Marisca en ik moesten naar Hoogeveen afreizen om een nagedachtenisbijeenkomst in een Humanistische verzorgingstehuis mee te kunnen maken. Deze bijeenkomst is bedoeld voor de nabestaanden van de overledenen die in het huis hebben gewoond.U bent allemaal gekomen om nog eens terug te denken aan die mensen van wie u en wij nog niet zo lang geleden afscheid hebben moeten nemen.Wij organiseren deze bijeenkomsten, omdat wij denken, dat het toch wel kil en afstandelijk is als mensen die gedurende bepaalde tijd deel waren van de leefgemeenschap hier in het huis niet gezamenlijk herdacht en geëerd worden.Eh, wat betekent de dood eh in het Humanisme?De dood betekent, het is eigenlijk: het is einde van je leven. En voor de Humanisten is het niet zo belangrijk wat d'r na de dood is. Het gaat om het leven hier. En voor nabestaanden dus ook van: hoe kan je nou verder? En: hoe geef je troost aan elkaar? Het gaat om het leven hier. Een Humanist zal het niet zo gauw hebben over het leven na de dood. Dat eh weten we niet hoe dat d'r uitziet en of dat d'r is.En hoe gaat een Humanistische uitvaart in zijn werk en hoe verschilt ie van een niet-Humanistische uitvaart?Eh, ja, eigenlijk borduur ik dan voort op dat levensverhaal. Dus ik vertel bij een Humanistische uitvaart, ik doe het nogal eens wat hier voor heel veel mensen, ik vertel over het leven van mensen: hoe hun leven d'r uitgezien heeft, wat belangrijk was, een beetje over de persoonlijkheid. Niet alleen altijd alleen het goede, ook wel eens eh andere kanten van mensen, want die hebben we ook allemaal. Zodat ze, ja, je toch ziet van: "nou, zo en zo is die mens geweest en dat is zijn leven geweest".En dan gaan we nu over tot het ritueel waarmee.., waarmee wij de overledenen willen herdenken:4 januari 2001: de heer Kleine.De laatste roos is een witte roos, deze roos is.., aan deze roos is geen naam verbonden. Hij is bedoeld voor een ieder van ons die nog een speciaal iemand wil herdenken.In het Humanisme mag iedereen zijn eigen rituelen bepalen en de rozen die in de vaas worden gezet, is dat wel iets vasts?Nou, het is voor ons dus niet vast, we doen het nu. We zijn niet de eersten die het doen, dus wat dat betreft kun je het al wel een beetje een ritueel noemen, maar het is ook niet alleen speciaal Humanistisch. Ik weet, dat het in Protestante verpleeghuizen ook gebeurt. Het is natuurlijk een mooi symbool om een roos voor iemand in een vaas te zetten, maar je ziet het ook met die andere herdenkingsbijeenkomsten, hè, die tochten en zo, daar doen mensen toch ook iets met een bloem. Misschien is het wel heel menselijk om dat met rozen te willen doen.