag per keer. Nog iets meer.En een snufje kaneel en specerijen.Dit is het eigen recept van mevrouw Ramus, de deskundige op dit gebied!
En nu de rest. Er zit evenveel suiker als amandelen in de pan.Volgens Christoph is zijn grote moment nu gekomen.Pech, jongen.
Mevrouw Ramus pakt een vergiet en een paar pannenlappen... het is heet...en keert de pan om.Een paar zitten vastgeplakt ...Hè? Wat was dat? Een verdwaald stukje popcorn!Natuurlijk schudt ze de extra suiker af. En nu? De amandelen zien er nog wat kaal uit. Iets meer suiker in de pan, maar dit keer geen water.Het stoomt en de suiker wordt heel bruin. Hij karameliseert.
Nu gaan de amandelen er weer in en worden allemaal vermengd met de vloeibare bruingekleurde suiker. Nog eens goed roeren, zodat ze allemaal een mooi glanzend jasje van suiker krijgen. Christoph staat te watertanden.Eindelijk lijken ze nu echt klaar te zijn.Ze zijn nog steeds gloeiend heeten glimmend. De zak in. Het duurt nu niet lang meer, Christoph.
Eindelijk! Hoera!En? Hoe smaken ze? Mmm, lekker zoet!Geen wonder: dat is veel suiker.Nou ja, waar heb je anders een tandenborstel voor?
