Soms zeg je “hè?”, soms zeg je “hé!”
Maar hoe schrijf je dat?
Een letter 'h', een letter 'e'
Daar moet iets op, maar wát?
Een streepje, ja, maar staat dat ding
Naar achter of naar voor?
Luister maar wat ik straks zing
Dan heb je het zo door
Hé, hé, hé, hé, hè, hè, hè, hè
Stel je voor: Een wijzerplaat
Met middenin een 'e'
En bovenop die letter staat
Eén wijzer (dus géén twee)
Wijst de wijzer naar de elf
Dan komt er helemaal vanzelf
Een streepje op de e te staan
Dat streepje geeft de è-klank aan
De è van elf, de é van één
Dat hoor en zie je dus meteen
Hé, hé, hé, hé,
hè, hè, hè,
Hé, hé, hé, hé,
hè, hè, hè, hè, hè, hè, hè, hè
Hé, hé, hé, hé,
hè, hè, hè, hè
Hé, hé, hè, hè,
hè
Dus: je schrijft het woord café
Die e klinkt als een éé van één
En als de e klinkt als de éé
Dan wijst de wijzer daar dus heen
De è van crème klinkt als de è
Van elf, kijk naar de wijzerplaat
Waarop de wijzer wijst, hè hè
Naar ellef en de è zien laat
Hélène, crème, café, paté
Nog even resumé:
Eerst was het “hè?! Ik snap het niet!”
En nu “Hèhè...” of “Hé!”
Hé, hé, hé, hé,
Hè, hè, hè, hè,
Hé, hé, hè, hè,
hè
Hè, hè
